دریانیوز//روزی نیست که در جاده های اصلی وفرعی استان هرمزگان خبری منتشر نشود که خودرویی موسوم به سوخت بر و شوتی تصادف کرده یا واژگون شده و راننده و سرنشینان آن خودرو ویا خودرویی دیگر و راکب موتورسیکلت یا رهگذری جانش را از دست داده و یا مجروح شده اند ویا در آتش زنده سوخته اندو خاکستر شده اند.
خانواده های زیادی عزادار می شوند و خانواده هایی هم حسرت می خورند که نتوانستند از این شغل فرزندشان جلوگیری کنند تا جانش را ازدست داد. وضعیت بگونه ای شده است که حتی برخی دانش آموزان و دانشجویان نیز درس و تحصیل را رها کرده و به سمت این شغل کاذب رفته که جان خودشان و دیگران را به خطر می اندازند و متاسفانه برخی جان شان را هم ازدست می دهند.
بعضی می گویند چون شرایط جامعه بگونه ای است که حتی برخی فارغ التحصیلان دانشگاهی نیز بیکار هستند، رغبتی برای ادامه تحصیل در بعضی از دانشجویان وجود ندارد و تحصیل در دانشگاه و حتی مدرسه را رها می کنند و به سمتی مشاغلی می روند که حاشیه سود و خطر بالایی دارد و آنها خطرش را درک نمی کنند و فقط به سودهایی می اندیشند که بعد از مدتی می توانند صاحب خودرو و خانه و… شوند که خیلی ها به این رویا دست نمی یابند و در روزها، هفته ها و ماههای آغازین رفتن به سمت این شغل کاذب، جان شان را ازدست می دهند ویا خانواده هایی دیگر را عزادار می‌کنند و یا مجروح و معلول می شوند.
متاسفانه این پدیده روزبه روز درحال گسترش است و تدبیری اساسی توسط متولیان مربوطه و خانواده ها اندیشیده نشده است. بایستی از ظرفيت دهیاران و شوراهای روستاها و… نیز استفاده شود تا خانواده ها را با خطرات وتهدیدات این شغل آشنا کنند. از آن طرف بایستی مقابله با این پدیده قاطعانه تر شود و اجازه تردد خودروهای بی پلاک و بی نام ونشانی که با سرعت سرسام آور و بدون رعایت هیچگونه قوانینی در جاده ها تردد می‌کنند وامنیت سایر خودروها و رهگذران را به مخاطره انداخته اند، ندهند و از ترددشان جلوگیری و چرخ های شان قفل شود.
چه تعداد از جوانان و سرپرستان خانواده ها بایستی قربانی شوند و خانواده هایی عزادار و فرزندانی یتیم شوند تا تدبیری اساسی و قاطعانه اندیشیده شود؟ چرا در دو سه دهه اخیر برای اشتغال جوانان هرمزگانی تدبیری اندیشیده نشده و نیروی انسانی مورد نیاز صنایع و بنگاه های اقتصادی فعال در استان از گذشته تاکنون از سایر مناطق کشور تامین شده اند؟
چرا اداره کل فنی و حرفه ای و دانشگاه های استان نیروی مورد نیاز صنایع و… را تربیت نکرده اند و مراکز و کارگاه های دولتی فنی و حرفه ای به بخش خصوصی واگذار شد تا کسانی که هزینه آموزش ندارند، از مهارت آموزی رایگان در مراکز دولتی بی بهره شوند و متولیان مربوطه به این موضوع بی توجه بوده و هستند؟ آیا آنهایی که با سوء مدیریت شان باعث افزایش مشاغل کاذب و قاچاق و شوتی شده اند، در مرگ و جراحت و معلولیت و عزادارا شدن خانواده ها و یتیم شدن اطفال استان بی تقصیرند؟
این مدیران نالایق مقصرند که نمی خواهند یا نمی توانند برای هرمزگانی های محروم و مظلوم اشتغالزایی نمایند، اما از آن طرف از سراسر کشور برای شغل به هرمزگان می آیند و هرمزگانی ها بیکارند و بیشترین آمار بیکاری کشور را به خود اختصاص داده اند و مجبور شده اند به سمت مشاغل کاذبی بروند که جان خودشان و دیگران را به خطر انداخته اند. تا کی این شیوه مدیریت بایستی ادامه یابد و حق جوانان و مردم استان در حوزه اشتغال و… ضایع شود؟ تا کی بایستی خانواده های هرمزگانی داغدار شوند و مسئولان سکوت کنند؟ چرا اقدامی صورت نمی گیرد؟
چرا با باندهای سازمان یافته ای که ثروت کشور که مهمترین آن نیروی انسان جوان است را به تدریج از بین می برند و جوانان را ناامید کرده اند، مقابله نمی شود؟ چه میزان در استان برای بومیان شغل ایجاد شده و چه میزان فرهنگ سازی و اقناع سازی شده است که این مشاغل کاذب چه عواقب خطرناکی برای خانواده ها و جامعه دارد؟ چه میزان با مدیران و مسئولانی که در انجام وظایف شان کوتاهی کرده اند تا وضعیت امروزی پیش آید، برخورد شده است؟ آیا ترک فعل هایی وجود نداشته است که منجر به شرایط امروزی شده است؟ پس در شرایط امروز دستگاه های مختلفی مقصرند.
بایستی تدبیری اندیشیده شود تا قربانیان کمتر شوند و خانواده های کمتری داغدار شوند و جوانان و کودکان کمتری میهمان قبرستان شوند. بایستی امید به داشتن شغل مناسب و پایدار در استان افزایش یابد. بایستی از ورود نیروی انسانی مورد نیاز صنایع از سایر مناطق کشور جلوگیری شود. بایستی طرح رزاق و… در هرمزگان نیز مانند سایر استان ها اجرا شود. چرا زوایای مختلف این پدیده شوم در استان آسیب شناسی و تدبیری اندیشیده نمی شود؟
ثبت دیدگاه