دریانیوز// استان هرمزگان، با وجود نقش کلیدی‌اش در اقتصاد ایران به‌عنوان دروازه تجارت دریایی و قلب تپنده صادرات و واردات، در حوزه سلامت همچنان در محرومیت به سر می‌برد.
هزینه‌های سرسام‌آور درمان، کمبود پزشک متخصص و فوق‌تخصص، نبود تجهیزات تخصصی تشخیصی و درمانی، نوبت‌های طولانی انتظار و حتی کمبود آمبولانس، زندگی بسیاری از ساکنان این استان را به کابوسی مداوم تبدیل کرده است. بیماران هرمزگانی نه‌تنها با بیماری دست‌وپنجه نرم می‌کنند، بلکه برای دسترسی به خدمات درمانی اولیه باید رنج سفر به شهرهای دیگر را به جان بخرند.
این در حالی است که دلالان، با سوءاستفاده از این وضعیت، به کسب‌وکار غیرانسانی اخاذی از بیماران و همراهان آن‌ها مشغول‌اند. این پرسش اساسی همچنان بی‌پاسخ مانده است: چرا وزارت بهداشت، به‌عنوان متولی سلامت کشور، نتوانسته نیازهای درمانی این استان استراتژیک را تأمین کند؟ تا کی باید خانواده‌های هرمزگانی داغدار عزیزان‌شان باشند؟
هزینه‌های کمرشکن درمان چالشی دیگر برای بیماران محروم می باشد.هزینه‌های بالای دارو و درمان در ایران، به‌ویژه برای بیماران خاص و سرطانی، به چالشی ملی تبدیل شده است. در هرمزگان بدلیل فقرمطلق بیشتر خانواده ها، این معضل با شدت بیشتری خود را نشان می‌دهد.
از طرفی دیگر بدلیل فعالیت صنایع، معادن، پالایشگاه ها و بنگاه های اقتصادی در هرمزگان و بخصوص غرب بندرعباس ، بدلیل آلودگی ها و آلایندگی این مراکز ، بیماران سرطانی در استان و بخصوص مناطق اطراف این صنایع و بنگاه های اقتصادی زیاد است و برای درمان با مشکل مواجهند که اگر صنایع یک بیمارستان تخصصی و فوق تخصصی را در غرب بندرعباس احداث و تجهیز کنند، این بیماران و شاغلان در صنایع غرب می توانند درمان شان را در این بیمارستان پیگیری کنند.
در چنین شرایطی، همچنین انتظار می‌رود وزارت بهداشت با سیاست‌گذاری‌های عادلانه و تخصیص بودجه مناسب، از بیماران حمایت کند. اما واقعیت این است که طرح‌هایی مانند طرح تحول سلامت، که با هدف کاهش هزینه‌های درمانی آغاز شد، در عمل نتوانسته بار مالی درمان را از دوش اقشار کم‌درآمد بردارد. افزایش هزینه‌های پاراکلینیکی، ویزیت‌ها و تجهیزات پزشکی، همراه با ضعف بیمه‌ها، بیماران را به سمت بازارهای غیررسمی و دلالان سوق داده است.
این وضعیت، نه‌تنها سلامت جسمی بیماران را تهدید می‌کند، بلکه به وجهه نظام سلامت کشور نیز آسیب می‌رساند.کمبود پزشک و تجهیزات،زخمی که در هرمزگان درمان نشده است.هرمزگان با جمعیتی بیش از دو میلیون نفر، از کمبود شدید پزشک متخصص و فوق‌تخصص رنج می‌برد. این کمبود، همراه با نبود تجهیزات تخصصی مانند دستگاه‌های MRI پیشرفته، بیماران را مجبور به تحمل نوبت‌های طولانی یا سفر به شهرهای دیگر کرده است.خرابی مکرر این دستگاه‌ها به دلیل استفاده بیش از حد، مشکل را دوچندان کرده است.
این کمبودها تنها به تجهیزات محدود نمی‌شود. کمبود آمبولانس در هرمزگان به حدی است که بیمارانی به دلیل تأخیر در انتقال به مراکز درمانی جان خود را از دست داده‌اند. این وضعیت، نه‌تنها نقض حقوق اولیه شهروندان است، بلکه نشان‌دهنده بی‌توجهی آشکار به زیرساخت‌های سلامت در این استان استراتژیک است.
کمبود امکانات درمانی در هرمزگان، بیماران را وادار به سفر به شهرهایی مانند یزد، شیراز و تهران کرده است. این سفرها، علاوه بر هزینه‌های مالی سنگین، با مخاطرات جسمی و روانی همراه است. بیماران و همراهان آن‌ها، که اغلب از اقشار کم‌درآمد هستند، باید هزینه‌های اقامت، حمل‌ونقل و درمان را متحمل شوند.
در این میان، دلالان با سوءاستفاده از این وضعیت، برای گرفتن نوبت‌های زودتر از پزشکان یا دسترسی به خدمات درمانی، مبالغ هنگفتی از بیماران دریافت می‌کنند. این پدیده، که در حوزه گردشگری سلامت نیز دیده می‌شود، نه‌تنها بار مالی بیماران را افزایش می‌دهد، بلکه به دلیل ارجاع به مراکز درمانی کم‌کیفیت، سلامت آن‌ها را نیز به خطر می‌اندازد.
وزارت بهداشت، به‌عنوان نهاد مسئول تأمین سلامت شهروندان، بایددر قبال وضعیت هرمزگان پاسخگو باشد. این وزارتخانه، با وجود بودجه‌های کلان و طرح‌های متعدد، نتوانسته نیازهای اولیه درمانی این استان را تأمین کند. وزارت بهداشت باید با جذب پزشکان متخصص، ارائه مشوق‌های مالی و شغلی، و بهبود شرایط کاری، این بحران را مدیریت کند.برای پایان دادن به این محرومیت، اقدامات فوری و بلندمدت ضروری است.
نخست، وزارت بهداشت باید با تخصیص بودجه ویژه، تجهیزات تخصصی مانند CT، MRI اسکن و آمبولانس را در هرمزگان افزایش دهد. دوم، جذب و حفظ پزشکان متخصص و فوق‌تخصص از طریق ارائه مشوق‌های مالی، مسکن و امکانات رفاهی باید در اولویت قرار گیرد.سوم، نظارت بر فعالیت دلالان و ایجاد سامانه‌های شفاف برای نوبت‌دهی می‌تواند از سوءاستفاده‌های مالی جلوگیری کند.
بایستی با پدیده زیرمیزی نیز مقابله شود تا بیماران محروم نیز بتوانند درمان شوند. در نهایت، تقویت بیمه‌ها و کاهش هزینه‌های درمانی، به‌ویژه برای بیماران محروم، می‌تواند بار مالی درمان را کاهش دهد.هرمزگان، با وجود اهمیت اقتصادی و استراتژیک، در حوزه سلامت همچنان محروم است. هزینه‌های بالای درمان، کمبود پزشک و تجهیزات و فعالیت دلالان، زندگی بیماران را به مخاطره انداخته است.
وزارت بهداشت، به‌عنوان متولی سلامت، موظف است با اقدامات فوری و مؤثر، این محرومیت را پایان دهد. تا کی باید شاهد داغداری خانواده‌های هرمزگانی باشیم؟ تا کی بیماران این استان باید برای درمان، رنج سفر و استثمار دلالان را تحمل کنند؟ اکنون زمان عمل است؛ هر تأخیر، به قیمت جان انسان‌هاست.
ثبت دیدگاه