دریانیوز// حضور معتادین مرد و زن متجاهر مانند غبار تیره ای کل شهر را فرا گرفته است. ساعاتی از شروع شب نگذشته بود، بصورت پیاده حرکت کردم به سمت پارک شهدا واقع در کوی آزادگان؛ بدون هیچگونه کنکاش و طی نمودن مسیر طولانی از محل زندگی و سکونت خود ، بی اختیار در گوشه کناری مکث می‌کنم. معتادی که درحال استعمال مواد بود به من خیره می‌شود. انگار حریم خصوصی اش را نقض کرده ام و در این لحظه با خود آرزو می‌کنم ای کاش هیچ شخصی به این عمل گرفتار و هیچ خانواده ای با این صحنه روبرو نشود.
عابران و رهگذران هنگام عبور از کنار کوچه و خیابان های بعضی محلات شاهد صحنه های بسیار اسفناک استعمال مواد به صورت فردی،گروهی و اجتماع معتادان در کنار یکدیگر هستند. در دیگر محله های بندرعباس هم در کوچه‌ها و خیابان‌ها حضور معتادین و بی خانمان ها بصورت علنی در مسیر تردد دانش آموزان و در مجاورت مدارس و آموزشگاه‌های اطراف کوی آزادگان و کوچه های باریک و تاریک قابل مشاهده است. معتادین آزادانه به استعمال موادمخدر مشغول هستند و گاهی با کوچکترین اعتراض از سوی شهروندان؛ در پاسخ آنها با تهدید و الفاظ رکیک موضع‌گیری خودرا نشان می‌دهند و گاهاً اقدام به سرقت سیم‌های تلفن و کابل‌های برق منازل، مدارس و ادارات می‌نمایند. خانه‌های مخروبه، پارک ها، زیر پل ها و هرکوچه یا پس کوچه ای پاتوقی است برای استعمال مواد مخدر معتادان متجاهر یا به عبارتی مصرف کنندگان مواد مخدر که بی پرده و جلوی چشم مردم مواد مصرف می کنند و نای حرکت ندارند و بی خانمان هستند.
خرید و فروش مواد مخدر صنعتی و سنتی به طرق مختلف بر زندگی شهری، جامعه و خانواده خصوصا نوجوانان و جوانان تاثیر منفی و مخرب فراوانی دارد. مواد مخدر به راحتی می‌تواند والدین و فرزندان را از یکدیگر جدا کند. کودکان و نوجوانان به راحتی ممکن است با مشاهده استعمال موادمخدر توسط مصرف کنندگان به سمت معضل خانمان‌سوز اعتیاد کشیده شوند. یکی از زمینه های کشیده شدن افراد جامعه به اعتیاد و بی‌خانمان شدن، نداشتن آگاهی پدر و مادر در خانواده نسبت به موضوع پیشگیری از آسیب های اجتماعی و نا امنی در خانواده است.
معتادان متجاهر اغلب محصول خانه های نا کارآمد هستند؛ این تصور اشتباه است که همه افراد با انتخاب و اختیار خود بی خانمان می‌شوند؛ واقعیت بسیار متفاوت است، برای افراد در معرض خطر، زندگی آنها از نظر احساسی و اغلب از نظر فیزیکی غیر قابل تحمل شده است؛ زندگی خانوادگی آنها ممکن است به دلیل فقر، بی توجهی اطرافیان ، بیکاری، و بیماری های روانی سخت و غیر قابل تحمل شود. هنگامی که شخصی، بی خانمانی را تجربه می‌کند، اغلب از فرصت مشارکت در اجتماع به شیوه معناداری محروم می‌شود. طبق تحقیق کشورهای پیشرفته هزینه های مالی رسیدگی و درمان آسیب های اجتماعی می‌تواند بیش از ۲۰ برابر هزینه هایی باشد که برای پیشگیری از اعتیاد و بی خانمانی و آسیب های اجتماعی افراد جامعه توسط دولت صرف می‌شود .
بر اساس ماده ۱۶ قانون مبارزه با مواد مخدر این دسته از معتادان باید به شکل اجباری برای ترک اعتیاد و باز توانی و کاهش آسیب های اجتماعی یک تا سه ماه به مراکز درمان مجاز برده شوند.
جمع آوری معتادین متجاهر و کارتن‌خواب‌ها حکایت درد ناک و فراموش شده ای است که برای درمان و بهبودی نگاه دغدغه مند مسئولان حوزه اجتماعی را می‌طلبد که با همت بلند خود گام های محکمی در این مسیر بردارند و عمق فاجعه را به خوبی درک کنند و سپس اقدامات فوری را در دستور کار قرار دهند.جمع آوری معتادین از شهر مسئله دیروز و امروز نیست و همه شهر ها با آن درگیر هستند و برای رفع این معضل نیازمند برنامه منظم و جدی دولت و قوه‌قضائیه و شهرداری است.طرح جمع آوری معتادان متجاهر نباید متوقف شود، بلکه این برنامه باید استمرار داشته باشد. در پاکسازی مناطق آلوده هیچ نقطه امنی نباید برای توزیع و مصرف مواد مخدر وجود داشته باشد. انتظار می‌رود که ارگان‌های مرتبط برای مبارزه با آسیب های اجتماعی، پلیس، شهرداری، نهادهای دولتی، بهزیستی و… با جذب بیشتر اعتبارات و خیرین فعال در این حوزه برای جمع آوری معتادین متجاهر، بی خانمان ها و کارتن خواب‌ها به صورت فعال‌تر پای کار بیایند.
در راستای ارتقای امنیت اجتماعی و با هدف ایجاد امنیت و سلامت شهروندان و ایجاد فضای ناامن برای مجرمان و هنجار شکنان شهر بندرعباس امید است پلیس مبارزه با موادمخدر با همکاری کلانتری ها، پاتوق های توزیع‌کنندگان و مصرف کنندگان مواد مخدر راشناسایی و با رعایت موازین شرعی و حقوق شهروندی و قانونی، با برنامه‌ریزی جامع و هدفمند به جمع آوری معتادان و انتقال‌شان به مراکز ترک اعتیاد و مراکز بازپروری برای بهبودی آنان اقدام نمایند.
حضور معتادین و کارتن خواب‌ها در معابر و خیابانهای اصلی و فرعی زیبنده شهر نیست و عواقب و تاثیرگذاری غیرقابل جبرانی را در آینده به همراه دارد و یک تهدید جدی فراروی امنیت و سلامت فردی و اجتماعی به ویژه نوجوانان است که نباید بی تفاوت بود.چرخه معیوب جمع‌آوری معتادین مناطق آسيب دیده شهر بیش از یک دهه است تکرار و باز تکرار می‌شود. موضوع معتادان یک درد است و رهاشدن آنها در جامعه درد بزرگتری برای شهر است. زمانی می‌توان اقدامات و حمایت ها را در مورد معتادان هنجارشکن مثبت ارزیابی کرد که آنان ضمن ترک اعتیاد بتوانند به جامعه بگردند و با مهارت شغلی مانند یک شهروند عادی درآمد زایی داشته باشند و عهده دار مخارج خود باشند.
ثبت دیدگاه