دریانیوز// دریا، این موهبت بزرگ خدادادی برای بندرعباس و مردمانش، امروز بیش از هر زمان دیگری زیر بار بیمسئولیتی، بیبرنامگی و تعارض منافع دستگاههای مختلف ناله میکند. ساحلی که میتوانست پیشران اقتصاد، گردشگری، نشاط اجتماعی و محیطزیست سالم باشد، حالا به محلی برای تخلیه فاضلاب، لکههای نفتی، پساب آبشیرینکنها و انبوهی از فرصتهای از دسترفته تبدیل شده است.ورود مستقیم یا غیرمستقیم فاضلاب شهری به دریا، زخمی کهنه اما عمیق بر پیکر محیط زیست دریایی است. فاضلابی که بدون تصفیه استاندارد در این دهه ها وارد آبهای ساحلی میشود، نهتنها بوی تعفن و چهرهای زشت به ساحل میدهد، بلکه چرخه حیات آبزیان را مختل میکند و سلامت شهروندان و گردشگران را به خطر میاندازد. در کنار آن، رهاسازی گازوئیل و بنزین توسط قاچاقچیان سوخت در دل دریا، لکههایی سیاه بر آبهای نیلگون مینشاند؛ لکههایی که شاید در نگاه اول کوچک باشند، اما اثرات مخربشان بر مرجانها، ماهیان و زنجیره غذایی دریا، گسترده و ماندگار است.از سوی دیگر، پساب آبشیرینکنها که بدون مدیریت زیستمحیطی رها میشود، شوری آب را بالا میبرد و بخشی از زیستگاههای حساس دریایی را نابود میکند. نتیجه روشن است: کاهش ذخایر آبزیان، تهدید معیشت صیادان بومی و ضربه به امنیت غذایی منطقه. اینها هزینههایی است که نه امروز، بلکه سالها بعد هم گریبان شهر و استان را خواهد گرفت.
اما ماجرا فقط به آب ختم نمیشود. ساحل بندرعباس، که میتوانست مکانی امن و خانوادگی برای تفریح و آرامش باشد، حالا زیر سایه عرضه بیضابطه قلیان، عرصه را بر خانوادهها و گردشگران تنگ کرده است. نه خبری از تفریحات ساحلی سازماندهیشده است، نه ورزشهای دریایی، نه قایقسواری ایمن و نه حتی حداقل زیرساختهای استاندارد گردشگری. ساحل رها شده، بیمتولی و بیبرنامه، تصویری تلخ از مدیریت شهری و استانی را به نمایش میگذارد.تلختر آنکه قرار بود یک کشتی گردشگری دریایی با سرمایهگذاری بخش خصوصی در بندرعباس فعال شود؛ طرحی که میتوانست نماد آغاز جدی گردشگری دریامحور باشد. اما این طرح هم ظاهراً در پیچوخم بروکراسی اداری و کارشکنی برخی دستگاهها زمینگیر شده است. سرمایهگذار خسته میشود، فرصت میسوزد و باز هم دریا تنها میماند.در شرایطی که بارها بر «اقتصاد دریامحور» بهعنوان یک راهبرد کلان تأکید شده، در بندرعباس از این ظرفیت عظیم در هیچ حوزهای استفاده شایسته نمیشود؛ نه در گردشگری، نه در اشتغال، نه در فرهنگسازی و نه در حفاظت از محیط زیست. دریا هست، اما انگار دیده نمیشود.دریا آینه مدیریت ماست. اگر امروز این آینه ترک برداشته، فردا تصویر روشنتری هم نشان نخواهد داد. وقت آن رسیده که به جای شعار، برای دریا تصمیم بگیریم؛ پیش از آنکه این سرمایه بیبدیل، برای همیشه از دست برود.
ثبت دیدگاه