دریانیوز// کوهشاه، شاه کوهستان ها، کوه ثروتمند، قدیمی ترها می گن بخاطراینکه همه ی کوه های این منطقه پراز معدن و ثروته، اینجارو کوهشاه می گن.
دهستان های کوهشاه شمالی و جنوبی بیش از پنجاه روستا داره و همه ی روستاهاش پراز پهنه های معدنیه، منطقه ای از بخش احمدی شهرستان
حاجی آباد درشمال هرمزگان با آب و هوایی خنک که کوهستان هاش ذخیرهگاه معادنی مثل کرومیت، منگنز، مس، منیزیم، سنگ آهن و سنگ های تزئینیه.
منطقه ای که وجب به وجبش پراز ثروته و بیشترروستاهاش درچندقدمی پهنه های معدنی واقع شده وحتی خیلی از خانه های کپریش روی رگه های کرومیت بناشده، ولی ساکنان این روستاها هیچ سهمی از این ثروت ندارند و وقتی با مردم روستاهای کوهشاه همصحبت میشی همه از یه درد مشترک میگن وهمه یه سوال تکراری دارند که چرابا وجود این همه ثروت و معدن، هنوز از امکانات اولیه مثل آب شرب سالم و راه ایمن محروم هستند و چرا باوجود این همه گنج، مردم کوهشاه و بخش احمدی همچنان دررنج هستند.؟؟
کوهشاه احمدی، جایی که سالهاست راه به جایی نمی برد
حیات خلوتی که انگار عمریست در خلوت خودش مانده، راهی که از سال های ۱۳۳۴ تا امروز تنها مسیریست که فقط به خودش منتهی میشود.جاده ای خاکی که روستاهای « بیدو» و « بندان» کوهشاه به سمت مرکز بخش احمدی وصل میشود، جاده ایست که در سال ۱۳۳۴ توسط سناتور محمود رضایی کارفرمای معدن اسفندقه و معادن کرومیت کوهشاه به وسیله بیل و کلنگ و به کمک مردم محلی برای انتقال معادن و رفت و آمد ماشین های حمل معدن به بندرعباس ساخته شده و این بخشی از خاطرات شفاهی و روایت « مهدی حیدری» و« عوض سلیمانی» از کارگران قدیمی معدن کرومیت بندان کوهشاه است که خودشان با بیل و کلنگ به همراه بیست و پنج نفر کارگر درساخت و ساز این جاده دخیل بودند و از دهه ی سی تا کنون مردم کوهشاه برای رفت و آمدشان به مرکز بخش هنوز از همان جاده استفاده می کنند، جاده ایی که باهربار بارندگی از روی زمین محو میشود و مردم به یاد سالهای ۱۳۳۴ خودشان اقدام به بازسازی جاده می کنند و یاد سناتور رضایی را گرامی میدارند.
در کوهشاه احمدی جاده فقط جاده نیست، مرز میان زندگی و مرگ است، مرزی که با نزول اولین قطرات باران فرومی ریزد، مسدود میشود ومردم را پشت رودخانه ها جا می گذارد، مردمی که سهم شان از توسعه، لودر است نه پل، خاک است نه آسفالت، انتظار است نه اقدام.
مارگزیدگان و عقربگزیدگان، سینه قبرستان رفتند
چه مردمانی که به خاطر مار گزیدگی و عقرب گزیدگی و به خاطر خرابی جاده و طولانی بودن مسیر روستا بجای رسیدن به بیمارستان راهی
قبرستان هاشده اند، مردمی که خانه های کپریشان روی رگه های کرومیت و منگنز بناشده و در چند قدمی پهنه های معادن هستند و با وجود این همه ثروت و معدن هنوز از امکاناتی مثل راه بی بهره هستند. مردم همه بخش احمدی دردی مشترک دارند، چه ساکنان سرگز، چه ساکنان روستاهای کوهشاه، همه یک مطالبه مشترک دارند، چرا دراین سال ها جاده روستای « حسن آباد» به « کلیتوئیه» که مسیری سی وهشت کیلومتری ست، فقط حدود دوازده کیلومتر آن آسفالت شده وهمین مسیر هم بسیار خطرآفرین و بی کیفیت است و مابقی هم سال هاست بلاتکلیف رها شده است؟
محور دهستان « مازگرد» به سمت روستای « پور» که جاده ای است بسیار مهم که این مسیر یکی از نقاط اتصال استان های شرقی به غرب کشور است، ولی تاکنون دوازده کیلومتر این جاده کوهستانی که دارای گردنه های صعب العبور و رودخانه های فصلی است بلاتکلیف مانده، جاده ای که از دهه هفتاد کلنگ ساخت و ساز آن به زمین زده شده و چندین استاندار قول تکمیل آن را داده اند و هنوز هم یکی از پروژه های نیمه تمام و فراموش شده دولت های گذشته وفعلی است و مردم هنوز امید تکمیل آن را دارند، مردم سال هاست مطالبه دارند که چرا تاکنون فکری برای رودخانه ی عریض بین روستاهای
« جائر» و « پور » نمی کنند، رودخانه ای که با هر بارندگی روزها و گاها هفته ها مسدود میشود.
اهالی بخش احمدی سالهاست مطالبه دارند که محور کوهستانی و پرخطر و اصلی اتصال بخش احمدی به سیاهو که راه مواصلاتی بخش احمدی به مرکز استان یعنی شهربندرعباس است، چرا بهسازی و ایمن نمی شود؟
مسیری که روزانه بیش از سیصد وسیله نقلیه درآن تردد دارد چرا باید باهربارندگی تخریب و رفت و آمد درآن نا ممکن شود؟ مسیری کوهستانی با
دره هایی عمیق که هرساله باعث مرگ اهالی مظلوم بخش احمدی و مسافران این مسیر میشود.
بازشدن زخم کهنه راهها در بارندگی اخیر
بارندگی های چند روز اخیر بار دیگر زخم کهنه راه های کوهشاه احمدی و روستاهای این منطقه را سرباز کرد.
دوباره تمام رودخانه های فصلی باعث راهبندان شدند، رود خانه ی فصلی محله شهید بهبود شهبازی همان جاده ای که سال هاست مدنظر برای بهسازی مانده، باهرباران به کابوس بدل می شود.
راه مواصلاتی به مرکز شهرستان حاجی آباد به دلیل نبود پل بر روی رودخانه « چاه مرغ» عملا قطع است، رودخانه ای که درفیلم ها، پراید در دلش حرکت می کند و مردم با اضطراب از کنارش عبور می کنند، این تصویر عادی نیست، اما برای مردم اینجا سالهاست که « عادی شده».
انتقال بیمار با لودر
مردم بارها برای انتقال بیمار، ناچار شدهاند مسیر رودخانه را انتخاب کنند، این یعنی درمان به شانس گره خورده است. روزچهارشنبه گذشته در دومین روز از بارندگی ها، بیماری آپاندیسی که از روستای « حشم بلم» با لودر از رودخانه وحشی و طغیان کرده «چاه مرغ» عبور داده شد تا به امید درمان به حاجی آباد برسد. مسدود بودن رودخانه « چاه مرغ»، قطع بودن راه های مازگرد، کوهشاه جنوبی و کوهشاه شمالی، خرابی « گدار عربی» مسدود بودن رودخانه ی پور ،ریزش کوه در جاده کوهستانی سیخوران فقط یک نقص فنی نیست، انکار حق دسترسی است،.. به امید آنکه این مطالبات راه به جایی ببرد.
ثبت دیدگاه