دریانیوز//جامعه امروز ایران با مجموعهای از آسیبهای اجتماعی پیچیده و چندلایه روبهروست؛ آسیبهایی که نهتنها زندگی فردی شهروندان را تحت تأثیر قرار دادهاند، بلکه بنیانهای فرهنگی، اقتصادی و سیاسی کشور را نیز تهدید میکنند. اعتیاد، بیکاری، فقر، حاشیهنشینی، کاهش سرمایه اجتماعی، و بحرانهای اخلاقی از جمله مهمترین چالشهایی هستند که در سالهای اخیر بهطور گسترده مطرح شدهاند. این آسیبها محصول ترکیب عوامل گوناگوناند؛ از ضعف در سیاستگذاری و برنامهریزی گرفته تا تغییرات سریع اجتماعی و اقتصادی. در چنین شرایطی، تغییر نگرش مسئولان و اتخاذ رویکردی علمی و آیندهنگرانه برای مقابله با این مشکلات ضرورتی انکارناپذیر است. یکی از جدیترین آسیبهای اجتماعی، اعتیاد است که نهتنها سلامت فردی را نابود میکند، بلکه خانوادهها و جامعه را نیز با بحرانهای گسترده مواجه میسازد. بیکاری و فقر نیز از دیگر مشکلات اساسیاند که زمینهساز بسیاری از آسیبهای دیگر مانند جرم و جنایت، سرقت، و فروپاشی خانوادهها میشوند. حاشیهنشینی در کلانشهرها، بهویژه در مناطق کمبرخوردار، موجب شکلگیری چرخهای از محرومیت و آسیبهای اجتماعی شده است. همچنین، کاهش سرمایه اجتماعی و ضعف در اعتماد میان مردم و نهادهای رسمی، به بیتفاوتی اجتماعی و کاهش مشارکت مدنی منجر شده است. این مجموعه آسیبها نشان میدهد که جامعه با بحرانهای چندوجهی روبهروست که نیازمند نگاه جامع و هماهنگ است. ریشه بسیاری از آسیبهای اجتماعی در ضعف سیاستگذاری و نبود برنامهریزی بلندمدت نهفته است. تمرکز بر راهحلهای کوتاهمدت و مقطعی، بدون توجه به ابعاد فرهنگی و اجتماعی، موجب شده مشکلات بهجای حل شدن، در طول زمان پیچیدهتر شوند. برای مثال، برخورد صرفاً انتظامی با اعتیاد یا حاشیهنشینی، بدون توجه به ریشههای اقتصادی و فرهنگی آن، تنها به جابهجایی مشکل منجر میشود. پیامد این رویکرد، افزایش هزینههای اجتماعی و اقتصادی برای کشور است.
مسولاز سوی دیگر، بیتوجهی به آموزش و فرهنگسازی، موجب شده نسلهای جدید با بحران هویت و ضعف در مهارتهای اجتماعی مواجه شوند. این پیامدها نهتنها امروز، بلکه آینده جامعه را نیز تهدید میکنند.برای مقابله با آسیبهای اجتماعی، تغییر نگرش مسئولان از نگاه مقطعی و شعاری به رویکردی علمی و آیندهنگرانه ضروری است. مسئولان باید بپذیرند که آسیبهای اجتماعی تنها با برخوردهای سطحی و کوتاهمدت حل نمیشوند، بلکه نیازمند برنامهریزی جامع، سرمایهگذاری در آموزش، و توجه به عدالت اجتماعی هستند. برنامهریزی دقیق و علمی باید بر پایه دادههای واقعی و پژوهشهای اجتماعی شکل گیرد. همچنین، مشارکت فعال مردم و نهادهای مدنی در فرآیند تصمیمگیری میتواند به افزایش اعتماد عمومی و کارآمدی سیاستها کمک کند. تغییر نگرش مسئولان به معنای پذیرش این واقعیت است که حل آسیبهای اجتماعی یک پروژه بلندمدت و چندوجهی است و نیازمند همکاری همه بخشهای جامعه است. آسیبهای اجتماعی موجود در جامعه کنونی، همچون اعتیاد، بیکاری، فقر، حاشیهنشینی و کاهش سرمایه اجتماعی، تهدیدی جدی برای آینده ایران محسوب میشوند. این آسیبها محصول ترکیب عوامل اقتصادی، فرهنگی و مدیریتیاند و تنها با تغییر نگرش مسئولان و اتخاذ رویکردی علمی و جامع قابل حل هستند. برنامهریزی دقیق، توجه به عدالت اجتماعی، سرمایهگذاری در آموزش و فرهنگسازی، مشارکت فعال مردم میتواند مسیر حل این مشکلات را هموار کند. آینده ایران در گرو تصمیمهای امروز مسئولان است؛ تصمیمهایی که اگر با نگاه بلندمدت و مسئولیتپذیری اتخاذ شوند، میتوانند جامعهای سالمتر، پویاتر و امیدوارتر برای نسلهای آینده رقم بزنند.
ثبت دیدگاه