دریانیوز//عدالت آموزشی، نه یک شعار تزئینی در اسناد بالادستی است و نه وعدهای برای روزهای بهتر؛ عدالت آموزشی، حق بدیهی هر دانشآموز ایرانی است. حقی که امروز در استان هرمزگان، بیش از هر جای دیگری، رنگ تبعیض به خود گرفته و فاصله میان «آنچه باید باشد» و «آنچه هست» را عریانتر از همیشه نشان میدهد.دانشآموزان هرمزگان، در نقطه شروع یک رقابت نابرابر ایستادهاند. رقابتی که نامش کنکور است، اما واقعیتش سنجش ناعادلانه فرصتهاست. وقتی دانشآموزی در کلاسهای شلوغ، در مدرسهای فرسوده و ناایمن، با کمبود شدید معلم و نبود تجهیزات آموزشی و آزمایشگاهی تحصیل میکند، چگونه میتوان از او انتظار داشت با دانشآموزی از استانهای برخوردار، با مدارس هوشمند، کلاسهای کمجمعیت و امکانات آموزشی کامل، رقابت کند؟
این مقایسه از اساس ناعادلانه است. نتیجه هم روشن است: سهم اندک دانشآموزان هرمزگانی از دانشگاههای درجه یک کشور و بازتولید چرخه محرومیت. چرخهای که از مدرسه شروع میشود و تا بازار کار و آینده اجتماعی ادامه پیدا میکند.اما ماجرا به همینجا ختم نمیشود. شرایط نامناسب آموزشی در هرمزگان، فقط به افت کیفیت تحصیل منجر نشده، بلکه زنگ خطر ترک تحصیل را نیز به صدا درآورده است. دهها هزار دانشآموز در سالهای اخیر از چرخه آموزش خارج شدهاند و چندین برابر این تعداد نیز، با وجود میل به تحصیل، امکان ادامه آموزش در شرایط مناسب را ندارند. فقر اقتصادی، ناتوانی در تأمین لوازمالتحریر، پوشاک، ایابوذهاب و حتی تغذیه مناسب، برای بسیاری از خانوادهها به مانعی جدی در مسیر تحصیل فرزندانشان تبدیل شده است.وقتی دانشآموز گرسنه است، وقتی ذهنش درگیر هزینههاست و وقتی مدرسهاش امیدی برای آینده نمیسازد، ترک تحصیل دیگر یک انتخاب نیست؛ یک اجبار است.
و این، خطری است که نه فقط آموزش و پرورش، بلکه آینده توسعه استان را تهدید میکند.تحقق عدالت آموزشی در هرمزگان، نیازمند یک نگاه فراتر از آمار و گزارش است. دولت باید این استان را بهعنوان یک اولویت ملی ببیند، نه یک مسئله محلی. جبران کمبود معلم، ساخت مدارس استاندارد، نوسازی فضاهای آموزشی، تأمین تجهیزات آزمایشگاهی و کمکآموزشی و کاهش تراکم کلاسها، اقداماتی نیست که بتوان آنها را به فردا موکول کرد.در کنار دولت، نقش خیرین آموزشی و صنایع مستقر در استان، نقشی کلیدی و غیرقابلانکار است. صنایعی که از منابع، موقعیت و نیروی انسانی هرمزگان بهره میبرند، باید مسئولیت اجتماعی خود را جدیتر از گذشته ایفا کنند. سرمایهگذاری در آموزش، هزینه نیست؛ تضمین آیندهای پایدار برای همین صنایع و برای همین استان است. در این میان، «قرارگاه عدالت آموزشی» ستاد اجرایی فرمان امام(ره)، فرصتی ارزشمند برای ترمیم این شکاف عمیق است. ظرفیتی که اگر با برنامهریزی دقیق، همکاری دستگاهها و پیگیری مستمر همراه شود، میتواند بخشی از عقبماندگیهای تاریخی آموزش در هرمزگان را جبران کند. انتظار میرود ادارهکل آموزش و پرورش استان، با نگاهی فعالتر و مطالبهگرانهتر، از این فرصت به بهترین شکل استفاده کند و آن را به نتایج ملموس در میدان عمل تبدیل سازد.رفع تبعیض آموزشی، نیازمند استفاده از همه فرصتهاست؛ از ظرفیتهای ملی و استانی گرفته تا مشارکت مردمی و خیرخواهانه. عدالت آموزشی، نه لطف است و نه امتیاز ویژه؛ حق دانشآموزانی است که آینده این سرزمین را خواهند ساخت.هرمزگان، سزاوار مدارسی امن، معلمانی توانمند و دانشآموزانی امیدوار است. اگر امروز در تحقق عدالت آموزشی کوتاهی کنیم، فردا باید هزینه سنگینتری برای جبران نابرابریها بپردازیم. امروز، زمان تصمیم است؛ تصمیم برای برچیدن تبعیض و ساختن مسیری برابر برای همه فرزندان ایران، از کلاسهای درس هرمزگان.
ثبت دیدگاه