دریانیوز// دریا، این گنجینه بیکران طبیعت، امروز در حال نابودی است. ورود فاضلاب، راهاندازی آبشیرینکنها و سوخت قاچاق به دریا، آسیبهای جبرانناپذیری به آبزیان و محیط زیست دریایی وارد کرده است.
این فاجعه تنها محدود به محیط زیست نیست؛ صید غیرمجاز، شبچراغی و ترال، امنیت صید دریایی را تهدید کرده و کاهش صید را به همراه داشته است. نتیجه؟ گرانی آبزیان و حذف ماهی و میگو از سفره ساحلنشینان هرمزگانی. اما این پایان ماجرا نیست. اقتصاد دریامحور در این منطقه نادیده گرفته شده است. برخی به جای حفظ دریا، کمر به نابودی آن بستهاند. اگر دریا آلوده نشود، صید غیرمجاز وجود نداشته باشد و صید به روال عادی انجام شود، افزایش صید نه تنها قیمت ماهی و میگو را کاهش میدهد، بلکه سفره ساحلنشینان را نیز رنگینتر میکند. اما امروز، این رویا به کابوسی تبدیل شده است. آبشیرینکن یک میلیون مترمکعبی، نماد دیگری از بیعدالتی است.
این آبشیرینکن آب را به استانهای دیگر انتقال میدهد و تنها پساب و آلودگی آن سهم هرمزگان و دریای خلیج فارس است. مدیران مربوطه حتی حاضر نیستند در راستای ایفای نقش مسئولیتهای اجتماعیشان، ۳۰ تا ۴۰ درصد آب را به هرمزگان هبه کنند. لولههای این آبشیرینکن از کنار روستاها و شهرهایی میگذرد که تشنهاند و بیآب. احمد مرادی نماینده مردم هرمزگان در مجلس شورای اسلامی ، از دولت خواسته است که حداقل ۳۰ درصد آب این آبشیرینکن به صورت خرید تضمینی و پرداخت توسط دولت در اختیار مردم هرمزگان قرار گیرد. این اقدام میتواند مشکل بیآبی استان را کاهش دهد و لب مردمان روستایی و شهری استان را با این آب تر کند. اما آیا دولت به این درخواست پاسخ مثبت خواهد داد؟
دریا، این منبع زندگی، امروز در حال نابودی است. اگر امروز اقدام نکنیم، فردا دیر است. حفظ دریا، حفظ زندگی ساحلنشینان هرمزگانی است. بیایید قبل از آنکه دیر شود، فریاد بزنیم: نجات دریا، نجات زندگی!
ثبت دیدگاه