دریانیوز// در سالهایی که همه از ضرورت توسعه رشتههای فنی و حرفهای سخن میگویند و مسئولان یکصدا جوانان را به تحصیل در رشتههای مهارتی تشویق میکنند، عجیب است که در برخی مناطق استان هرمزگان، همین مسیر آیندهساز برای بسیاری از دانشآموزان عملاً بسته مانده است. بارها گفته شده که بازار کار امروز تشنه نیروهای مهارتی است؛ از صنایع سنگین مکران گرفته تا بنگاههای اقتصادی غرب و مرکز استان. اما زمانی که پایهایترین امکان—یعنی وجود رشتههای فنی در هنرستانها—برای دانشآموزان فراهم نیست، چگونه میتوان انتظار داشت که جوانان به سمت این مسیر حرکت کنند؟گلایه والدین دانشآموزان بندرخمیر، تنها یک نمونه از دهها مورد مشابه است. سالهاست که رشته مکانیک در این شهرستان وجود ندارد و دانشآموزان مجبور میشوند برای تحصیل در این رشته به بندرعباس، بندرلنگه، بستک و سایر شهرها بروند.
همین دوری از خانواده، هزینههای سنگین رفتوآمد، سختیهای اسکان و فشار روانی، بسیاری از خانوادهها را در تنگنای تصمیمگیری قرار داده است. اما حکایت تلختر زمانی است که این جابهجایی هم جواب نمیدهد. روایت مادر یک دانشآموز یتیم، یک هشدار جدی است؛ دانشآموزی که نه تحت پوشش نهادی است و نه توان مالی دارد، تنها به امید تحصیل در رشته مکانیک از بندرخمیر به بندرعباس آمده، اما به دلیل تکمیل ظرفیت، در هیچ هنرستان دولتی ثبتنام نشده است. حالا او و مادرش مقابل یک انتخاب بیرحمانه قرار گرفتهاند: ترک تحصیل یا ثبتنام در هنرستان غیردولتی با شهریه ۴۰ میلیون تومانی. هزینهای که نه تنها برای این خانواده که برای بسیاری از خانوادههای کارگری و کمدرآمد، غیرقابل تصور است. مادر این دانشآموز با حسرت میگوید: «اگر رشته مکانیک در شهر خودمان بود، نه مجبور به مهاجرت بودیم، نه گرفتار این هزینههای کمرشکن.» این تنها یک پرونده نیست؛ نماد یک ساختار معیوب است.
ساختاری که از یکسو بر توسعه رشتههای مهارتی تأکید میکند و از سوی دیگر، ابتداییترین زیرساخت آن را در مناطق مختلف استان فراهم نکرده است. نتیجه همین غفلتهاست که امروز دهها هزار دانشآموز در هرمزگان ترک تحصیل کردهاند و اگر چارهای اندیشیده نشود، فردا این آمار نگرانکنندهتر خواهد شد.هرمزگان بهویژه در آستانه جهش صنعتی در منطقه مکران، بیش از هر زمان دیگری نیازمند نیروی کار متخصص و بومی است. اگر امروز هنرستانها و مراکز فنی و حرفهای در شرق، غرب و مرکز استان تقویت نشوند، فردا دوباره شاهد واردات نیروی کار از دیگر استانها خواهیم بود و جوانان همین سرزمین، سهمی از صنعت و اشتغال نخواهند داشت. پیشگیری از گرایش جوانان به مشاغل کاذب، کاهش آسیبهای اجتماعی، مقابله با پدیده قاچاق سوخت و حتی رونق اقتصاد محلی، همه و همه از همین نقطه آغاز میشود: آموزش فنی. انتظار میرود آموزش و پرورش استان با یک نگاه عدالتمحور، حداقل برای سال تحصیلی آینده، رشتههای فنی موردنیاز—از جمله مکانیک در بندرخمیر—را در هنرستانهای مناطق مختلف دایر کند. چراکه توسعه استان بدون تربیت نیروی ماهر، تنها یک شعار تکراری خواهد بود. اکنون زمان آن رسیده که این درِ بسته، برای همیشه به روی آینده جوانان باز شود.
ثبت دیدگاه