دریانیوز//در نقش یک خبرنگار که هر روز از نزدیک با مشکلات مردم، مدارس و محیطهای آموزشی هرمزگان روبهروست، این روزها بیش از همیشه نگرانم؛ نگرانیای که نهتنها از آمار روبهافزایش بیماران مبتلا به آنفلوآنزا سرچشمه میگیرد، بلکه از پیامدهای خاموشی میآید که تعطیلیهای پیاپی مدارس بر آینده دانشآموزان این استان تحمیل میکند.
شیوع موج تازه آنفلوآنزا باعث شد مدارس و دانشگاه های هرمزگان از روز پنجشنبه گذشته تعطیل شوند؛ تعطیلیای که در نهایت باعث شد دانشآموزان تنها یک روز روز دوشنبه به کلاسهای درس برگردند، آن هم تنها برای اینکه زنجیره انتقال بیماری کنترل شود. اما آنچه بهعنوان «برگزاری غیرحضوری کلاسها» اعلام شد، در عمل در بسیاری از مدارس اتفاق نیفتاد. تجربه کرونا به ما نشان داد که آموزش غیرحضوری هرگز نتوانست جایگزین آموزش حضوری شود. کیفیت یادگیری پایین آمد، شکاف آموزشی عمیقتر شد و بسیاری از دانشآموزانی که امکان دسترسی به گوشی هوشمند یا تبلت نداشتند عملاً از جریان آموزش خارج شدند. امروز هم همان داستان در هرمزگان تکرار میشود.
در استانی که حتی در شرایط عادی با کمبود معلم، فرسودگی مدارس، کمبود تجهیزات آموزشی و کمکآموزشی و آزمایشگاهی و تراکم بالای کلاسها مواجه است، تعطیلی مدارس یا اجرای نیمبند آموزش غیرحضوری، ضربهای سنگینتر از دیگر نقاط کشور به پیکره آموزش وارد میکند. در برخی مناطق هرمزگان هنوز کلاسهایی وجود دارد که یک معلم باید همزمان چند پایه را تدریس کند؛ حال تصور کنید همین ساختار فرسوده، وارد وضعیتی شود که قرار است به شکل آنلاین اداره شود.
نتیجه روشن است: بسیاری از دانشآموزان از مسیر یادگیری دور میشوند و این عقبماندگی آموزشی در سالهای آینده خودش را به شکلهای جدی و نگرانکننده نشان خواهد داد.البته همین الان هم با بازماندگی از تحصیل دهها هزار دانش آموز در هرمزگان از مدرسه، هم دیده می شود که بخشی از آن بدلیل اثرات تعطیلات کرونایی مدارس در سالهای گذشته و بی سوادی دانش آموزان و بخشی هم بدلیل مشکلات مالی خانواده ها و کمبود معلم و مدرسه و تجهیزات آموزشی و آزمایشگاهی و برودتی و… در مدارس است. اما مشکل فقط به تعطیلی مدارس محدود نمیشود. هرمزگان به دلیل هوای معتدلتر در این روزها، مانند دوران کرونا بار دیگر مقصد مسافران استانهای همجوار شده است؛ مسافرانی که با شنیدن تعطیلی مدارس، بار سفر میبندند و به این استان میآیند، بیآنکه بدانند همین رفتوآمدها میتواند موج بیماری را تشدید کند.
اگر قرار باشد مدارس فقط برای دانشآموزان هرمزگان تعطیل شود، اما راههای ورودی استان باز بماند و نظارتی بر ورود مسافران صورت نگیرد، یعنی بخش اصلی چرخه انتقال همچنان فعال است. مسئولان استان باید با جدیت بیشتری بر اجرای پروتکلهای بهداشتی نظارت کنند: استفاده از ماسک در اماکن عمومی، محدودیت رفتوآمد برای مسافران، نظارت بر پاساژها و بازارهای شلوغ، افزایش ضدعفونی اماکن عمومی و اطلاعرسانی دقیق. اگر مدارس را تعطیل میکنیم تا کودکان در معرض خطر نباشند، باید مطمئن شویم که سایر عوامل خطر همچنان آزادانه فعالیت نمیکنند. سلامت دانشآموزان خط قرمز است، اما آموزش آنها نیز سرمایهای ملی است که نباید قربانی سهلانگاری شود.
امروز، بیش از هر زمان دیگر، هرمزگان نیازمند تصمیمهای دقیق، شفاف و مبتنی بر واقعیتهای آموزشی و بهداشتی است؛ تصمیمهایی که هم از سلامت مردم محافظت کند و هم آینده تحصیلی صدهاهزار کودک و نوجوان و حتی دانشجویان را به مخاطره نیندازد. مسئولان باید بدانند که تعطیلی مدارس و دانشگاه ها تنها یک مسکن کوتاهمدت است؛ درمان واقعی، مدیریتی هوشمند، نظارتی جدی و حمایت عملی از آموزش است.
ثبت دیدگاه