دریانیوز//در بندرعباس، جایی که آفتاب بی ملاحظه بر با مهای فرسوده م یتابد و رطوبت دیوارها را م یجود، بحران مسکن دیگر یک تیتر خبری نیست؛ یک واقعیت روزمره است،زخمی باز که هر روز عمی قتر م یشود. طر حهای مسک نسازی که قرار بود امید بیاورند، امروز به حرکت لا کپشتی و نیم همتوقف رسید هاند؛ ۱۵ هزار واحد مسکونی شمال بلوار شهید رجایی بندرعباس هنوز حتی یک واحد تحویل نداد هاند. این یعنی هزاران خانواده هر روز، میان اجار ههای کمرشکن و خان ههای فرسوده، دس توپا م یزنند تا فقط یک سقف داشته باشند.در چنین شهری، «خانه داشتن » دیگر یک حق نیست؛ یک امتیاز لوکس شده است.
مستأجران نه برای رفاه، که برای زنده ماندن زیر سقفی امن تلاش م یکنند. خانواد ههایی که حتی توان پرداخت ودیع ههای سرسا مآور را ندارند و با هر بار شنیدن جمله «خانه را تخلیه کنید » لرزه بر جانشان م یافتد و خانواد ههای چندفرزندی؟ آ نها عملاً زیر بار این فشار خرد م یشوند. هفته گذشته حکایت تلخ یک خانواده پن جنفره را نوشتیم؛ خانواد های با سه کودک د هماهه، ۹ ساله و ۱۲ ساله، که در خان های فرسوده و نیم هویران زندگی م یکنند. همان خان های که بخشی از دیوارش فرو ریخت و تنها چند سانت یمتر با نوزاد فاصله داشت. چند سانت یمتر… فاصله میان زندگی و یک فاجعه. صاحبخانه که حق هم دارد خان هاش را از ریزش نجات دهد بارها از مستأجر خواسته تا تخلیه کند. اما چطور؟ با کدام پول؟ این خانواده تنها ۵۰ میلیون تومان برای رهن دارد؛ در محلات فرسود هترین خانه ها هم، حداقل ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیون پی شپرداخت م یخواهند.
این یعنی در بهترین حالت، آوارگی؛ در بدترین حالت، ب یسقف ماندن سه کودک. وام فرزندپروری هم به آ نها نرسیده است؛ ضامن می خواهد و بانک بودجه ندارد. این در حالی است که هر روز در تریبو نها شعار حمایت از خانواد ههای پرجمعیت و تشویق به فرزندآوری شنیده م یشود. اما در عمل، این خانواده که باوجود درآمد کارگری و سختی معیشت، سه فرزند را بزرگ م یکند، حتی از ابتدای یترین حمای تها ب ینصیب مانده است. آ نها بارها و بارها طی ما ههای اخیر درخواست کمک کرد هاند؛ اما انگار در این شهر، فریاد کسانی که پول ندارند، به جایی نمیرسد.تناقض تلخ همی نجاست: دولت و نهادهایی که صبح تا شب از ضرورت افزایش جمعیت و فرزندپروری میگویند، چطور م یتوانند در برابر چنین خانواد ههایی سکوت کنند؟ چطور میتوان از مردم خواست فرزند بیاورند، وقتی همین خانواد ههای چندفرزندی زیر بار اجار هخانه درحال له شد ن هستند؟ وقتی پروژ ههای مسک نسازی روی زمین مانده و تکمیل آ نها هر روز عق بتر م یرود؟ وقتی تسهیلاتی که م یتواند یک خانواده را نجات دهد، در پی چوخم اداری گم م یشود؟ اگر قرار است از فرزندآوری حمایت شود، ابتدا باید زیرساخت زندگی فراهم باشد: مسکن، امنیت، امکان زیست.
در شهری مثل بندرعباس، که مسکن به بحرانی مزمن تبدیل شده، ب یتوجهی به این ضرورت، فقط خانواد ههای بیشتری را به سمت فقر، آوارگی و فروپاشی سوق م یدهد.حمایت از خانواد ههای چندفرزندی نباید در حد تکرار شعار باقی بماند. این حمایت باید واقعی باشد، مثل ساخت سریع و باکیفیت پروژ ههای مسکن، پرداخت ب هموقع وا مهای فرزندپروری و رسیدگی فوری به خانواد ههایی که امروز در آستانه ب یخانمان یاند. اگر نه، فردا دیر است؛ هما نطور که آن دیوار، چند سانت یمتر تا یک فاجعه فاصله داشت، شاید امروز جامعه ما هم چند سانت یمتر با فاجعه انسانی فاصله دارد.
ثبت دیدگاه