دریانیوز//استان هرمزگان، با میزبانی از بزرگترین صنایع نفت، گاز، فولاد، آلومینیوم و حیات یترین بنادرتجاری کشور )همچون بندر شهید رجایی(، نماد قطب درآمدزایی و موتور محرک اقتصاد ملی است. با این حال، این استان نمونه بارز پدید هی استا نهای ثروتمند با مردم فقیر بوده و از یک تناقض دردناک رنج م یبرد: شکاف عمیق طبقاتی و توسعه نامتوازن.وجود نابرابری شدید اقتصادی در کنار این حجم عظیم ثروت، زنگ خطری جدی برای عدالت اجتماعی و امنیت ملی است.نابرابری در هرمزگان فراتر از یک آمار ساده است؛ تبلور آن در کنار هم قرار گرفتن بر جهای مجتم عهای صنعتیب ا سکونتگا ههاین امناسب مردمب ومیا ست. هرمزگان در شاخ صهای توسعه انسانی و رفاه اجتماعی، جزء استا نهای با نرخ فقر بالا طبق هبندی م یشود. در برخی سا لها، این استان با نرخ فقر مطلق بیش از ۳۰ درصد، درل یست فقیرترین استا نهای کشور قرار گرفته است.
بر اساس آمار ضریب جینی، هرمزگان پیوسته یکی ازب الاترینن ر خهاین ابرابری در توزیع درآمد را در کشور ثبت م یکند. این یعنی سهم مردمب ومی از سودآور یهای کلان،ب سیار اندک ون اعادلانه است. شهرهایی مانند بندرعباس، به دلیل حضور شرک تهای بزرگ، با تورم و هزین ههای مسکن ه متراز پایتخت مواجه هستند؛ اما سطح درآمد غالب جمعیتب ومیب ا این هزین هها تناسبن دارد و فشار معیشتی را دوچندان م یکند.این شکاف نه یک اتفاق، بلکه نتیجه یک مدل توسعه اقتصادی
برو نزا و ناکارآمد است. صنایع کلان مستقر در استان، مالکیت و تصمی مگیر یهایشان اغلب در اختیار مرکز کشور یا شرک تهای خارج از استان است.
در نتیجه، سود و ارزش افزود های که در هرمزگان تولید م یشود، عمدتاً به جای سرمای هگذاری مجدد در زیرساخ تهای بومی، به خارج از مرزهای استان منتقل م یگردد. این صنایع بزرگ، در عین حال که با نرخ بیکاری بومیان مواجه هستند، نیروی متخصص و مدیریت ارشد خود را از سایر استا نها جذب م یکنند و سهم جوانان بومی در مشاغل کلیدی پایین است. قاچاق سازما نیافته سوخت )با گرد شهای مالی چند صد هزار میلیارد تومانی( و ران تهای دولتی، منجر به تولید ثرو تهای بادآورده کثیف برای
شبک ههای خاص شده است. این ثروت نامشروع به طور مصنوعی، فاصله درآمدی طبقات را به مرز انفجار رسانده است. سودآوری سرسا مآور فعالی تهای غیرقانونی )قاچاق(، انگیزه برای تحصیل، مهار تآموزی و ورود به بازار کار رسمی و پایدار را در میان جوانان بومی استان تضعیف کرده است.
شکاف طبقاتی در هرمزگان، تنها یک معضل اقتصادین یست و ابعاد اجتماعی و امنیتی جدی دارد.ن ابرابری شدید در استانیب ا اهمیت استراتژیک و مرزهای طولانی،بستر مناسبیب رای شک لگیرین ارضایت یهایا جتماعی و گرایشب ه فعالی تهای غیرقانونی م یشود که م یتواندا منیت اقتصادی و مرزی را به خطر اندازد. علیرغم ظرفی تهای صنعتی، استان در شاخ صهایی چون سرانه فضاهای آموزشی، بهداشت عمومی و زیرساخ تهای درمانی با کمبودهای جدی مواجه است؛ یعنی ثروت اقتصادی به صورت عادلانه صرف سرمای هگذاری در سرمایه انسانی نشده است.
هرمزگان به یک مقصد برای مهاجر تهای کاری تبدیل شده است. این امر در کنار فقدان برنام هریزی شهری، منجرب ه گسترش حاشی هنشینی، فرسودگیب افت شهری و تشدید آسی بهای اجتماعی در مراکز پرجمعیت م یشود. استان هرمزگان در یک دوراهی مهم قرار دارد. تا زمانی که اختارهای اقتصادی، قانو نگذاری و مدیریتی کشورن توانند سهم عادلان های از ثروت عظیم تولید شده در این استان را به طور مستقیم به رفاه، آموزش و زیرساخ تهای مردم بومی تزریق کنند، این تناقض ادامه خواهد یافت و صدای زنگ خطر نابرابری بلندتر خواهد شد.
ثبت دیدگاه