دریانیوز// فاصله‌ي عميق آموزش در مناطق دو و سه هرمزگان با استان‌هاي برخوردار، رقابت در کنکور را ناعادلانه کرده است. استان هرمزگان در تقسيم‌بندي مناطق آموزشي کنکور، در منطقه دو و سه قرار گرفته است؛ اما اين طبقه‌بندي، تنها عددي روي کاغذ است و در واقعيت، نشان از نابرابري آموزشي عميق در اين استان دارد.
استاني که از کمبود مزمن معلم و مدرسه ، مدارس غيراستاندارد، کمبود تجهيزات آموزشي و آزمايشگاهي و برودتي، کلاس‌هاي شلوغ و فقر امکانات آموزشي رنج مي‌برد، نمي‌تواند در رقابتي ملي، عادلانه حضور يابد.هرمزگان با وجود جمعيت جوان و استعدادهاي فراوان، در سال‌هاي اخير شاهد افت چشمگير کيفيت آموزش بوده است.
مقايسه‌ي سطح آموزشي منطقه دو هرمزگان با استان‌هاي هم‌رده‌ي خود مانند کرمان، فارس و يزد به‌خوبي نشان مي‌دهد که زيرساخت آموزشي در جنوب کشور از استاندارد ملي فاصله دارد.
در حالي که در استان‌هاي برخوردار، مدارس تازه‌ساز، کارگاه‌هاي مجهز و معلمان متخصص، بستري براي موفقيت دانش‌آموزان فراهم کرده‌اند، در هرمزگان بسياري از کلاس‌ها در ساختمان‌هاي فرسوده و حتي کانکسي برگزار مي‌شود و معلمان ناچارند در کلاس‌هاي ۴۰ تا ۵۰ نفره هم تدريس کنند.در چنين وضعيتي، رقابت در کنکور بيش از آنکه ميدان سنجش توان علمي باشد، به نمايش تفاوت امکانات آموزشي بدل شده است.
دانش‌آموز هرمزگاني، حتي پيش از ورود به جلسه کنکور، بازنده‌ي نابرابري ساختاري است؛ نابرابري‌اي که نتيجه‌ي سال‌ها غفلت، کمبود سرمايه‌گذاري آموزشي و بي‌توجهي به عدالت تحصيلي است.بر اساس آمار آموزش و پرورش هرمزگان، امسال حدود هشت درصد از دانش‌آموزان اصلاً در مدارس ثبت‌نام نکرده‌اند؛ آماري نگران‌کننده که از افزايش فقر تحصيلي در استان خبر مي‌دهد.
بسياري از خانواده‌ها توان خريد لوازم‌التحرير، کيف و کفش ، لباس و نوشت افزار را ندارند و تحصيل برايشان به کالايي لوکس تبديل شده است. از سوي ديگر، معلمان نيز زير فشار کمبود نيرو، ناچارند چندين کلاس را هم‌زمان اداره کنند و از پژوهش، استراحت و ارتقاي علمي خود بازبمانند.
نتيجه روشن است: خستگي معلم، بي‌انگيزگي دانش‌آموز و کاهش کيفيت آموزش و در نهايت، نابرابري در نتيجه‌ي کنکور، که به‌جاي استعداد، حاصل اختلاف امکانات است.اما اين چرخه‌ي ناعادلانه را مي‌توان شکست.هرمزگان ميزبان ده‌ها صنعت بزرگ فولادي، معدني، بندري و پتروشيمي است که اگر بخواهند، مي‌توانند با اجراي واقعي مسئوليت‌هاي اجتماعي خود بخشي از مشکلات آموزشي استان را برطرف کنند.
صنايع در ساير استان‌ها مدرسه ساخته‌اند، کارگاه آموزشي تجهيز کرده‌اند و هزينه‌ي تحصيل دانش‌آموزان بي‌بضاعت را پرداخته‌اند. چرا اين الگو در هرمزگان بخوبي تکرار نمي‌شود و مشارکت ها محدود است؟
اگر تنها بخش کوچکي از بودجه‌ي مسئوليت اجتماعي صنايع هرمزگان صرف آموزش شود، مي‌توان مدارس ايمن ساخت، مدارس فرسوده را بازسازي کرد و عدالت آموزشي را از شعار به واقعيت رساند.امروز، عدالت آموزشي در هرمزگان بيش از هر زمان ديگري در خطر است.
دانش‌آموزاني که با کمترين امکانات، بيشترين تلاش را مي‌کنند، سزاوار فرصت برابرند.صنايع، دولت و آموزش و پرورش بايد دست در دست هم دهند تا درهاي بسته‌ي عدالت آموزشي بر روي فرزندان جنوب باز شود.زيرا توسعه‌ي واقعي، از کلاس درس آغاز مي‌شود؛ و بعد به کنکور مي رسد.
ثبت دیدگاه