دریانیوز// در دل بندرعباس، شهری پر رفتوآمد و پرهیاهو، جایی هست که سکوتش از هزار فریاد بلندتر است. کمپ ترک اعتیاد بانوان، تنها مرکز فعال در استان هرمزگان برای زنان درگیر اعتیاد، این روزها با چالشهایی جدی روبهروست؛ چالشهایی که اگر نادیده گرفته شوند، نهتنها زندگی دهها زن را تحتالشعاع قرار میدهند، بلکه بنیان خانوادهها و امنیت اجتماعی را نیز تهدید خواهند کرد.
در این گفتگو نه فقط بر ضرورت حمایت از یک مرکز درمانی تاکید می کنیم، بلکه ضرورت بازنگری در نگاه اجتماعی به زنان آسیب دیده را یاد آور می شویم. کمپ ترک اعتیاد بانوان هرمزگان، نماد کوچکی از یک درد بزرگ است؛ دردی که اگر با همدلی، مشارکت و مسئولیتپذیری درمان نشود، به زخمهای عمیقتری در جامعه تبدیل خواهد شد.
مشاور امور جوانان استاندار هرمزگان در گفتوگویی با خبرنگار «دریا» از وضعیت این کمپ سخن گفت و خواستار توجه فوری، حمایت همهجانبه و همافزایی نهادهای مسئول برای بهبود شرایط این مرکز شد.
همایون ذاکری با تجربه ای چندین ساله در مدیریت شهری و توسعه محیطی؛ متخصص در برنامه ریزی شهری، بهینه سازی منابع وایجاد ارتباطات مؤثر با جامعه محلی؛ توانایی در رهبری تیم های چندرشته ای و اجرای پروژه های موفق به منظور ارتقاء کیفیت مدت به توسعه پایدار و جذب مشارکت ها زندگی شهروندان؛ دارای مهارت های قوی در حل مسئله و تصمیم گیری استراتژیک جامعه برای تحقق اهداف مشترک ومتعهد به ایجاد فضایی سالم و پویا برای همگان می باشد که در این گفتگو با نگاه ویژه ی جامعه محور و انسجام اجتماعی به بررسی جایگاه و نیازهای تنها مرکز ترک اعتیاد بانوان در هرمزگان پرداخته است.
دریا: آسیبهای اجتماعی ناشی از کمتوجهی به مراکز بازتوانی بانوان چه می تواند باشد؟
ذاکری : این کمپ، تنها مرکز فعال ویژه بانوان در استان هرمزگان است و نقش مهمی در بازتوانی و بازگشت زنان آسیبدیده به جامعه دارد و بهرغم آنکه بهصورت خصوصی اداره میشود، مأمن بسیاری از زنانی است که از سوی شهرداری و نهادهای شهری به عنوان معتاد متجاهر، جمعآوری و به آن معرفی شدهاند؛ همین موضوع، مسئولیت اجتماعی این مجموعه را دوچندان کرده است. این مرکز در عمل بخشی از وظایف اجتماعی و شهری را بر عهده دارد. زنانی که به اینجا میآیند، اغلب قربانی شرایط دشوار اجتماعی، فقر، خشونت خانگی یا نبود حمایت عاطفی هستند. پس نباید در این مرحله رها شوند و گام بعدی که بازتوانی است باید محکم تر و سریعتر برداشته شود چراکه بازتوانی آنان، بازگرداندن آرامش به خانواده و جامعه است.
از همین تریبون از خیّرین، نهادهای مردمنهاد،صنایع در راستای ایفای مسئوایت اجتماعی و مجموعههای خصوصی دعوت می کنم تا در حد توان خود به یاری این مرکز بشتابند.
چه توصیه ای برای ارتقای زیرساختهای کمپ در دستور کار قرار دارد؟
با توجه به اینکه این مکان به طور خصوصی اداره می شود و با نظارت و حمایت بهزیستی و حتی برخی از صنایع همچون آلومینیوم المهدی که تحت عنوان مسئولیت اجتماعی خود تا به اینجا حامی این مرکز بوده اند وضعیت فعلی کمپ رضایت بخش است اما بازهم نیاز به ارتقا دارد چراکه این کمپ که تنها مرکز ترک اعتباد بانوان در کل استان هرمزگان است، با محدودیتهای مالی روبهرو است. این محدودیتهای مالی ، نبود فضای مناسب برای تفکیک بانوان داوطلب ترک از بانوان جمعآوریشده و کمبود امکانات اولیه، روند درمان را گاهی دشوار می کند. چراکه وقتی بانویی که داوطلب ترک است، در کنار کسی قرار میگیرد که به اجبار جمعآوری شده، ممکن است انگیزهاش آسیب ببیند. ما نیازمند فضایی امن، آرام و متناسب با وضعیت هر گروه هستیم. این مسئله فقط درمان نیست، بلکه حفظ کرامت انسانی است.
پس باید تمام ارکان جامعه هر کس با توجه به جایگاه و نقشی که دارد در خصوص همکاری در این موارد اجتماعی که قاعدتا نفع آن مستقیم به خود اجتماع باز می گردد، نقش آفرینی کنند. بدیهی است در استان هرمزگان که از آن به عنوان پایتخت اقتصادی کشور یاد می شود، توقع داشته باشیم صنایع در کنار تمام فعالیت های اقتصادی که دارند به نقش آفرینی در حوزه مسئولیت اجتماعی خود بیش از پیش اهتمام بورزند و موضوع تنها کمپ ترک اعتیاد بانوان، مقو له بسیار مهمی می باشد.
آسیبهای اجتماعی ناشی از کمتوجهی به مراکز بازتوانی بانوان چه می تواند باشد؟
نباید فراموش کنیم که هر زن نجاتیافته، نجات یک خانواده است؛ چراکه زنان درگیر اعتیاد، اغلب مادر هستند. بیتوجهی به آنها نه تنها منجر به از بین رفتن یک انسان میشود، بلکه بنیان خانوادهها و امنیت اجتماعی را نیز تهدید میکند. بسیاری از این بانوان مادر هستند، و بازتوانی آنان در واقع بازگرداندن آرامش به خانواده و جامعه است. نادیده گرفتن آنها، یعنی بیتوجهی به فرزندانشان، به آیندهای که میتواند با بازسازی امید، مسیر تازهای بیابد؛اگر حمایت کافی صورت نگیرد، نهتنها تلاش مددکاران بینتیجه میماند، بلکه احتمال بازگشت به چرخه اعتیاد، کارتنخوابی و آسیب به فرزندان افزایش مییابد بنابراین ما باید این مراکز را نه به چشم هزینه، بلکه به عنوان سرمایه اجتماعی ببینیم. هر بانویی که از دام اعتیاد رها شود، خود به الگویی برای امید، بازسازی و تغییر تبدیل خواهد شد.
اقدامات انجامشده از سوی مشاور امور جوانان استاندار هرمزگان برای بازگرداندن امید به خدمت رسانی این مرکز به مدد جویان چه بوده است؟
در ماههای گذشته، دفتر مشاور امور جوانان استاندار هرمزگان مجموعهای از اقدامات حمایتی را آغاز کرده است. این اقدامات شامل:
- پیگیری نصب تابلو رسمی کمپ بهمنظور شناساندن جایگاه حقوقی و اجتماعی آن به مردم و نهادها؛
- هماهنگی با شهرداری بندرعباس برای تهیه تخت ،تشک، لباس و اقلام ضروری بانوان مقیم کمپ؛
- پیگیری دریافت تسهیلات و حمایتهای مالی برای ارتقای وضعیت فیزیکی و امکانات این مجموعه؛
- برگزاری جلسه با دکتر مرادی، مشاور عالی استاندار هرمزگان برای بررسی راهکارهای حمایتی و جذب منابع لازم؛
- انجام مکاتبات رسمی با دستگاههای مرتبط جهت تسریع در روند حمایتهای اداری و اجرایی؛
- برگزاری جلسه با معاون خدمات شهری شهرداری بندرعباس و طرح نیازهای فوری کمپ؛
- گفتوگو با مدیرکل بهزیستی هرمزگان برای پیگیری مشکلات ساختاری و دریافت مجوزهای لازم جهت گسترش خدمات این مرکز.
تمام این اقدامات در راستای نگاه انسانی و جوانگرایانه استانداری هرمزگان انجام میشود تا بانوانی که به هر دلیل درگیر اعتیاد شدهاند، فرصت بازگشت به زندگی و حضور فعال در جامعه را پیدا کنند.این اقدامات، هرچند مهم، هنوز کافی نیستند. بقای کمپ نیازمند حمایت پایدار، منابع مالی مشخص و برنامهریزی بلندمدت است.
همکاری و همافزایی نهادها و صنایع در راستای ایفای مسئولیت اجتماعی چگونه می تواند مثمر ثمر باشد؟
از همکاری شهرداری، بهزیستی و فعالان اجتماعی بابت حمایت ها و پیگری های مسائل این مرکز قدردانی می کنم و امیدوارم این همافزایی ها تقویت شود .نباید فراموش کنیم مسائل اجتماعی با برخورد دستوری یا یکجانبه حل نمیشود. ما نیازمند یک نگاه مشارکتی هستیم؛ نگاهی که در آن همه دستگاهها، از دانشگاهها و خیرین تا نهادهای فرهنگی و حتی صنایع سهم خود را ایفا کنند.از همین تریبون از خیّرین، نهادهای مردمنهاد،صنایع در راستای ایفای مسئوایت اجتماعی و مجموعههای خصوصی دعوت می کنم تا در حد توان خود به یاری این مرکز بشتابند. حتی کمکهای کوچک میتواند تأثیر بزرگی در زندگی این بانوان داشته باشد.
به عنوان سخن پایانی بگویید چگونه میتوان نگاه جامعه را از طرد و قضاوت به سمت پذیرش و بازسازی امید برای بانوان درگیر اعتیاد تغییر داد؟
در واقع بازسازی امید، بازسازی آینده است و مسئله اعتیاد بانوان نباید صرفاً به عنوان یک معضل اجتماعی دیده شود، بلکه باید آن را به عنوان یک فرصت برای ترمیم زخمهای جامعه در نظر گرفت. حمایت از این کمپ و مجموعههای مشابه، اقدامی پیشگیرانه در برابر گسترش آسیبهای اجتماعی، فقر و بیپناهی است. ما با بازسازی امید در دل این بانوان، در واقع آینده جامعه خود را بازسازی میکنیم.
ثبت دیدگاه