دریانیوز// صنعت فولاد، به عنوان ستون فقرات توسعه صنعتي و زيربناي رشد اقتصادي کشور، امروز در يکي از بحراني‌ترين مقاطع خود قرار گرفته است.
نامه اخير انجمن توليدکنندگان فولاد آلياژي خطاب به معاون اول رئيس‌جمهور و تيم اقتصادي دولت، زنگ خطري جدي براي آينده صنعتي ايران است؛ زنگ خطري که اگر جدي گرفته نشود، ممکن است در آينده‌اي نه‌چندان دور شاهد ورشکستگي بخشي از بزرگ‌ترين صنايع کشور باشيم.
طبق آمارهاي رسمي، سود خالص يازده شرکت بزرگ فولادي کشور در سه‌ماهه نخست امسال نسبت به دو سال قبل تا ۸۰ درصد کاهش يافته و حاشيه سود خالص آنها به کمترين سطح تاريخ خود رسيده است. در حالي که ايران روزي در ميان ۱۰ توليدکننده برتر فولاد جهان قرار داشت، اکنون نرخ بهره‌برداري اين صنعت به حدو ۵۹ درصد رسيده و حدود ۲۷ ميليون تن توليد فولاد مياني طي چهارسال اخير به‌دليل محدوديت‌هاي انرژي از بين رفته است. اين آمارها به‌خوبي نشان مي‌دهد که بحران کنوني تنها يک هشدار اقتصادي نيست، بلکه تهديدي براي امنيت صنعتي و اشتغال کشور به شمار مي‌رود.
افزايش بي‌سابقه قيمت انرژي، رشد چندبرابري هزينه‌هاي حمل و مواد اوليه و از سوي ديگر، کنترل قيمتي و سياست‌هاي غيرواقعي ارزي، حاشيه سود توليدکنندگان را از ميان برده است. در چنين شرايطي، حتي شرکت‌هاي بزرگ و مزيت‌دار نيز در آستانه زيان‌دهي قرار گرفته‌اند. تداوم اين وضعيت، دومينويي از رکود، بيکاري و توقف سرمايه‌گذاري در صنايع پايين‌دستي و وابسته را به‌دنبال خواهد داشت؛ صنايعي که هزاران شغل مستقيم و غيرمستقيم در سراسر کشور ايجاد کرده‌اند.
حمايت از فولاد به معناي رانت يا امتياز ويژه نيست، بلکه دفاع از بنيان‌هاي توليد ملي است. صنعت فولاد همان نقشي را در اقتصاد ايران دارد که نفت در تأمين مالي کشور ايفا مي‌کند. در صورت سقوط اين صنعت، نه‌تنها صادرات غيرنفتي کاهش مي‌يابد، بلکه توازن مالي بسياري از استان‌هاي صنعتي نيز بر هم خواهد خورد. دولت بايد با تدوين نقشه راه جامع خروج از بحران، ضمن اصلاح سياست‌هاي انرژي و ارزي، موانع صادراتي و مالياتي را برطرف کند و با نگاه راهبردي، ثبات و امنيت سرمايه‌گذاري را به اين بخش بازگرداند.
اکنون زمان آن است که سياست‌گذاران اقتصادي، فولاد را نه يک کالاي تجاري، بلکه يک سرمايه ملي و راهبردي بدانند. آينده توليد و اشتغال در گرو تصميم‌هاي امروز است؛ تصميم‌هايي که اگر با تعلل همراه شود، بازسازي اين صنعت حياتي در سال‌هاي بعد ممکن نخواهد بود. ايران براي حفظ جايگاه خود در اقتصاد جهاني، بايد از فروپاشي صنعت فولاد جلوگيري کند و اين تنها با حمايت عملي، سياست‌گذاري هوشمند و تصميمي شجاعانه ممکن است.
ثبت دیدگاه