دریانیوز// هرمزگان امروز نه‌تنها با فقر و بیکاری دست‌وپنجه نرم می‌کند، بلکه با خطری خاموش، اما ویرانگر روبه‌روست: سوءتغذیه گسترده در میان دانش‌آموزان.
در شرایطی که این استان دروازه تجارت و قلب اقتصاد دریایی کشور است، بسیاری از کودکان آن حتی از ابتدایی‌ترین نیازها، یعنی یک وعده غذای سالم و لباسی مناسب برای مدرسه محروم‌اند. این تناقض تلخ، نتیجه مستقیم سال‌ها بی‌توجهی به مردم محروم جنوب است.
دانش‌آموزان در مناطق حاشیه‌ای بندرعباس و روستاهای استان، با وجود ارتقای پایه تحصیلی، از رشد جسمی کافی برخوردار نیستند؛که نشانه‌ای آشکار از سوءتغذیه است. آیا وزارت آموزش و پرورش و وزارت بهداشت می‌توانند چشم بر این واقعیت ببندند؟
آیا استانداری و دستگاه‌های حمایتی هرمزگان مسئولیتی در برابر نسلی که با شکم گرسنه پای تخته می‌نشیند ندارند؟ خانواده‌های چندفرزندی در هرمزگان ماه‌هاست که رنگ گوشت، ماهی، لبنیات و میوه را در سفره خود ندیده‌اند. وقتی کودکی با معده خالی به مدرسه می‌رود، چگونه می‌توان از او انتظار یادگیری، تمرکز و آینده‌سازی داشت؟ محرومیت آموزشی و سوءتغذیه دو روی یک سکه‌اند؛
سکوت در برابر این بحران یعنی پذیرش نسلی ضعیف، بیمار و ناامید.راهکارها پنهان نیست: اختصاص بودجه مشخص برای تغذیه دانش‌آموزی، اجرای طرح‌های ملی «تغذیه رایگان» در مدارس محروم، شناسایی خانواده‌های نیازمند و حمایت فوری از آنان و بهره‌گیری از ظرفیت خیرین و نهادهای مردمی.
اما همه این‌ها زمانی نتیجه‌بخش است که اراده‌ای واقعی برای اقدام فوری وجود داشته باشد، نه وعده‌های تکراری و جلسات بی‌حاصل. سوءتغذیه دانش‌آموزان هرمزگان یک مسئله فرعی یا محلی نیست؛ بحرانی ملی است که آینده سرمایه انسانی کشور را تهدید می‌کند. امروز، بیش از هر زمان دیگر، نیاز است که مسئولان در سطح ملی و استانی دست به کار شوند. فردا بسیار دیر خواهد بود.
ثبت دیدگاه