فقر در دل ثروت

دریانیوز// وقتی اسم جزایر قشم و کیش به گوشمان می‌رسد، بیشتر یاد مناطق آزاد، گردشگری، مراکز خرید و هتل‌های مجلل می‌افتیم.

جزایری که به خاطر موقعیت خاص جغرافیایی و امکاناتی که دارند، همیشه به عنوان ویترین اقتصادی کشور معرفی شده‌اند. اما اگر کمی دقیق‌تر نگاه کنیم، پشت این ویترین پر زرق و برق، واقعیت دیگری هم وجود دارد؛ واقعیتی که نامش فقر است.در همان خیابان‌هایی که توریست‌ها و مسافران پرسه می‌زنند، خانواده‌هایی زندگی می‌کنند که هنوز برای نان شب دچار مشکل‌اند. خیلی‌ها در خانه‌های کوچک و فرسوده زندگی می‌کنند و شغل ثابت ندارند.

در حالی که میلیاردها تومان سرمایه در این جزایر جابه‌جا می‌شود، بعضی بومیان حتی از حداقل امکانات معیشتی محروم‌اند. این تضاد، آدم را به فکر فرو می‌برد که چطور ممکن است در کنار مناطق آزاد ثروتمند، چنین فقر گسترده‌ای وجود داشته باشد.بومیان قشم و کیش سال‌هاست چشم به راه فرصت‌های شغلی و رفاهی وعده داده‌شده‌اند.

قرار بود منطقه آزاد به معنای واقعی برای مردم محلی آزاد باشد، آزاد از دغدغه بیکاری و گرانی. اما در عمل، بسیاری از فرصت‌ها نصیب غیر بومی‌ها و سرمایه‌گذاران بیرونی شد و سهم مردم محلی، کارهای موقت و کم‌درآمد باقی ماند. حتی در حوزه بهداشت و درمان هم شرایط آن‌طور که باید نیست؛ خیلی از خانواده‌ها مجبورند برای درمان ساده به بندرعباس یا شهرهای دیگر بروند.

این شرایط، فاصله طبقاتی عجیبی را به وجود آورده است. از یک طرف مراکز خرید پر از کالاهای لوکس، گردشگران با خریدهای پرخرج و هتل‌های شیک، و از طرف دیگر جوانانی که بیکارند و خانواده‌هایی که با یارانه و کمک‌های مقطعی زندگی می‌گذرانند.این فاصله، نه تنها اقتصادی بلکه اجتماعی و روانی هم آثار خودش را گذاشته است.

شاید وقت آن رسیده که مسئولان مناطق آزاد نگاه جدی‌تری به این مسأله داشته باشند. توسعه واقعی فقط ساخت پاساژ و هتل نیست، بلکه زمانی معنا پیدا می‌کند که زندگی بومیان هم تغییر کند.

اگر جزیره‌ای رونق اقتصادی دارد، باید مردم همان جزیره اولین بهره‌برداران آن باشند. در غیر این صورت، این توسعه ظاهری بیشتر به یک ویترین شیک می‌ماند که پشت آن واقعیت تلخ فقر پنهان شده است.