دریانیوز// شهرهای ما، این آمیختگی بتن و فولاد، بدون وجود درختان تنها زندانی سرد و خفه خواهد بود. درختان تنها عناصر تزئینی نیستند؛ آنها نگهبانان خاموش و بی‌ادعای سلامت، زیبایی و آینده ما هستند. متأسفانه شاهدیم که هر از گاهی سودجویی با اره به جان این سرمایه‌های سبز می‌افتد.
این پرسش مطرح می‌شود که هر درخت چه ارزشی دارد و چرا برخورد قاطع با متخلفان قطع درختان یک ضرورت انکارناپذیر است.درختان نقش حیاتی در زندگی شهری دارند. آنها با شکل، رنگ و حجم خود، مناظر خسته‌کننده شهری را به تابلوهایی زنده تبدیل می‌کنند و آرامش و کاهش استرس را برای شهروندان به ارمغان می‌آورند. نبودن درختان به معنای حذف رنگ سبز از پالت شهر و تبدیل محیط به فضایی خشن و یکنواخت است.
درختان همچنین مانند کولرهای طبیعی عمل می‌کنند؛ با سایه‌افکنی و فرآیند تبخیر دمای هوا را در اطراف خود کاهش می‌دهند. در روزهای داغ تابستان، یک پارک پر درخت می‌تواند تا ده درجه سانتی‌گراد خنک‌تر از یک فضای بدون درخت باشد. قطع هر درخت، گامی به سوی تشدید «اثر جزیره گرمایی شهری» و افزایش مصرف انرژی برای خنک‌سازی است.
علاوه بر این، برگ درختان رطوبت هوا را جذب و در مواقع نیاز آزاد می‌کند و به عنوان فیلتر طبیعی ذرات گرد و غبار و آلاینده‌های مضر را جذب می‌کنند تا هوای پاکیزه‌تری برای تنفس فراهم شود. نابودی درختان به معنای تشدید آلودگی هوا، افزایش بیماری‌های تنفسی و کاهش کیفیت زندگی است.
هر درخت یک جنگجوی واقعی در نبرد با گرمایش جهانی است؛ آنها دی‌اکسید کربن را جذب و اکسیژن آزاد می‌کنند و یک درخت بالغ می‌تواند در طول سال تا ۲۲ کیلوگرم دی‌اکسید کربن جذب کند. قطع یک درخت نه تنها این جاذب کربن را از بین می‌برد، بلکه کربن ذخیره‌شده در آن را نیز آزاد می‌کند.
قطع غیرمجاز درختان یک جنایت علیه محیط زیست و منافع عمومی است و سلامت، امنیت و آینده تمام شهروندان را به مخاطره می‌اندازد. سهل‌انگاری در برخورد با این متخلفان، پیام خطرناکی مخابره می‌کند که گویی منافع شخصی بر منافع جمعی ارجحیت دارد و باعث جری‌تر شدن سودجویان و نابودی فضای سبز شهری می‌شود.
شهرداری می‌تواند و باید با به کارگیری راهکارهای هوشمندانه و قاطع از دارایی‌های سبز شهر محافظت کند. به هر درخت اصلی و کهن شهر می‌توان پلاک و شناسنامه الکترونیکی اختصاص داد تا گونه، سن، سلامت و ارزش زیست‌بومی آن ثبت شود و امکان رصد و پایش مستمر فراهم آید.
جریمه قطع غیرمجاز درختان باید به اندازه‌ای سنگین باشد که هیچ توجیه اقتصادی برای انجام آن وجود نداشته باشد و می‌تواند شامل الزام متخلف به کاشت و نگهداری تعداد زیادی درخت (حداقل صد برابر) به مدت معین باشد تا هم بازدارندگی و هم جبران خسارت انجام شود.
استفاده از دوربین‌های مداربسته در مناطق حساس، و تقویت گشت‌های یگان حفاظت محیط زیست شهری می‌تواند به شناسایی سریع متخلفان کمک کند. همچنین با اجرای کمپین‌های آموزشی و ایجاد سامانه‌ای سریع و دسترس‌پذیر برای گزارش تخلفات، شهروندان می‌توانند به عنوان «چشم‌های ناظر» در حفاظت از درختان مشارکت داشته باشند.
درختان میراثی هستند که نه برای ما، بلکه برای نسل‌های آینده به امانت گذاشته شده‌اند. حفاظت از آنها تنها وظیفه شهرداری نیست، بلکه وظیفه‌ای همگانی است. با این حال، شهرداری به عنوان متولی امور شهری باید با عزمی راسخ با متخلفان برخورد کند. پلاک‌کوبی درختان، اعمال جریمه‌های سنگین و هشیار کردن وجدان عمومی تنها راه نجات ریه‌های سبز شهرمان است. بیاییم قبل از آنکه دیر شود، فریاد حفاظت از این نگهبانان خاموش را سر دهیم.
ثبت دیدگاه