دریانیوز// شهر بندرعباس، مرکز استان هرمزگان، این روزها حال و روز خوشی ندارد. خانه‌ها و ساختمان‌های فرسوده‌ای که دیوارهای ترک خورده و سقف‌های ناپایدارشان گویای عمق یک بحران خاموش ، اما بسیار خطرناک است.
در محله آیت‌الله غفاری بندرعباس، طی سال‌های گذشته شاهد فروریختن خودبخودی بسیاری از خانه‌ها بودیم؛ حادثه‌ای که به تازگی نیز چندین بار در اثر بارندگی‌های معمولی تکرار شد و به وضوح نشان داد که اگر زمین‌لرزه‌ای مهیب رخ دهد، این شهر چه بلایی بر سرش خواهد آمد.
چند روز پیش هم خانه ای دیگر در این محله براثر فرسودگی تخریب شد و به ساکنان خسارت وارد گردید.بیش از صدخانه با وضعیت فرسودگی شدید و‌بحرانی در این محله شناسایی شده اند که اگر بافوریت بازسازی نشوند ، امکان‌ریزش و مدفون شدن ساکنان دور از انتظار نیست و مسئولان شهر واستان هم تا فاجعه‌ای انسانی غیرقابل جبران رخ ندهد، اقدامی را انجام نخواهند داد.
وضعیت در دیگر محلات حاشیه ای وقدیمی بندرعباس نیز مشابه است و این سناریوی تلخ در حال تکرار شدن است.اگرچه بسیاری از ساکنان محلات فرسوده، عمدتاً اقشار محروم و کم‌توان مالی هستند که توان بازسازی ندارند، اما این وضعیت، تهدیدی فراتر از یک محله یا حتی یک شهر است؛ تهدیدی که سلامت، امنیت و آینده صدها هزار نفر را در استان هرمزگان به خطر می‌اندازد.
مدارس فرسوده‌ای که بیشتر از ۳۰۰ مدرسه استان را تشکیل می‌دهند، نیز یکی دیگر از معضلات جدی است. ساختمان‌هایی که نه فقط محل تحصیل بلکه محلی امن برای دانش‌آموزان باید باشند، اما فرسودگی و نبود ایمنی کافی در آنها می‌تواند به فاجعه‌ای انسانی در ابعاد بزرگ منجر شود.
بازار قدیم بندرعباس نیز این روزها در معرض خطر جدی است. ترک‌های دیوارها و سقف‌ها، نشانه‌های روشنی از فرسودگی شدید این بخش از شهر است که نه فقط سرمایه‌های تاریخی و فرهنگی ما را تهدید می‌کند، بلکه جان بازاریان و مشتریان را نیز به شدت به خطر انداخته است.
اگر برای این بازار و بازارچه‌های مشابه در شهر چاره‌ای اندیشیده نشود، احتمال بروز حادثه‌ای ناگوار بسیار بالاست.واقعیت تلخ این است که اگر املاک مسکونی، تجاری و مدارس فرسوده بازسازی و استانداردسازی نشوند، دیگر نمی‌توان انتظار داشت که هیچ اتفاقی نیفتد.
مدفون شدن شهروندان و دانش‌آموزان زیر آوار این ساختمان‌های متروکه و خطرناک، دور از انتظار نیست و برای جلوگیری از این فاجعه انسانی، باید هرچه سریع‌تر اقداماتی اساسی صورت گیرد.اما چه باید کرد؟ مسئولان استان باید به فکر راه‌حل‌های عملی و پایدار باشند.
یکی از کلیدهای این مسئله، بهره‌گیری از ظرفیت بنگاه‌ها و صنایع اقتصادی در استان است. این قشر از جامعه می‌تواند با ایفای مسئولیت‌های اجتماعی خود، سهم بزرگی در بازسازی و ایمن‌سازی این املاک فرسوده داشته باشد.در این زمینه، سخنان مدیرکل امور مالیاتی هرمزگان، بسیار مهم و راهگشا است.
ایشان با اشاره به بند «خ» ماده ۲۰ قانون برنامه پنج‌ساله هفتم توسعه، بیان کرده‌اند که صنایع و بنگاه‌های اقتصادی می‌توانند بجای پرداخت مستقیم مالیات، در قالب پروژه‌های مسئولیت اجتماعی مشارکت کرده و هزینه‌های انجام‌شده در این حوزه را از اصل مالیات قابل پرداخت خود کسر کنند.
این فرصت قانونی، برای نخستین بار این امکان را فراهم کرده که بنگاه‌های اقتصادی بتوانند به صورت مستقیم در رفع مشکلات استان و بهبود زیرساخت‌های ضروری مشارکت کنند.این قانون می‌تواند پنجره‌ای به سوی آینده‌ای روشن‌تر برای هرمزگان باشد؛ آینده‌ای که در آن نه فقط ساختمان‌ها و مدارس بلکه کل جامعه در برابر خطرات طبیعی مقاوم‌تر شود.
صنایع و بنگاه‌های اقتصادی استان بایستی به جای نگاه صرفاً سودمحور، این مسئولیت اجتماعی را بپذیرند و با همکاری دولت، در بازسازی و نوسازی محلات فرسوده استان مشارکت جدی کنند.در نهایت باید تاکید کرد که پیشگیری بهتر از درمان است. پیش از آنکه حادثه‌ای دلخراش رخ دهد و خسارت‌های جبران‌ناپذیری بر جای بگذارد، باید با استفاده از ظرفیت‌های قانونی و مشارکت همه‌جانبه، برنامه‌ای منسجم و پایدار برای بازسازی و نوسازی املاک و مدارس فرسوده هرمزگان تدوین و اجرا شود.
این تنها راه نجات جان شهروندان، حفظ سرمایه‌های فرهنگی و تاریخی و ارتقای کیفیت زندگی در استان است.هرمزگان، با این ثروت‌های انسانی و اقتصادی، نباید قربانی بی‌توجهی و سهل‌انگاری شود. اگر امروز به فکر آینده این استان و مردمش نباشیم، فردا دیر خواهد بود. نگذاریم تا دیوارهای ترک خورده، سقف‌های در حال فروپاشی و مدارس فرسوده، سکوی مرگ و ویرانی شوند؛ باید با همت و اراده جمعی، در مسیر نوسازی و ایمن‌سازی گام برداشت.
ثبت دیدگاه