دریانیوز// ماه محرم الحرام از راه رسید؛ ماهی که شور و شعور دست در دست هم به میدان می‌آیند.
جمعه ۶ تیرماه، همزمان با آغاز ماه محرم‌الحرام، ماه عزای سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع)، جان تازه‌ای در رگ‌های کوچه‌ها، هیئتها و دل‌های مردم جاری شد. ماهی که علاوه بر اینکه رنگ سیاه بر در و دیوار می‌نشاند، بلکه نوری از ایمان، غیرت، آگاهی و بیداری را در جان‌ها می‌تاباند. محرم، برای ما فقط یک ماه نیست؛ یک بُعد هویتی است.
هویت ملتی که آموخته است در برابر ظلم و ظالم سکوت نکند، حتی اگر در اقلیت باشد؛ حتی اگر تنها ۷۲ نفر باشد در برابر لشکری بی‌شمار.
* شور و شعور، دو بازوی عزای حسینی
سنت عزاداری سیدالشهدا (ع) در ایران، همواره با دو عنصر اساسی معنا یافته است: شور و شعور. شور، همان احساسی است که در سینه‌زدن، اشک‌ریختن، نوحه‌خوانی و همدلی ظاهر می‌شود. شور، زبان دل است، زبانی که مرز نمی‌شناسد و نسل‌ها را با خود همراه می‌سازد.
اما این شور، اگر به شعور پیوند نخورد، ممکن است به عادت و تکرار بدل شود. شعور حسینی آن‌جاست که سؤالات شکل می‌گیرد: چرا امام حسین (ع) قیام کرد؟ چه چیزی از بیعت با یزید بدتر بود؟ چگونه کربلا فقط یک صحنه تاریخی نیست، بلکه یک الگوی تمدنی است؟
فلسفه قیام عاشورا چه بود؟ سوالاتی از این دست در ذهن ها برای رسیدن به پاسخ باید شکل گیرد.جلسات عزاداری محرم، باید همزمان دل را بلرزاند و ذهن را بیدار کند؛ همان‌گونه که امام خمینی (ره) فرمود: این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است.
* هیئت، مدرسه انسان‌سازی و جهاد فرهنگی
هیئت‌های مذهبی، اگر به‌درستی هدایت شوند، می‌توانند از هر جوان، مجاهدی مؤمن بسازند. سخنرانان با محتوای عمیق، مداحان با اشعار پرمغز و هیئت‌داران با روش‌های سالم و متعهد، می‌توانند نسل امروز را با جوهره عاشورا پیوند بزنند.امروز، نباید هیئتها فقط محلی برای سینه‌زنی باشند؛ بلکه باید دانشگاهی برای آموختن ولایت، عدالت، حریت و مقاومت باشند.
بی‌جهت نیست که دشمن، هیئت را تهدید می‌داند و رسانه‌های معاند از قدرت آن هراس دارند. چون هیئت، از دل گریه، اراده می‌سازد؛ از نوحه، بصیرت خلق می‌کند و از اشک، غیرت می‌پروراند.
* جنگ ۱۲ روزه با رژیم صهیونیستی
در حالی ماه محرم از راه رسید که ایران هنوز داغدار شهدای جنگ ۱۲ روزه است؛ نبردی که با حملات ناجوانمردانه و کینه‌توزانه رژیم کودک‌کش صهیونیستی آغاز شد و با پاسخ کوبنده جمهوری اسلامی ایران به نقطه‌ای تاریخی رسید.
طبق اعلام منابع رسمی، در این حملات، زنان، غیرنظامیان و حتی کودکان بی‌گناه هدف قرار گرفتند. کوچک‌ترین شهید نوزاد ۲ ماهه بود. تعداد شهدای این جنایات تاکنون ۶۱۰ نفر اعلام شده و بیش از ۴۷۰۰ نیز مجروح شده اند.
پاسخ ایران، پاسخ اشک نبود؛ پاسخ شمشیر بود.شمشیری از دل مکتب کربلا. موشک‌های بالستیک و قدرتمند جمهوری اسلامی ایران، همان‌گونه که از نام‌شان برمی‌آید، گشاینده فصل جدیدی بودند در معادلات قدرت.
این حملات ساختار امنیتی رژیم صهیونیستی را به چالش کشید و چهره‌ای جدید از «مقاومت تمدنی شیعی» را به جهان نشان داد. این دفاع، برگرفته از آموزه‌های عاشورایی بود؛ مقاومتی از جنس امام حسین (ع)، از جنس حضرت زینب (س)، از جنس وفاداری حضرت عباس (ع).
جالب‌تر آن‌که منابع نظامی تأیید کردند تنها ۲۰ تا ۳۰ درصد از ظرفیت آفندی و دفاعی ایران در این نبرد به‌کار رفته است. اگر دشمن بیشتر می‌تاخت، پاسخ، تمام قد تر بود. این یعنی: ایران آغازگر نیست، اما در برابر ظلم، حریف‌ناپذیر است.
* عاشورا فقط روزی برای گریه نیست، راهی برای ایستادن است
ملت ایران، قرن‌هاست که با امام حسین (ع) زندگی می‌کند. از کوچه‌های هیئت گرفته تا جبهه‌های دفاع مقدس از لبیک یا زینب(س) در سوریه تا فریادهای لبیک یا خامنه‌ای در راهپیمایی‌ها، روح عاشورا جاری است.همین پیوند عاشورا با فرهنگ مقاومت، ایران را در برابر هر تجاوزی مقاوم نگه داشته است.
صهیونیسم جهانی بداند: اگر به عاشورا حمله کند، با سربازان امام حسین (ع) مواجه خواهد شد؛ نه‌فقط در کربلا، در تهران، غزه، در بیروت و در دل هر جوانی که به نام حسین(ع) علم برداشته است.امسال، بیش از هر زمان دیگر، مردم باید حرمت این ماه را نگه دارند نه فقط در عزاداری‌ها، بلکه در همبستگی اجتماعی، رفتار عمومی، دوری از اختلاف و تمرکز بر دشمن اصلی.
ما وظیفه داریم نشان دهیم که محرم، تفرقه‌انگیز نیست؛ پیونددهنده است. پرچم حسین (ع) فقط بر سر تکیه‌ها نیست؛ باید در نگاه، در ادبیات، در رفتار و در سیاست هم دیده شود. آن روز که هیئتها به هم‌صدایی در برابر دشمن تبدیل شوند، محرم به هدف اصلی‌اش نزدیک‌تر شده است.
* ایران از عاشورا در اشک و شمشیر نیرو می‌گیرد
ما ملتی هستیم که اشک می‌ریزیم، ولی ضعیف نیستیم. سوگواری می‌کنیم، ولی تسلیم نمی‌شویم. با حسین گریه می‌کنیم، ولی با عباس می‌ایستیم.محرم امسال، یادآور استقامت مردمی‌ست که نه‌تنها اشک می‌ریزند، بلکه دفاع می‌کنند.
نه‌تنها زنجیر بر سینه می‌زنند، بلکه تیر به قلب دشمن می‌نشانند. و این یعنی: «مکتب حسین(ع)»، زنده است هم در روضه، هم در مقاومت و طبق وعده‌ی الهی حق بر باطل پیروز خواهد بود.
ثبت دیدگاه