دریانیوز// سلامت، زیربنای توسعه پایدار و کیفیت زندگی در هر جامعه‌ای است. اگرچه سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های درمانی ممکن است در نگاه نخست یک تصمیم صرفاً خدماتی به‌نظر آید، اما در حقیقت، سیاست‌گذاری هوشمندانه در حوزه سلامت، یکی از ارکان حیاتی در ایجاد عدالت اجتماعی و کاهش شکاف‌های طبقاتی است.
در همین راستا، مسکن مهر بندرعباس ـ یکی از پرجمعیت‌ترین سکونتگاه‌های این کلان‌شهر جنوبی ـ سال‌هاست که با فقدان زیرساخت‌های درمانی مناسب دست به گریبان است. در منطقه‌ای که جمعیتی بیش از ۱۰۰ هزار نفر را در خود جای داده، عدم وجود حتی یک مجتمع درمانی مجهز، نه‌تنها جای تعجب دارد، بلکه زنگ خطری جدی برای نظام سلامت استان هرمزگان محسوب می‌شود.
* منطقه‌ای پرجمعیت، اما محروم از درمان
شهرک پیامبر اعظم (ص) بندرعباس، به عنوان بخش اصلی مسکن مهر این شهر، از لحاظ وسعت و جمعیت با بسیاری از شهرستان‌های کشور قابل مقایسه است. اما در کمال تأسف، ساکنان این منطقه برای دریافت بخش عمده‌ای از خدمات پزشکی ناگزیرند به مرکز شهر مراجعه کنند.
این وابستگی به امکانات درمانی در مناطق مرکزی، منجر به چند پیامد منفی شده است: نخست، افزایش بار مراجعات به بیمارستان‌ها و درمانگاه‌های سطح شهر و ایجاد ازدحام مزمن در این مراکز؛ دوم، ایجاد مشکلات رفت‌وآمد، افزایش ترافیک، هزینه‌های حمل‌ونقل و اتلاف وقت بیماران؛ و سوم، به خطر افتادن جان بیماران در موارد اورژانسی به دلیل فاصله زیاد با مراکز درمانی تخصصی.
* وعده‌ای که محقق نشد: بیمارستان مادر و کودک
در ابتدای اجرای پروژه مسکن مهر بندرعباس در دهه ۱۳۸۰، وعده‌هایی جدی برای توسعه زیرساخت‌های خدماتی، از جمله احداث یک بیمارستان مادر و کودک در منطقه داده شد. این وعده، اگرچه در قالب طرح‌های اولیه مطرح شد، اما در عمل پس از گذشت دو دهه همچنان به مرحله اجرا نرسیده است.
این تعلل، نتیجه‌ای جز محرومیت مزمن خانواده‌ها، به‌ویژه مادران باردار و کودکان، از خدمات اولیه درمانی در پی نداشته است. حال آن‌که سلامت زنان و کودکان یکی از اولویت‌های اصلی نظام سلامت در هر کشور پیشرفته‌ای تلقی می‌شود.
* ضرورت حضور پزشکان متخصص و فوق تخصص
علاوه بر زیرساخت‌های فیزیکی درمان، حضور تیم‌های تخصصی و فوق تخصصی پزشکی در این منطقه یک مطالبه حیاتی است. بدون استقرار پزشکان متخصص در رشته‌هایی چون داخلی، قلب، زنان، اطفال، ارتوپدی، روانپزشکی و …، مراکز درمانی کارکرد واقعی خود را از دست می‌دهند.
در حال حاضر، نبود چنین نیروهایی در مسکن مهر بندرعباس موجب شده است تا روند تشخیص و درمان بیماری‌ها با تأخیر مواجه شود و بیماران مجبور شوند مسیرهای طولانی و پرهزینه‌ای را برای دستیابی به حداقل خدمات طی کنند. این مسئله برای اقشار آسیب‌پذیر نظیر سالمندان، معلولان و افراد کم‌درآمد، به یک معضل اساسی تبدیل شده است.
* مشارکت مسئولانه صنایع و نهادهای اقتصادی
اگرچه تأمین خدمات درمانی یکی از وظایف اصلی دولت است، اما در شرایط کنونی کشور، نمی‌توان تنها به منابع عمومی تکیه کرد. صنایع بزرگ مستقر در بندرعباس، از جمله پالایشگاه‌ها، شرکت‌های پتروشیمی، بنادر ، گمرکات و حوزه حمل‌ونقل، در کنار اتاق بازرگانی، مناطق آزاد و اقتصادی و دیگر نهادهای اقتصادی، می‌توانند نقش کلیدی در تحقق این مطالبه اجتماعی ایفا کنند.
مشارکت این مجموعه‌ها در احداث و تجهیز مراکز درمانی، نه‌تنها گامی مؤثر در راستای مسئولیت اجتماعی آنان است، بلکه به ارتقاء سرمایه اجتماعی و رضایت عمومی نیز منجر خواهد شد. همچنین، این اقدامات می‌تواند الگویی از همکاری دولت، بخش خصوصی و نهادهای مدنی در توسعه زیرساخت‌های عمومی به‌شمار آید.
* ظرفیت خیرین و نهادهای مردم‌نهاد
همچنین نمی‌توان از ظرفیت گسترده خیرین سلامت در هرمزگان غافل شد. مشارکت خیرین در ساخت درمانگاه‌ها، تأمین تجهیزات پزشکی و درمانی، ایجاد فضاهای فیزیوتراپی، آزمایشگاه و تصویربرداری و حتی پرداخت هزینه درمان بیماران نیازمند، می‌تواند نقشی مکمل و مؤثر در تکمیل این حلقه خدمات ایفا کند.
در بسیاری از استان‌های کشور، تجربه موفق همکاری خیرین با دانشگاه‌های علوم پزشکی و شهرداری‌ها منجر به ساخت مراکز مجهز درمانی در مناطق کم‌برخوردار شده است؛ چرا که سلامت، بیش و پیش از آن‌که مسئله‌ای صرفاً دولتی باشد، موضوعی اجتماعی و انسانی است که همه آحاد جامعه در قبال آن مسئول‌اند.
* نگاه جامع، راهبردی و آینده‌نگر
آنچه امروز به عنوان «نیاز» مسکن مهر بندرعباس در حوزه درمان مطرح می‌شود، در واقع جزئی از یک بحران پنهان اما جدی است. محرومیت درمانی در این منطقه، چهره‌ای ناپیدا از فقر شهری است که در بلندمدت تبعات گسترده‌ای در حوزه‌های اجتماعی، روانی، آموزشی و حتی امنیتی خواهد داشت.
از این‌رو، سیاست‌گذاران حوزه سلامت و مسئولان شهری و استانی باید با نگاه راهبردی و بلندمدت، احداث مجتمع درمانی و بیمارستان در این منطقه را نه یک پروژه صرف، بلکه بخشی از نقشه جامع توسعه سلامت در بندرعباس تلقی کنند.این مرکز درمانی می‌تواند شامل بخش‌های متنوعی باشد: اورژانس شبانه‌روزی، درمانگاه تخصصی، بخش تصویربرداری، آزمایشگاه، داروخانه، بخش‌های بستری، توانبخشی، مشاوره سلامت روان، خدمات بهداشت خانواده و برنامه‌های پیشگیری.
چنین مجموعه‌ای، نه‌تنها پاسخگوی نیاز فعلی جمعیت موجود خواهد بود، بلکه ظرفیت توسعه آتی منطقه را نیز در بر خواهد گرفت.درحقیقت سلامت شهروندان، بنیان امنیت، نشاط و پویایی اجتماعی است. محرومیت جمعیتی بالغ بر صد هزار نفر از ابتدایی‌ترین حقوق درمانی، مسئله‌ای نیست که بتوان به‌سادگی از کنار آن گذشت.
امروز، نیاز به احداث مجتمع درمانی و بیمارستان در مسکن مهر بندرعباس، بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود. تحقق این هدف، نه‌تنها تضمین‌کننده سلامت عمومی، بلکه نمادی از عدالت اجتماعی و احترام به کرامت انسانی ساکنان این منطقه است.
انتظار می‌رود مسئولان ارشد استان، دانشگاه علوم پزشکی، شورا و شهرداری بندرعباس، در کنار نمایندگان مجلس، صنایع، نهادهای اقتصادی و خیرین، دست به دست هم دهند تا این مطالبه عمومی، پس از سال‌ها انتظار، به واقعیت تبدیل شود. آینده سلامت هرمزگان در گرو اقدام امروز ماست.
ثبت دیدگاه