دریانیوز// شهر بندرعباس به‌عنوان یکی از مهم‌ترین مراکز ساحلی جنوب کشور، همواره جایگاه ویژه‌ای در اقتصاد، فرهنگ و گردشگری کشور داشته است.
با این حال، برخی چالش‌های زیرساختی در مناطق حاشیه‌نشین و بافت‌های فرسوده این شهر، سیمای توسعه‌یافتگی آن را تحت‌الشعاع قرار داده‌اند. یکی از این چالش‌های جدی، جاری بودن فاضلاب‌های روان در کوچه‌ها و محلات کم‌برخوردار است که به صورت مستقیم وارد خورها شده و در نهایت به دریا ریخته می‌شوند.
نبود شبکه‌ی مناسب جمع‌آوری و دفع فاضلاب در بسیاری از مناطق کم‌برخوردار بندرعباس موجب شده است که فاضلاب‌های خانگی، بدون تصفیه، به صورت آزاد در سطح معابر جریان یابند. این فاضلاب‌ها از طریق جوی‌ها و خورهای طبیعی وارد آب‌های ساحلی خلیج فارس شده و علاوه بر ایجاد آلودگی شدید، اکوسیستم دریایی را نیز با تهدیدات جدی مواجه کرده‌اند.
ورود آلاینده‌های شیمیایی و زیستی به دریا باعث تخریب زیستگاه‌های طبیعی، کاهش تنوع زیستی و در نهایت آسیب به منابع صید و ماهیگیری سنتی منطقه می‌شود که معیشت بخش بزرگی از ساکنان بومی به آن وابسته است.از منظر بهداشت عمومی نیز، جریان فاضلاب در کوچه‌ها موجب انتشار بوی نامطبوع و افزایش خطر شیوع بیماری‌های عفونی، گوارشی و تنفسی در میان ساکنان شده است.
این وضعیت، به‌ویژه در فصل گرما، آزاردهنده‌تر شده و کیفیت زندگی شهروندان را به‌شدت کاهش داده است. کودکان، سالمندان و افراد دارای بیماری‌های زمینه‌ای، بیش از دیگران در معرض آسیب‌های ناشی از این آلودگی‌ها قرار دارند.افزون بر تأثیرات بهداشتی و زیست‌محیطی، وجود فاضلاب‌های روان در بافت شهری موجب کاهش زیبایی بصری محلات و تضعیف روحیه‌ی اجتماعی ساکنان شده است.
این امر نه تنها بر تصویر کلی شهر تأثیر منفی می‌گذارد، بلکه موجب تعجب و نارضایتی گردشگرانی می‌شود که با هدف بازدید از سواحل زیبای بندرعباس به این منطقه سفر می‌کنند. تضاد میان جاذبه‌های طبیعی و واقعیت آزاردهنده‌ی آلودگی، چالشی جدی برای توسعه‌ی پایدار گردشگری در این شهر محسوب می‌شود.
رفع این معضل مستلزم اتخاذ تدابیر فوری و مؤثر از سوی دستگاه‌های اجرایی، به‌ویژه شهرداری و شرکت آب و فاضلاب است. تدوین برنامه جامع ارتقاء زیرساخت‌های فاضلاب، اختصاص بودجه کافی، و جلب مشارکت بخش خصوصی می‌تواند در کاهش و نهایتاً حل این مشکل مؤثر واقع شود. همچنین آموزش‌های زیست‌محیطی و فرهنگی برای ساکنان محلات کم‌برخوردار، به منظور ارتقای سطح آگاهی عمومی نسبت به حفظ محیط زیست شهری، ضروری است.
در نهایت، دستیابی به شهری سالم و پایدار، مستلزم نگاه عدالت‌محور به همه‌ی مناطق شهری، به‌ویژه نواحی حاشیه‌نشین است. حفظ محیط زیست و سلامت عمومی نه‌تنها یک وظیفه اجرایی، بلکه مسئولیتی اجتماعی و اخلاقی برای همه ماست.
ثبت دیدگاه