عمل بینی پرزرویشن در شیراز (کاملترین راهنما با تکیه بر منابع علمی روز و راهنمای پزشکان و مراکز درمانی)

رینوپلاستی پرزرویشن، یا عمل بینی طبیعی در شیراز با حفظ ساختار، به عنوان یک تحول نوین و رویکردی بالنده در قلمرو جراحی پلاستیک و زیبایی بینی، توجه فزاینده‌ای را هم در میان جامعه جراحان و هم در بین افراد متقاضی این نوع مداخلات، به ویژه در شهرهایی با پیشینه غنی در انجام جراحی‌های زیبایی بینی نظیر شیراز، به خود معطوف داشته است.

این نگرش پیشرفته، بر هدف غایی صیانت از تمامیت ساختارهای طبیعی و آناتومیک بینی – شامل چارچوب استخوانی، داربست غضروفی و پوشش ظریف بافت نرم – و در عین حال، دستیابی به نتایجی که هم از دیدگاه زیبایی‌شناسی، طبیعی‌تر و دلنشین‌تر جلوه کنند و هم از منظر دوام و پایداری در بلندمدت، مطلوبیت بیشتری داشته باشند، بنیان نهاده شده است. در شهر شیراز، به دلیل گرایش روزافزون بیماران به کسب نتایجی که ظاهر جراحی نشده و کاملاً هماهنگ با سایر اجزای چهره را به ارمغان آورد و از ایجاد تغییرات مبالغه‌آمیز و نامتناسب که بعضاً در گذشته مشاهده می‌شد، اجتناب ورزد، این شیوه جراحی با استقبال مواجه شده است.

رینوپلاستی پرزرویشن فراتر از مجموعه‌ای از تکنیک‌های صرفاً جراحی، یک فلسفه و بینش درمانی است که بر اصل اساسی حفظ حداکثری ساختار آناتومیک اصلی بینی، شامل چارچوب استخوانی، داربست غضروفی و پوشش حیاتی بافت نرم، تأکید دارد. در این رویکرد، جراح به جای برداشتن گسترده بافت‌ها، بر تغییر شکل ظریف و هوشمندانه ساختارهای موجود تمرکز می‌کند تا با حداقل تهاجم ممکن، به اهداف زیبایی‌شناختی و عملکردی مطلوب دست یابد.

اصول کلیدی این روش شامل اجتناب از رزکسیون (برداشتن) وسیع و غیرضروری غضروف‌های کرورای جانبی (بخش‌های جانبی نوک بینی)، انجام دیسکسیون (جداسازی بافت‌ها) در صفحات دقیق آناتومیک یعنی زیرپری‌کندریال (روی غضروف) و زیرپری‌استئال (روی استخوان) – که به اختصار اس‌اس‌دی نامیده می‌شود – و در مواردی که نیاز به کاهش ارتفاع پل بینی (دورسوم) وجود دارد، پایین آوردن کل ساختار دورسوم به صورت یکپارچه و بلوکی است.

این تکنیک خاص برای مدیریت دورسوم تحت عنوان رینوپلاستی با حفظ دورسوم شناخته می‌شود. فلسفه زیربنایی در این روش، بر احترام عمیق به آناتومی پیچیده و منحصربه‌فرد بینی و تلاش برای جلوگیری از ایجاد فضاهای خالی و بی‌ثباتی‌های ساختاری استوار است که در روش‌های سنتی‌تر پس از برداشتن بافت‌ها ایجاد شده و می‌توانند منجر به انقباض بافتی غیرقابل پیش‌بینی و نتایج نامطلوب شوند. هدف غایی، دستیابی به نتایجی زیبایی‌شناختی است که نه تنها رضایت بیمار را جلب کند، بلکه عملکرد طبیعی بینی، به‌ویژه تنفس، به طور کامل حفظ شده و ظاهر بینی تا حد امکان طبیعی، جراحی نشده و در هارمونی کامل با سایر اجزای چهره باقی بماند.

اگرچه رینوپلاستی پرزرویشن در سالیان اخیر به طور چشمگیری در کانون توجه قرار گرفته، اما مفهوم حفظ ساختار بینی به هیچ عنوان ایده‌ای نوظهور نیست و ریشه‌های تاریخی آن به اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم میلادی بازمی‌گردد. پیشگامانی چون جوزف گودیل در سال ۱۸۹۹، و به دنبال او اولیویه لوتروپ در سال ۱۹۱۴، و همچنین موریس کوتل در سال ۱۹۴۶، تکنیک‌هایی را برای حفظ ساختار دورسوم بینی و کاهش ارتفاع پل بینی بدون برداشتن مستقیم بافت از روی آن، توصیف و به کار گرفتند. این تکنیک‌های اولیه، که بعدها با عناوینی چون لِت-داون و پوش-داون شهرت یافتند، نشان‌دهنده قدمت تفکر محافظه‌کارانه در جراحی بینی است. در همان دوران، چهره برجسته‌ای مانند ژاک جوزف، بیشتر بر تکنیک‌های رزکتیو برای اصلاح قوز بینی تمرکز داشت. با وجود نوآورانه بودن، تکنیک‌های اولیه حفظ دورسوم به دلایلی چون دشواری اجرا و عدم قطعیت نتایج، برای مدتی از مرکز توجه فاصله گرفتند.
با این حال، در دهه‌های اخیر، با شناخت محدودیت‌های تکنیک‌های سنتی، درک عمیق‌تر از آناتومی و توسعه ابزارهای نوین جراحی مانند پیزوسرجری (جراحی اولتراسونیک که امکان برش‌های استخوانی دقیق با حداقل تروما را فراهم می‌کند)، رینوپلاستی پرزرویشن مجدداً احیا و مورد توجه گسترده قرار گرفته است. تمایل فزاینده بیماران در سراسر جهان، از جمله در شیراز، به نتایج طبیعی‌تر، و حمایت نهادهای معتبر علمی مانند آکادمی جراحی پلاستیک و ترمیمی صورت آمریکا، نقش مهمی در این محبوبیت دوباره ایفا کرده است. این تجدید محبوبیت، نشان‌دهنده یک تغییر پارادایم عمیق‌تر به سمت رویکردهای مبتنی بر آناتومی و با حداقل تهاجم است.

اهداف زیبایی‌شناختی در رینوپلاستی پرزرویشن، با تاکید بر حفظ ساختار و ایجاد تغییرات ظریف، با تمایل روزافزون بیماران در شیراز به نتایج طبیعی و هماهنگ همسو است. هدف اصلی، دستیابی به بینی‌ای با ظاهر جراحی نشده و کاملاً طبیعی است که علائم واضح جراحی در آن مشهود نباشد. این مهم از طریق حفظ ساختار اصلی و آناتومیک بینی و پاسداشت خطوط و کانتورهای طبیعی آن حاصل می‌شود. یک مطالعه منتشر شده که از روش ارزیابی جمعی بهره برده، نشان داد که نتایج حاصل از پرزرویشن دورسال به طور مشخصی طبیعی‌تر به نظر می‌رسند.

علاوه بر این، پرزرویشن راینوپلاستی با رویکرد محافظه‌کارانه خود، ابزار بسیار مفیدی برای حفظ ویژگی‌های قومیتی و فردی چهره در رینوپلاستی قومیتی است و از ایجاد بینی غربی شده یا قالب‌زده جلوگیری می‌کند. از منظر سبک‌های جراحی، این روش به طور ذاتی برای دستیابی به سبک طبیعی بسیار ایده‌آل است. در خصوص سبک نیمه‌فانتزی (قوس ملایم‌تر روی پل بینی و نوک کمی سربالاتر)، امکان دستیابی به آن با تکنیک‌های پرزرویشن در برخی موارد منتخب و با شرایط خاص در شیراز، به شرط عدم نیاز به تغییرات ساختاری عمده و برداشت وسیع بافت، وجود دارد. اما برای افرادی که به دنبال فرم‌های بسیار فانتزی یا عروسکی با تغییرات اغراق‌آمیز هستند، رینوپلاستی پرزرویشن عموماً روش مناسبی محسوب نمی‌شود، زیرا اینگونه تغییرات با اصول محافظه‌کارانه این تکنیک در تضاد است.

راهنمای جامع و گام به گام برای اقدام به رینوپلاستی پرزرویشن در شیراز

اساسی‌ترین و شاید حیاتی‌ترین گام در این مسیر، یافتن جراحی در شهر شیراز است که نه تنها از مهارت و تجربه کافی در اجرای کلی رینوپلاستی برخوردار باشد، بلکه به طور ویژه با مبانی نظری، تکنیک‌های اجرایی و چالش‌های خاص رینوپلاستی پرزرویشن آشنایی عمیق و عملی داشته و نمونه‌های موفق و قابل قبولی از این نوع جراحی را در کارنامه حرفه‌ای خود ثبت کرده باشد.

برای ارزیابی و انتخاب جراح، متقاضیان باید به معیارهایی چون تخصص و فوق تخصص (اولویت با جراحان گوش، حلق و بینی دارای فلوشیپ رینولوژی، یا جراحان پلاستیک با تمرکز بر رینوپلاستی)، تجربه مستند در به‌کارگیری تکنیک‌های همسو با پرزرویشن (نظیر جراحی بینی به روش بسته یا اندونازال، استفاده از پیزوسرجری یا جراحی اولتراسونیک، و اشاره مستقیم به تکنیک‌های حفظ دورسوم مانند فشار به پایین یا رها کردن در وب‌سایت رسمی یا جلسات مشاوره)، و عضویت در انجمن‌های علمی معتبر ملی و بین‌المللی توجه کنند.

بررسی دقیق نمونه کارهای جراح (تصاویر قبل و بعد) با تمرکز بر نتایجی که نشان‌دهنده حفظ خطوط طبیعی پل بینی، نوک بینی با تعریف مناسب و بدون ظاهر جراحی شده باشند، بسیار راهگشاست. منابع اطلاعاتی برای این تحقیق شامل وب‌سایت‌های رسمی نظام پزشکی، انجمن‌های تخصصی، دایرکتوری‌های پزشکی معتبر و با احتیاط، تجربیات مستند سایر بیماران است.

گام دوم: مشاوره تخصصی، پرسشگری و ارزیابی متقابل با جراح

پس از شناسایی چند جراح بالقوه در شیراز، مرحله بعدی تنظیم وقت و حضور در جلسه مشاوره تخصصی است. این جلسه، فرصتی مغتنم برای ارزیابی متقابل جراح و بیمار و اتخاذ تصمیمی آگاهانه و مبتنی بر اطلاعات کامل محسوب می‌شود. آمادگی برای این جلسه شامل ارائه تاریخچه پزشکی دقیق، مشخص کردن اهداف زیبایی‌شناختی و عملکردی (حتی با ارائه تصاویر نمونه، با در نظر گرفتن تناسب با آناتومی فردی) و تهیه لیستی از سوالات ضروری است.

از جمله پرسش‌های کلیدی که باید از جراح پرسیده شود، می‌توان به تجربه ایشان در رینوپلاستی پرزرویشن، تعداد موارد انجام شده، ارزیابی ایشان از تناسب آناتومی بینی شما با این روش، رویکرد ترجیحی (باز یا بسته) و دلایل آن، تکنیک‌های خاص مدیریت پل بینی (مانند فشار به پایین یا رها کردن) و نحوه دیسکسیون بافت نرم (به‌ویژه انجام جداسازی زیرپری‌کندریال یا اس‌اس‌دی) و کاربرد پیزوسرجری اشاره کرد.

گام سوم: تعیین کاندیداتوری و هم‌راستاسازی انتظارات برای نتایج طبیعی

پس از مشاوره اولیه و بررسی‌های دقیق، جراح و بیمار باید به یک درک مشترک و واقع‌بینانه از پتانسیل رینوپلاستی پرزرویشن برای فرد متقاضی دست یابند. جراح، بر اساس معاینات فیزیکی و بررسی‌های تصویری، ویژگی‌های آناتومیکی بینی بیمار (شامل میزان و نوع قوز، ضخامت پوست، استحکام غضروف‌ها، وضعیت تیغه میانی یا سپتوم و صفحه عمودی استخوان اتموئید) را تحلیل کرده و تناسب آن را با تکنیک پرزرویشن ارزیابی می‌کند.

باید به خاطر داشت که این روش برای تمام انواع بینی و تمامی سطوح تغییرات، مناسب نیست. از سوی دیگر، بیمار نیز باید انتظارات خود را با قابلیت‌های این روش همسو سازد. هدف اصلی در پرزرویشن راینوپلاستی، دستیابی به بهبودی طبیعی و ظریف در ظاهر بینی و همزمان حفظ یا بهبود عملکرد تنفسی است، نه ایجاد تغییرات دراماتیک، بینی‌های بسیار کوچک (به اصطلاح عروسکی) یا فرم‌های اغراق‌آمیز و فانتزی که ممکن است با ساختار کلی چهره فرد یا با اصول محافظه‌کارانه این روش جراحی همخوانی نداشته باشد. در صورت تمایل به چنین تغییراتی، مشاوره با جراح در مورد سایر رویکردهای ممکن یا لزوم تعدیل انتظارات، ضروری است.

گام چهارم: آمادگی‌های ضروری پیش از عمل و انتخاب مرکز جراحی معتبر

پس از اتخاذ تصمیم نهایی برای انجام عمل و انتخاب جراح، مرحله آمادگی برای جراحی آغاز می‌شود. رعایت دقیق دستورالعمل‌های ارائه شده توسط جراح در این مرحله، برای تضمین ایمنی فرآیند جراحی و دستیابی به بهبودی مطلوب، از اهمیت بسزایی برخوردار است. این دستورالعمل‌ها عموماً شامل توقف کامل استعمال دخانیات و مصرف نوشیدنی‌های الکلی (حداقل برای یک دوره ۴ تا ۶ هفته‌ای پیش از تاریخ عمل)، قطع مصرف داروهای رقیق‌کننده خون مانند آسپرین و ایبوپروفن و همچنین برخی مکمل‌های گیاهی خاص (طبق نظر جراح، معمولاً برای دو هفته قبل از عمل)، انجام آزمایش‌های خون و سایر بررسی‌های پزشکی لازم (نظیر نوار قلب در صورت نیاز)، و برنامه‌ریزی دقیق برای دوره نقاهت (شامل اخذ مرخصی از کار و هماهنگی برای برخورداری از کمک و مراقبت در منزل طی روزهای اولیه پس از جراحی) می‌شود.

معمولاً توصیه می‌گردد که بیمار از ۸ ساعت قبل از زمان تعیین شده برای عمل، از خوردن و آشامیدن پرهیز کرده و شب قبل از جراحی، استحمام نماید. در کنار این آمادگی‌ها، انتخاب مرکز جراحی نیز مهم است؛ جراح شما معمولاً عمل را در یک بیمارستان یا کلینیک جراحی معتبر و مجهز در شیراز انجام خواهد داد که از استانداردهای لازم برای این نوع جراحی و مراقبت‌های پس از آن برخوردار باشد. اطمینان از وجود مجوزهای لازم، تجهیزات مدرن (به‌ویژه در صورت برنامه‌ریزی برای استفاده از پیزوسرجری) و حضور پرسنل آموزش‌دیده برای مراقبت‌های پس از بیهوشی و دوره ریکاوری اولیه، از نکات قابل توجه است.

جراحان مطرح رینوپلاستی پرزرویشن در شیراز

انتخاب جراح، گامی تعیین‌کننده در مسیر رینوپلاستی پرزرویشن است، به‌ویژه آنکه این تکنیک نیازمند مهارت، دانش آناتومیک دقیق و تجربه خاصی است. در شهر شیراز، به عنوان یکی از مراکز پیشرو در جراحی‌های زیبایی در ایران، تعدادی از جراحان متخصص گوش، حلق و بینی و جراحان پلاستیک، رویکردها و تکنیک‌هایی را به کار می‌گیرند که با فلسفه بنیادین پرزرویشن، یعنی حداقل تهاجم، حفظ ساختار و دستیابی به نتایج طبیعی، همسو و هماهنگ است.

دکتر حسین مرادیان در شیراز: پیشگام در پیزوسرجری و تمرکز بر نتایج طبیعی

دکتر حسین مرادیان، متخصص گوش، حلق و بینی و جراح زیبایی صورت، از جمله جراحان فعال در شیراز است که به دلیل به‌کارگیری تکنیک‌های مدرن و به‌روز در عمل‌های رینوپلاستی شناخته می‌شود. یکی از ویژگی‌های برجسته در عملکرد ایشان، استفاده از روش پیزوسرجری (جراحی اولتراسونیک) است. این تکنیک، که با ایجاد برش‌های استخوانی بسیار دقیق و با حداقل آسیب به بافت‌های نرم مجاور عمل می‌کند، کاملاً با اصول بنیادین رینوپلاستی پرزرویشن، یعنی کاهش تروما و حفظ ساختار، همسویی دارد.

نتیجه این رویکرد، کاهش قابل توجه تورم و درد پس از عمل و در نتیجه، دوره نقاهت کوتاه‌تر و آسوده‌تر برای بیمار است. دکتر مرادیان، که فارغ‌التحصیل دانشگاه علوم پزشکی شیراز است و فعالیت حرفه‌ای خود را از سال ۱۳۹۷ در این شهر آغاز نموده، بر خلق بینی‌هایی با ظاهر طبیعی و کاملاً متناسب با سایر اجزای چهره بیمار، تخصص و تاکید ویژه‌ای دارد.

مطب ایشان در شیراز، منطقه چمران، بلوار شاهد، نبش کوچه پنجم، ساختمان افلاک واقع است. بر اساس اطلاعات موجود، هزینه جراحی رینوپلاستی به روش پیزوسرجری که توسط دکتر مرادیان انجام می‌شود، برای سال ۱۴۰۴ در حدود ۸۰ تا ۹۰ میلیون تومان برآورد گردیده است. بررسی نظرات بیماران ایشان، که در وب‌سایت رسمی و سایر منابع آنلاین قابل دسترسی است، غالباً به نتایج طبیعی عمل و رضایت از فرآیند کلی جراحی و برخورد حرفه‌ای ایشان اشاره دارد.

دکتر مسعود جانی پور در شیراز: پایبندی به حفظ ساختار و استفاده از بافت‌های خودی

دکتر مسعود جانی پور، جراح و متخصص گوش، حلق و بینی در شیراز، با سابقه‌ای بیش از یک دهه در انجام عمل‌های رینوپلاستی و همچنین جراحی‌های پیچیده سینوس و قاعده جمجمه، از دیگر پزشکان مطرح در این حوزه تخصصی به شمار می‌رود. ایشان در زمینه اصلاح دفورمیتی‌های ناشی از انحراف بینی و شکستگی‌های بینی نیز از شهرت و تخصص ویژه‌ای برخوردار هستند.

نکته بسیار قابل توجه و حائز اهمیت در رویکرد جراحی دکتر جانی پور، تاکید ایشان بر اطمینان‌بخشی به بیماران در خصوص عدم استفاده از غضروف‌های مصنوعی یا نیاز به برداشتن غضروف از نواحی دیگر بدن (مانند گوش یا دنده) در جراحی اولیه بینی است. ایشان به صراحت بیان داشته‌اند که عمل رینوپلاستی اولیه را با استفاده از غضروف و ساختار خود بینی بیمار انجام می‌دهند. این اصل بنیادین، یعنی بهره‌گیری از بافت‌های خودی و حفظ حداکثری ساختار طبیعی بینی، با فلسفه اصلی و زیربنایی حفظ ساختار در پرزرویشن راینوپلاستی، همخوانی و تطابق کامل دارد.

مطب ایشان در شیراز، میدان نمازی، کلینیک فوق تخصصی مطهری گزارش شده و هزینه جراحی زیبایی بینی توسط ایشان از مبلغ ۷۵ میلیون تومان به بالا آغاز می‌شود.

دکتر لیلا شریفی در شیراز: به‌کارگیری روش بسته (پرزرویشن) در جراحی بینی

دکتر لیلا شریفی، دارای بورد تخصصی در رشته جراحی گوش، حلق، بینی و سر و گردن و همچنین عضو آکادمی جراحان پلاستیک صورت اروپا، در شهر شیراز مشغول به فعالیت پزشکی و جراحی است. ایشان در زمینه انجام عمل‌های جراحی بر روی انواع بینی‌های گوشتی و استخوانی از تجربه و مهارت لازم برخوردار می‌باشند. از جمله خدمات جراحی که توسط دکتر شریفی ارائه می‌شود، می‌توان به انجام عمل بینی به روش بسته (پرزرویشن) اشاره نمود. ذکر صریح عبارت پرزرویشن در کنار روش بسته، نشان‌دهنده آشنایی و کاربرد عملی تکنیک‌هایی است که با اصول بنیادین پرزرویشن راینوپلاستی، یعنی حفظ ساختار و حداقل تهاجم، همسو و هماهنگ هستند. رویکرد بسته، با کاهش نیاز به برش‌های خارجی و دستکاری کمتر بافت‌های سطحی، به خودی خود با فلسفه پرزرویشن قرابت دارد. مطب ایشان در شیراز، خیابان اردیبهشت غربی، جنب بیمارستان شفا، در مجتمع پزشکی شفا واقع شده است.

دکتر سلمان شاکری در شیراز: تلفیق تجربه و تکنیک‌های مدرن برای حداقل تروما

دکتر سلمان شاکری، به عنوان جراح و متخصص برجسته فک و صورت، دارای بورد تخصصی در زمینه جراحی پلاستیک بینی و صورت و همچنین فلوشیپ در رشته ایمپلنتولوژی، با سابقه‌ای درخشان و بیش از دو دهه تجربه و کارنامه موفق بالغ بر هشت هزار عمل جراحی زیبایی و ترمیمی، از چهره‌های بسیار معتبر در شیراز محسوب می‌شود. ایشان در جراحی‌های رینوپلاستی خود از تکنیک‌های مدرن و پیشرفته بهره می‌برند که این امر به کاهش قابل توجه درد پس از عمل و کوتاه‌تر شدن دوره نقاهت بیماران کمک شایانی می‌کند.

این رویکرد در استفاده از تکنیک‌های نوین و تاکید بر حداقل تروما، با اهداف اصلی پرزرویشن راینوپلاستی که همان حفظ ساختار و کاهش آسیب بافتی است، سازگاری و همسویی قابل توجهی دارد. دکتر شاکری در عملکرد حرفه‌ای خود بر دستیابی به نتایج طبیعی و ایجاد هارمونی و هماهنگی کامل بینی با سایر اجزای چهره بیماران تاکید ویژه‌ای دارد. مطب ایشان در شهر شیراز، خیابان قصردشت، خیابان خلدبرین، نبش کوچه دهم، مجتمع پزشکی پالادیوم، بلوک ۱، طبقه دوم واقع شده است. بر اساس اطلاعات موجود، هزینه عمل بینی که توسط دکتر شاکری انجام می‌شود، از حداقل مبلغ ۸۵ میلیون تومان به بالا آغاز می‌گردد.

دکتر علیرضا مصباحی در شیراز: تخصص در رینوپلاستی به روش بسته (اندونازال) و نتایج بسیار طبیعی

دکتر علیرضا مصباحی، فوق تخصص جراحی پلاستیک گوش، حلق و بینی در شهر شیراز، به دلیل دستیابی به نتایج بسیار طبیعی در جراحی‌های خود، از شهرت ویژه‌ای برخوردار است. ایشان به عنوان یکی از بهترین و متبحرترین جراحان برای انجام رینوپلاستی به روش بسته (اندونازال) در شیراز معرفی شده‌اند. این روش، که نتایج بسیار طبیعی و ظریفی را بدون ایجاد هیچگونه اسکار یا بخیه قابل مشاهده‌ای بر روی پوست خارجی بینی (کلوملا) به همراه دارد، به دلیل تاکید بر حداقل تهاجم، حفظ ساختارهای پوستی و زیرپوستی و اغلب همراه بودن با دیسکسیون‌های دقیق‌تر و محافظه‌کارانه‌تر، با اصول بنیادین پرزرویشن راینوپلاستی همسویی و تطابق قابل توجهی دارد.

دکتر مصباحی معتقدند که روش بسته کمترین آسیب ممکن را به ساختار آناتومیک بینی وارد کرده و در نتیجه، عوارض پس از عمل مانند تورم و کبودی را به حداقل رسانده و نتایج نهایی طبیعی‌تری را به ارمغان می‌آورد. بر اساس گزارش‌ها، هزینه عمل بینی که توسط ایشان با استفاده از روش بسته انجام می‌شود، در حدود ۱۲۰ میلیون تومان (برای سال ۱۴۰۴) برآورد شده است. مطب دکتر مصباحی در شیراز، ابتدای بلوار زرگری، ساختمان رز، طبقه چهارم واقع شده است.

علاوه بر جراحانی که به تفصیل معرفی شدند، منابع متعدد آنلاین و دایرکتوری‌های پزشکی، لیست‌های طویلی از جراحان بینی فعال و مطرح در شهر شیراز را ارائه می‌دهند. از جمله این پزشکان می‌توان به دکتر سولماز قربانی (متخصص گوش، حلق و بینی و فلوشیپ رینولوژی، با تاکید بر نتایج طبیعی و زیبا و حفظ کامل عملکرد تنفسی، انجام عمل بر روی انواع بینی‌های استخوانی و نیمه‌گوشتی در سبک‌های متنوع، هزینه تقریبی از ۴۸ یا ۵۰ میلیون تومان)، دکتر اردلان دهقانی (فلوشیپ فوق تخصصی رینولوژی و بورد تخصصی گوش، حلق، بینی، جراح زیبایی بینی، صورت و پلک با بهره‌گیری از تکنیک‌های اندوسکوپی)، دکتر حشمت‌الله حقوقی (فلوشیپ فوق تخصصی رینولوژی، متخصص گوش، حلق و بینی و جراح پلاستیک بینی و صورت با استفاده از تکنیک‌های اندوسکوپی)، و همچنین اسامی دیگری چون دکتر شمیلا رضوانی نیا، دکتر جواد شکیباپور، دکتر آرش کرمی (متخصص جراحی فک و صورت)، دکتر حامد رستمی، دکتر لیلا اسدپور، دکتر مهدی قایدی (اشاره به سبک طبیعی و نیمه‌فانتزی)، دکتر علی حقیقتیان، دکتر مهدی مهرابی (فوق تخصص جراحی پلاستیک، مهارت در بینی گوشتی و سبک طبیعی)، دکتر آزاده مرادی، دکتر رضا توفیقی (سبک طبیعی و نیمه‌فانتزی)، دکتر مسیح طالع (که در برخی منابع به انجام روش پرزرویشن توسط ایشان اشاره شده است)، دکتر خسرو برخورداری، دکتر فرزان رضایی (که به کاربرد پرزرویشن برای انواع بینی استخوانی و گوشتی و حتی ترمیمی اشاره کرده‌اند)، و دکتر مجتبی قائدی (فوق تخصص جراحی پلاستیک، متخصص در رفع افتادگی بینی گوشتی با تاکید بر سبک طبیعی) اشاره کرد.

مراکز درمانی جراحی پرزرویشن در شیراز

شهر شیراز به عنوان یکی از قطب‌های پزشکی جنوب کشور، از بیمارستان‌ها و کلینیک‌های متعدد و مجهزی برخوردار است که خدمات جراحی زیبایی بینی، از جمله با تکنیک‌های نوین همسو با رینوپلاستی پرزرویشن را با کیفیت بالا ارائه می‌دهند. انتخاب مرکز درمانی مناسب، که معمولاً توسط جراح منتخب شما صورت می‌پذیرد، در کیفیت، ایمنی عمل و همچنین راحتی بیمار در دوره نقاهت تأثیرگذار است.

برخی از جراحانی که پیشتر نام برده شدند، عمل‌های خود را در مراکز درمانی خاص و شناخته‌شده‌ای در شیراز انجام می‌دهند. به عنوان مثال، دکتر حشمت‌الله حقوقی با بیمارستان بعثت، دکتر علیرضا مصباحی با بیمارستان دکتر خدادوست، دکتر مسعود جانی پور با کلینیک فوق تخصصی مطهری (وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز)، دکتر مجتبی قائدی با بیمارستان سوانح سوختگی امیرالمومنین، و دکتر سولماز قربانی با کلینیک زیباکس همکاری دارند.

آگاهی از تجربیات دیگران می‌تواند برای متقاضیان جراحی بینی در شیراز مفید باشد، هرچند باید با دیدی نقادانه و با در نظر گرفتن تفاوت‌های فردی به این تجربیات نگریست.

یک مطالعه علمی مقطعی گذشته‌نگر که در دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام و نتایج آن در پایگاه معتبر مرکز ملی اطلاعات زیست‌فناوری با شناسه پی‌ام‌سی ۹۸۷۷۲۶۵ منتشر شده است، به بررسی دلایل نارضایتی بیمارانی که تحت عمل رینوپلاستی (به طور کلی) قرار گرفته‌اند، پرداخته است. بر اساس یافته‌های این پژوهش، شایع‌ترین دلایل نارضایتی به ترتیب شامل مشکلات تنفسی پس از عمل (با فراوانی ۳۶.۸٪) و نارضایتی از شکل کلی و ظاهر نهایی بینی (با فراوانی ۳۴.۲٪) بوده است. سایر مشکلات ذکر شده شامل عدم تقارن سوراخ‌های بینی، بدشکلی نوک بینی، و اسکار نامناسب بوده است. این مطالعه به وضوح نشان می‌دهد که توجه دقیق به شکایات اصلی و دغدغه‌های بیماران قبل از عمل، و همچنین تلاش برای بهبود و ارتقاء تکنیک‌های جراحی برای پیشگیری از اینگونه شکایات، اهمیت بسیار زیادی دارد.

نکته قابل توجه این است که رینوپلاستی پرزرویشن دقیقاً با هدف اصلی حفظ عملکرد تنفسی طبیعی بینی و ایجاد نتایج ظاهری طبیعی‌تر و هماهنگ‌تر طراحی شده است. بنابراین، می‌توان انتظار داشت که به‌کارگیری صحیح و ماهرانه این تکنیک‌ها بتواند به کاهش قابل توجه این دو دسته از شایع‌ترین شکایات پس از رینوپلاستی کمک نماید.

در مورد دکتر حسین مرادیان، به پاسخگویی مناسب ایشان و رضایت از عدم بروز عوارض شدید اشاره شده، هرچند هزینه عمل بالا عنوان گردیده است. در خصوص دکتر علیرضا مصباحی و روش بسته ایشان، بیماران از کاهش درد و کبودی رضایت داشته‌اند، اما برخی به دلیل هزینه بالا یا جزئی بودن تغییرات نسبت به انتظاراتشان ابراز نارضایتی کرده‌اند، که این خود اهمیت همسوسازی انتظارات با فلسفه روش‌های محافظه‌کارانه را نشان می‌دهد.

رویکردها و تکنیک‌های جراحی در رینوپلاستی پرزرویشن

موفقیت در دستیابی به اهداف رینوپلاستی پرزرویشن، و حفظ ساختار طبیعی بینی و کسب نتایج زیبایی‌شناختی و عملکردی پایدار است، در گرو اجرای دقیق و ماهرانه مجموعه‌ای از تکنیک‌های جراحی تخصصی می‌باشد. این تکنیک‌ها، از نحوه جداسازی بافت‌ها تا روش‌های نوین اصلاح پل بینی و بهره‌گیری از ابزارهای پیشرفته، همگی با فلسفه حداقل تهاجم و احترام به آناتومی بینی هم‌راستا هستند.

تمایز اصلی میان رینوپلاستی پرزرویشن و رویکردهای سنتی‌تر (که اغلب به عنوان رینوپلاستی ساختاری یا رزکتیو شناخته می‌شوند) در فلسفه، نحوه مواجهه با ساختارهای بینی و تکنیک‌های اجرایی نهفته است.

• رویکرد به پل بینی (دورسوم) و اصلاح قوز پشتی: در روش‌های سنتی، برای اصلاح قوز پشتی، معمولاً استخوان و غضروف اضافی مستقیماً از روی پل بینی تراشیده یا برداشته می‌شود (رزکسیون دورسال). این اقدام می‌تواند منجر به ایجاد نقصی به نام سقف باز شود که نیازمند استئوتومی‌های داخلی برای بستن این فضا است. در مقابل، رینوپلاستی پرزرویشن با حفظ یکپارچگی ساختار طبیعی پل بینی عمل می‌کند. کاهش ارتفاع پل از طریق دستکاری و جابجایی کنترل‌شده ساختارهای زیرین مانند تیغه میانی (سپتوم) و دیواره‌های جانبی بینی صورت می‌گیرد، به طوری که کل ساختار دورسوم به صورت یک واحد به سمت پایین‌تر منتقل می‌شود.
• نحوه دستکاری بافت‌ها و غضروف‌ها: رینوپلاستی سنتی غالباً شامل برداشتن و تغییر شکل دادن بخش‌های قابل توجهی از چارچوب غضروفی و استخوانی است که گاهی ریسک تضعیف ساختار حمایتی بینی را به همراه دارد. پرزرویشن راینوپلاستی، با رویکردی محافظه‌کارانه‌تر، حداقل برداشت ممکن از بافت و غضروف را مد نظر قرار می‌دهد و بیشتر بر تغییر موقعیت دقیق و شکل‌دهی هوشمندانه ساختارهای موجود با تکنیک‌های سوچورزنی (بخیه زدن) تمرکز دارد.
• اهمیت حفظ لیگامان‌ها، عروق و پوشش بافت نرم (اس‌اس‌دی): یکی از ارکان متمایزکننده پرزرویشن، تاکید بر انجام دیسکسیون (جداسازی بافت‌ها) در صفحه دقیق آناتومیک زیرپری‌کندریال روی غضروف‌ها و زیرپری‌استئال روی استخوان‌ها (اس‌اس‌دی) است. این امر به حفظ پاکت بافت نرم بینی، شامل پوست، لایه اسماس، و مهم‌تر از همه، لیگامان‌های حیاتی مانند لیگامان پیتانگوی و لیگامان اسکرول کمک می‌کند. حفظ این ساختارها منجر به کاهش تورم و کبودی، بهبودی سریع‌تر، حفظ حس طبیعی نوک بینی، نتایج طبیعی‌تر و پایدارتر، و حفظ عملکرد دریچه داخلی بینی می‌شود. همانطور که در مقاله پاتل و همکاران (۲۰۲۰) اشاره شده، بلند کردن بافت نرم بینی در یک صفحه زیرپری‌کندریال-زیرپری‌استئال یکی از اجزای رینوپلاستی پرزرویشن است.

اهمیت دیسکسیون زیرپری‌کندریال و زیرپری‌استئال (SSD) در حفظ بافت‌ها

یکی از ارکان بنیادین در رینوپلاستی پرزرویشن، انجام دیسکسیون یا جداسازی بافت‌ها در صفحه دقیق زیرپری‌کندریال (روی غضروف) و زیرپری‌استئال (روی استخوان) است که به اختصار اس‌اس‌دی (SSD) نامیده می‌شود. در این تکنیک، جراح با ظرافت، لایه پری‌کندریوم (پوشش غضروف) و پری‌استئوم (پوشش استخوان) را از ساختارهای غضروفی و استخوانی زیرین بلند می‌کند. این اقدام، آسیب به پوشش بافت نرم بینی (شامل پوست و لایه اسمس) را به حداقل رسانده، منجر به کاهش چشمگیر خونریزی حین عمل می‌شود و به حفظ ساختارهای لیگامانی حیاتی بینی، نظیر لیگامان اسکرول و لیگامان پیتانگوی، کمک شایانی می‌کند.

این لیگامان‌ها نقش مهمی در حمایت نوک بینی و عملکرد دریچه داخلی دارند. در نتیجه این دیسکسیون دقیق، میزان تورم و کبودی پس از عمل به طور قابل ملاحظه‌ای کاهش یافته و روند بهبودی بیمار تسریع می‌گردد. چنانکه متخصصان برجسته‌ای چون دنیل و کوزینس در مطالعات خود (۲۰۲۰) تاکید کرده‌اند، این نوع دیسکسیون منجر به حداقل تورم، بازگشت سریع‌تر حس تقریباً طبیعی به پوست بینی، حداقل نیاز به بازسازی ناشی از اسکار، و اجتناب از نازک شدن درازمدت پوشش بافت نرم بینی می‌شود.

تکنیک‌های حفظ دورسوم (DPR)

رینوپلاستی پرزرویشن، به عنوان یک فلسفه و مجموعه تکنیک، می‌تواند هم از طریق رویکرد جراحی باز (Open Rhinoplasty) با ایجاد یک برش کوچک در ناحیه کلوملا (بافت نرمی که سوراخ‌های بینی را از هم جدا می‌کند) و هم از طریق رویکرد جراحی بسته (Closed یا Endonasal Rhinoplasty) که در آن تمامی برش‌ها در داخل سوراخ‌های بینی ایجاد می‌شوند و هیچ برش خارجی قابل مشاهده‌ای وجود ندارد، انجام شود.

رویکرد باز، دید مستقیم و وسیع‌تری را برای جراح فراهم می‌کند که امکان دستکاری دقیق‌تر و پیچیده‌تر را می‌دهد. در مقابل، رویکرد بسته معمولاً منجر به تورم کمتر و دوره نقاهت سریع‌تر می‌شود، اما دید و دسترسی جراح به ساختارهای داخلی بینی، به‌ویژه در موارد پیچیده، محدودتر است. انتخاب بین این دو رویکرد در پرزرویشن راینوپلاستی به عواملی چون پیچیدگی آناتومیکی مورد نظر، میزان تغییرات لازم، ترجیح و تجربه جراح، و همچنین نیاز به حفظ یا عدم برش ساختارهای خاصی مانند لیگامان‌ها بستگی دارد. با این حال، بسیاری از جراحان متمایل به پرزرویشن، به دلیل تاکید بر حداقل تهاجم و حفظ حداکثری ساختارهای سطحی، رویکرد بسته یا دیسکسیون‌های بسیار محدود پوستی در رویکرد باز را ترجیح می‌دهند.

نکته حائز اهمیت این است که صرف نظر از رویکرد انتخابی، کیفیت اجرای دیسکسیون در صفحه صحیح آناتومیک (اس‌اس‌دی) برای موفقیت اصول پرزرویشن و حفظ حداکثری ساختارها و کاهش تروما، اهمیت بسیار زیادی دارد.

مجموعه تکنیک‌هایی که برای اصلاح پل بینی (دورسوم) با حفظ حداکثری یکپارچگی آن به کار می‌روند، تحت عنوان رینوپلاستی با حفظ دورسوم (Dorsal Preservation Rhinoplasty یا دی‌پی‌آر) شناخته می‌شوند. اصول کلی دی‌پی‌آر شامل اجتناب از برداشتن (رزکسیون) وسیع غضروف‌های کرورای جانبی (بخش‌های جانبی نوک بینی)، انجام دیسکسیون اس‌اس‌دی، و پایین آوردن کل ساختار دورسوم به صورت یک واحد یکپارچه است. دو تکنیک اصلی و کلاسیک در این زمینه عبارتند از:

• تکنیک فشار به پایین (Push-Down): در این روش، پس از انجام استئوتومی‌های (برش‌های استخوانی) کنترل‌شده در نواحی جانبی هرم استخوانی و همچنین در ناحیه رادیکس (ریشه بینی)، و همزمان برداشتن بخش محاسبه‌شده‌ای از تیغه میانی بینی (سپتوم) که در زیر دورسوم قرار دارد تا فضای لازم ایجاد شود، کل ساختار هرم استخوانی و غضروفی بینی به صورت یکپارچه به سمت پایین و داخل حفره بینی هل داده یا فشرده می‌شود تا ارتفاع پل بینی کاهش یابد. این تکنیک عموماً برای اصلاح قوزهای بینی با ارتفاع کمتر از ۴ تا ۵ میلی‌متر مناسب تلقی می‌شود. بر اساس مقاله علمی پاتل و همکاران (۲۰۲۰)، اگر قوز پشتی بیش از ۴ میلی‌متر باشد، تکنیک فشار به پایین ممکن است برای میزان پایین آوردن مورد نیاز هرم بینی کافی نباشد. علاوه بر این، همان مطالعه اشاره می‌کند که بررسی‌های انجام شده بر روی نمونه‌های کاداوریک در مرکز تحقیقاتی ایشان نشان داده است که تکنیک فشار به پایین، اثر تنگ‌کنندگی بر دریچه داخلی بینی دارد، که این یک ملاحظه عملکردی مهم است.
• تکنیک رها کردن (Let-Down): این تکنیک، ضمن انجام استئوتومی‌های مشابه با روش فشار به پایین، شامل برداشتن یک قطعه استخوان گوه‌ای شکل از دیواره‌های جانبی بینی، دقیقاً در محل اتصال آن‌ها به استخوان ماگزیلا (فک بالا) است. پس از این اقدام و رزکسیون بخش محاسبه‌شده‌ای از سپتوم، با پایین آمدن دورسوم، دیواره‌های جانبی بینی به جای جابجایی به داخل حفره بینی (آنطور که در روش فشار به پایین رخ می‌دهد)، روی لبه‌های استخوان ماگزیلا قرار می‌گیرند. این روش برای اصلاح قوزهای بزرگتر (بیش از ۴-۵ میلی‌متر) مناسب‌تر است و طبق یافته‌های پاتل و همکاران (۲۰۲۰)، به نظر می‌رسد تأثیر کمتری بر باریک شدن دریچه داخلی بینی داشته باشد و این اثر تنگ‌کنندگی در تکنیک رها کردن مشاهده نمی‌شود.

تمایز میان تکنیک‌های پایه‌ای و سطحی در اصلاحات دورسال

درک معاصر از رینوپلاستی با حفظ دورسوم، فراتر از دو تکنیک کلاسیک فشار به پایین و رها کردن رفته و شامل طیف وسیع‌تری از مداخلات می‌شود. به طور کلی، تکنیک‌های دی‌پی‌آر را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد: تکنیک‌های پایه‌ای یا فونداسیون (Foundation techniques) که شامل ایجاد ضربه (ایمپکشن) و جابجایی عمده طاق بینی با استفاده از استئوتومی‌های کنترل‌شده هستند (نظیر فشار به پایین و رها کردن کلاسیک). در مقابل، تکنیک‌های سطحی (Surface techniques) قرار دارند که شامل اصلاحات ظریف‌تر و سطحی‌تر قوز پشتی بینی، بدون نیاز به ضربه یا استئوتومی‌های وسیع برای جابجایی کل هرم بینی، و با حفظ اختیاری کلاهک استخوانی (bony cap) می‌باشند.

به عنوان نمونه، تکنیک سقف یدکی (Spare Roof Technique) که توسط فریرا و همکاران شرح داده شده، مثالی از رویکرد سطحی است که در آن بخش غضروفی دورسوم با حفظ اتصالاتش به غضروف‌های لترال بالایی، پس از برداشتن کلاهک استخوانی و نواری از سپتوم، پایین آورده می‌شود. نکته مشترک و حائز اهمیت در تقریباً تمامی موارد دی‌پی‌آر، حفظ ساختار طاق میانی بینی (middle vault) است که برای عملکرد تنفسی و زیبایی‌شناسی بسیار حیاتی می‌باشد.

پیزوسرجری: انقلابی در دقت و کاهش تهاجم در برش‌های استخوانی

استفاده از پیزوسرجری یا جراحی اولتراسونیک بینی، یک پیشرفت تکنولوژیک بسیار مهم در عرصه رینوپلاستی، به‌ویژه برای اجرای تکنیک‌های پرزرویشن، محسوب می‌شود. این ابزار با بهره‌گیری از امواج اولتراسونیک با فرکانس بالا، امکان ایجاد برش‌های استخوانی بسیار دقیق و کنترل‌شده را فراهم می‌آورد، بدون آنکه به بافت نرم اطراف مانند عروق خونی، اعصاب و غشاء مخاطی بینی آسیب قابل توجهی وارد کند. این دقت و گزینش‌پذیری فوق‌العاده بالا، پیزوسرجری را به ابزاری بسیار ارزشمند برای انجام استئوتومی‌های (برش‌های استخوانی) لازم در تکنیک‌های پیچیده و ظریف فشار به پایین و رها کردن تبدیل کرده است. کاربرد این تکنولوژی منجر به کاهش قابل توجه تروما به بافت‌های استخوانی و نرم اطراف، و در نتیجه کاهش تورم، کبودی و درد پس از عمل جراحی بینی می‌شود و دوره نقاهت را برای بیمار کوتاه‌تر و راحت‌تر می‌سازد.

رینوپلاستی پرزرویشن ساختاری

رویکرد نوین رینوپلاستی پرزرویشن، با تأکید بنیادین بر حفظ آناتومی طبیعی و به حداقل رساندن تهاجم جراحی، مزایای قابل توجهی را برای بیماران به ارمغان می‌آورد. یکی از شاخص‌ترین این مزایا، دستیابی به نتایجی طبیعی‌تر و حفظ خطوط زیبایی ذاتی بینی است. با نگهداری چارچوب آناتومیک اصلی و انجام دستکاری‌های حداقلی، از ایجاد ظاهر جراحی شده جلوگیری شده و همانطور که پاتل و همکاران (۲۰۲۰) در پژوهش خود اشاره کرده‌اند، حفظ دورسوم به عنوان یک واحد یکپارچه، پیامدهای مهمی برای حفظ تمامیت ساختاری در ناحیه کلیدی (کی‌استون) بینی، ایجاد خطوط زیبایی پشتی دلپذیر، و همچنین حفظ باز بودن دریچه داخلی بینی دارد.

مزیت دیگر، دوره نقاهت کوتاه‌تر و عوارض جانبی کمتر است. به دلیل آسیب حداقلی به بافت‌های نرم و سخت، و به‌کارگیری تکنیک‌های دقیقی چون دیسکسیون زیرپری‌کندریال و زیرپری‌استئال (اس‌اس‌دی) و استفاده از ابزار پیزوسرجری، بیماران عموماً تورم، کبودی و درد کمتری را پس از عمل تجربه می‌کنند که منجر به بازگشت سریع‌تر به فعالیت‌های روزمره می‌شود.

علاوه بر این، حفظ عملکرد تنفسی و کاهش ریسک مشکلات دریچه بینی از دستاوردهای مهم این روش است. تأکید بر حفظ ساختارهای کلیدی مانند سپتوم، غضروف‌های لترال و لیگامان اسکرول، به حفظ بهتر عملکرد تنفسی کمک شایانی می‌کند. در همین راستا، نتایج مطالعه پاتل و همکاران (۲۰۲۱) تحت عنوان رینوپلاستی عملکردی و پرزرویشن ترکیبی نشان می‌دهد که در بیمارانی که از مشکلات عملکردی تنفسی رنج می‌بردند، ترکیب جراحی عملکردی با کاهش قوز به روش پرزرویشن، منجر به بهبود واضح و آماری معنادار در عملکرد (بر اساس نمرات اِسکنوس-اُ که از میانگین ۶۶.۵ به ۱۸.۰ کاهش یافت) و همچنین زیبایی بینی شده است.

پایداری نتایج در درازمدت و کاهش نیاز به جراحی ترمیمی نیز از دیگر نقاط قوت پرزرویشن راینوپلاستی است. حفظ چارچوب طبیعی بینی به پایداری بیشتر نتایج و کاهش ریسک تغییر شکل‌های ناخواسته یا افتادگی نوک بینی در طول زمان کمک کرده و در نتیجه، احتمال نیاز به جراحی ترمیمی را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد. سایر مزایا شامل نتایج قابل پیش‌بینی‌تر، کاهش خونریزی حین عمل، حفظ بهتر حس پوست بینی، و عدم نیاز به استفاده از گرافت‌های متعدد برای بازسازی وسیع طاق میانی در بسیاری از موارد است.

علی‌رغم مزایای فراوان، رینوپلاستی پرزرویشن خالی از محدودیت‌ها و چالش‌های بالقوه نیست. پیچیدگی فنی و نیاز به مهارت و تجربه بالای جراح از جمله مهم‌ترین این موارد است؛ این تکنیک‌ها دارای منحنی یادگیری طولانی بوده و انتخاب یک جراح باتجربه و آموزش‌دیده در شیراز که تسلط کافی بر این روش‌ها داشته باشد، بسیار حیاتی است.

 

این روش همچنین در اصلاح دفورمیتی‌های بسیار شدید یا مواردی که نیاز به تغییرات چشمگیر و بازسازی وسیع یا آگمنتاسیون قابل توجه (مانند بینی‌های زینی شدید یا مواردی با رادیکس بسیار پایین) وجود دارد، با محدودیت‌هایی مواجه است. همانطور که فرراز و سلا (۲۰۲۱) در مقاله خود بیان می‌کنند: پایان دادن به یک جراحی پرزرویشن با استفاده از گرافت‌های متعدد برای رادیکس و سوپراتیپ، بهترین نمونه از فلسفه ‘حفظ کردن’ نیست.

عدم تناسب برای برخی انواع خاص بینی نیز از دیگر محدودیت‌هاست. بینی‌هایی با پوست بسیار ضخیم، بافت نرم حجیم، یا غضروف‌های بسیار ضعیف ممکن است نتایج مطلوب را به همراه نداشته باشند. همچنین، این روش برای بینی‌هایی با یک سوم میانی پهن (که با پرزرویشن ممکن است پهن‌تر هم به نظر برسد) یا مواردی که زاویه سپتال قدامی (ANSA) پایین‌تر از رینیون قرار دارد، باید با احتیاط بسیار در نظر گرفته شود.

علاوه بر ریسک‌های عمومی هر عمل جراحی، پرزرویشن راینوپلاستی می‌تواند با عوارض خاص خود همراه باشد. بازگشت قوز پشتی یکی از این موارد است که نرخ گزارش شده آن در مطالعات مختلف بین ۳.۴٪ (توسط سابان) تا ۱۵٪ (توسط ایشیدا و همکاران) متغیر بوده است؛ تونجل و آیدوغدو نیز نرخ ۱۲٪ را گزارش کرده‌اند. عدم تقارن، پهن شدن یک سوم میانی بینی، بروز مشکلات در ناحیه سوپراتیپ (مانند فرورفتگی یا برجستگی)، و جابجایی خلفی بیش از حد رادیکس نیز از دیگر عوارض احتمالی هستند، هرچند میزان کلی نیاز به جراحی ترمیمی در این روش عموماً پایین‌تر از روش‌های سنتی گزارش شده است.

شناسایی دقیق موارد منع برای جلوگیری از نتایج نامطلوب و انتخاب بهترین رویکرد درمانی برای هر فرد ضروری است. سابقه جراحی‌های قبلی بینی، به‌ویژه اگر با تکنیک‌های غیر پرزرویشن انجام شده باشد، به دلیل وجود بافت اسکار و تغییرات آناتومیک، یک مورد منع نسبی یا گاهی مطلق محسوب می‌شود.

مشکلات ساختاری پیچیده نیز از موانع اصلی هستند؛ از جمله انحراف شدید تیغه میانی بینی (به‌ویژه صفحه عمودی اتموئید یا PPE)، دفورمیتی‌های وسیع ناشی از تروما، بینی زینی شدید که نیازمند آگمنتاسیون وسیع است، پل بینی بسیار پایین، بی‌نظمی‌های قابل توجه دورسوم، و زاویه سپتال قدامی پایین‌تر از رینیون. فرراز و سلا (۲۰۲۱) به صراحت بیان می‌کنند: مهمترین و تقریباً مطلق‌ترین موارد منع، رادیکس پایین، بی‌نظمی در دورسوم بینی، زاویه سپتال قدامی پایین‌تر از رینیون، و یک سوم میانی پهن است. ایشان همچنین تاکید دارند که بیمارانی که در صفحه عمودی اتموئید انحراف دارند و نیاز به درمان این انحرافات دارند، کاندیدای مناسبی برای رینوپلاستی پرزرویشن نیستند.

شرایط پزشکی عمومی نامناسب مانند اختلالات خونریزی‌دهنده کنترل نشده، بارداری، بیماری‌های سیستمیک فعال، و مصرف اخیر کوکائین، و همچنین شرایط روانشناختی نامناسب نظیر اختلال بدشکلی بدن (BDD)، انتظارات غیرواقعی، و شخصیت وسواسی (به گفته فرراز و سلا (۲۰۲۱): این نوع بیماران قوزهای کوچک یا تحدب در دورسوم را نمی‌پذیرند و ممکن است از تغییرات جزئی ناراحت شوند، که آنها را کاندیدای خوبی برای این تکنیک نمی‌کند.) می‌توانند از موارد منع باشند. ویژگی‌های آناتومیکی نامساعد مانند پوست بسیار ضخیم یا غضروف‌های بسیار ضعیف نیز محدودیت ایجاد می‌کنند. موارد منع نسبی دیگر شامل کواگولوپاتی‌های قابل اصلاح، آکنه فعال شدید، بیماری‌های خودایمنی فعال، سن پایین و استعمال دخانیات است.

انتخاب دقیق بیمار برای موفقیت رینوپلاستی پرزرویشن در شیراز از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است. کاندیدای مناسب معمولاً فردی است که به دنبال نتایج طبیعی بوده و دارای قوز پشتی مشخص (ترجیحاً از نوع V-شکل و با اندازه کوچک تا متوسط)، پوست با ضخامت نازک تا متوسط، و سپتوم دمی و صفحه عمودی اتموئید نسبتاً صاف باشد. همچنین، خطوط زیبایی پشتی بینی باید مناسب بوده و رادیکس در ارتفاع نرمال یا کمی بالاتر قرار داشته باشد. پاتل و همکاران (۲۰۲۰) ذکر می‌کنند: بیماران با بینی‌های کشیده یا با غلبه بخش غضروفی و استخوان‌های بینی کوتاه‌تر نیز کاندیداهای خوبی برای جراحی حفظ دورسوم در نظر گرفته می‌شوند. بینی‌های استخوانی که این ویژگی‌ها را دارا هستند، عموماً کاندیداهای بهتری برای این روش محسوب می‌شوند. در مورد بینی‌های گوشتی، انجام پرزرویشن خالص به دلیل ضخامت پوست و ضعف احتمالی غضروف‌ها چالش‌برانگیزتر است، اما برای اصلاحات جزئی یا با ترکیب هوشمندانه تکنیک‌های ساختاری محدود (مانند تقویت نوک بینی) توسط جراحان باتجربه در شیراز، قابل انجام بوده و می‌تواند از مزایای کاهش تورم و دوره نقاهت کوتاه‌تر بهره‌مند شود.

منابع استفاده شده:

• A Review and Modification of Dorsal Preservation Rhinoplasty Techniques
  • نویسندگان: Priyesh N. Patel, MD; Mohamed Abdelwahab, MD; Sam P. Most, MD
  • مجله: Facial Plastic Surgery & Aesthetic Medicine, Volume 22, Number 2, 2020
  • DOI: 10.1089/fpsam.2020.0017
• Indications for Preservation Rhinoplasty: Avoiding Complications
  • نویسندگان: Mario Bazanelli Junqueira Ferraz, MD; Guilherme Constante Preis Sella, MD, PhD
  • مجله: Facial Plastic Surgery, Volume 37, Number 1, 2021
  • DOI: 10.1055/s-0041-1725154
• Are preservation rhinoplasty techniques safer than structural ones?
  • نویسندگان: S.A. Bafaqeeh; N. Bayar Muluk; C. Cingi
  • مجله: European Review for Medical and Pharmacological Sciences, 2023; 27 (5 Suppl): 11-18

سایر منابع

• The Preservation Rhinoplasty: A New Rhinoplasty Revolution (Editorial by Rollin K. Daniel, MD, Aesthetic Surgery Journal, 2018)
• Current Trends in Preservation Rhinoplasty (Rollin K. Daniel, MD; and Aaron M. Kosins, MD, ASJ Open Forum, 2020, DOI: 10.1093/asjof/ojaa003)
• Decision Making in Preservation Rhinoplasty: A 100 Case Series With One-Year Follow-Up (Aaron M. Kosins, MD; and Rollin K. Daniel, MD, Aesthetic Surgery Journal, 2019, DOI: 10.1093/asj/sjz107)
• Combined Functional and Preservation Rhinoplasty (Priyesh N. Patel, MD; Mohamed Abdelwahab, MD, MS; Sam P. Most, MD, Facial Plastic Surgery Clinics of North America, 2021, DOI: 10.1016/j.fsc.2020.09.005)