دریانیوز// در دنیای امروز، دسترسی به خدمات درمانی باکیفیت و مقرون‌به‌صرفه نه یک امتیاز، بلکه یک حق اساسی برای همه انسان‌هاست.
اما متأسفانه در کشور ما، به‌ویژه در استان‌های محرومی مانند هرمزگان، بسیاری از بیماران به‌دلیل فقر مالی، کمبود امکانات پزشکی و فساد در نظام سلامت( زیرمیزی برخی پزشکان)، از دریافت درمان مناسب محروم می‌مانند. گرانی دارو، هزینه‌های سرسام‌آور جراحی‌ها و نبود مراکز تشخیصی و درمانی مجهز، زندگی را برای بیماران نیازمند به جهنمی تبدیل کرده است.
* بیمارانی که بین مرگ و قرض گرفتار شده‌اند
بسیاری از بیماران مستمند در هرمزگان و دیگر مناطق محروم کشور، وقتی با بیماری‌های سخت مانند سرطان، نارسایی کلیه یا مشکلات قلبی مواجه می‌شوند، تنها دو راه پیش‌رو دارند: یا به خیریه‌ها متوسل شوند که اغلب ظرفیت پاسخگویی به حجم بالای تقاضا را ندارند، یا به دامن قرض‌های سنگین و ربوی بیفتند تا شاید بتوانند جان خود را نجات دهند.
برخی نیز به‌ناچار درمان را نیمه‌کاره رها می‌کنند و در سکوت و درد، روزهای پایانی عمر را سپری می‌کنند. اما آیا این وضعیت قابل‌قبول است؟ چرا باید در کشوری که ادعای عدالت و تأمین اجتماعی دارد، بیماران به‌خاطر نداشتن پول، جان خود را از دست بدهند؟ در استانی که قطب اقتصاد کشور است، بیماران محروم جان می دهند و یا زندگی ودرمان سختی را دارند .
صنایع بایستی در راستای ایفای نقش مسئولیت‌های اجتماعی از بیماران حمایت کنند. نهادهای انقلابی از جمله بنیاد مستضعفان و صنایع زیرمجموعه اش از جمله فولادکاوه و شرکت سینا بایستی از بیماران مستضعف دستگیری کنند.متأسفانه در کنار کمبود امکانات، زیرمیزی برخی پزشکان در مراکز درمانی نیز بر رنج بیماران افزوده است.
برخی متخصصان و فوق‌تخصص‌ها تا پول زیرمیزی دریافت نکنند، حاضر به عمل جراحی نیستند. برخی دیگر بیماران را به مطب‌های خصوصی خودیا مراکز درمانی گران‌قیمت ارجاع می‌دهند تا از این طریق سود بیشتری ببرند. این رفتار نه‌تنها غیراخلاقی است، بلکه نقض آشکار سوگندنامه پزشکی است که در اواخر سال گذشته با مرگ یک بیمار بدلیل عدم توان در پرداخت زیرمیزی ، رئیس شورای شهر بندرعباس شدت از این شرایط گلایه کرد.
* هرمزگان؛ نمونه بارز محرومیت درمانی
استان هرمزگان با وجود نقش مهمی که در اقتصاد کشور دارد، از فقدان شدید پزشک، پرستار، آمبولانس، و تجهیزات پزشکی رنج می‌برد. بیماران مجبورند برای درمان بیماری‌های مختلف، ساعت‌ها و هفته ها در مراکز درمانی منتظر بمانند یا با هزینه‌های گزاف به استان‌های دیگر بروند.
در مناطق صنعتی غرب بندرعباس، آلودگی ناشی از صنایع باعث افزایش سرطان‌ها و بیماری‌های تنفسی شده، اما هیچ بیمارستان مجهزی برای خدمت‌رسانی به کارگران و ساکنان غرب بندرعباس در آن منطقه وجود ندارد که انفجار اخیر بندر شهید رجایی، ضرورت وجود یک بیمارستان را در غرب بندرعباس و در جوار صنایع بیشتر هویدا نمود.
* راه‌حل چیست؟
۱. احداث بیمارستان‌ها و مراکز خیریه درمانی در مناطق محروم با امکانات کامل (آزمایشگاه، MRI، سی‌تی اسکن، داروخانه و تیم پزشکی متخصص).
۲. افزایش نظارت بر پزشکان و برخورد قاطع با دریافت‌کنندگان پول زیرمیزی.
۳. حمایت از خیریه‌های درمانی و گسترش مراکز نیکوکاری برای پوشش بیماران نیازمند.
۴. ساخت بیمارستان صنعتی در غرب بندرعباس برای خدمت‌رسانی به کارکنان صنایع و ساکنان محلی.
۵. تأمین بودجه دولتی و جذب سرمایه‌گذاری بخش خصوصی برای تجهیز مراکز درمانی.
* درمان حق همه است
وقتی بیماران به‌خاطر فقر مالی مجبور می‌شوند بین مرگ و قرض‌های کمرشکن یکی را انتخاب کنند، یعنی نظام سلامت ماشکست خورده است. دولت، نمایندگان مجلس، خیرین و همه مسئولان باید فوراً برای نجات جان انسان‌ها چاره‌اندیشی کنند. آیا زمان آن نرسیده که به جای شعارهای تکراری، اقدام عملی صورت گیرد؟ چرا باید هر روز شاهد مرگ‌های تلخ و قابل‌پیشگیری باشیم؟ باید درمان و سلامت را به حق واقعی همه مردم تبدیل نمود.
ثبت دیدگاه