دریانیوز// مردم شریف و صبور هرمزگان، سالهاست که در کنار تحمل محرومیتهای گوناگون، با چالشی بزرگتر دستوپنجه نرم میکنند: نبود عدالت درمانی. استانی که با وجود نقش استراتژیک در اقتصاد کشور و حضور صنایع عظیم، همچنان در تأمین ابتداییترین نیازهای سلامت شهروندانش ناکام مانده است.
رهبر معظم انقلاب فرمودهاند: «ما میخواهیم اگر کسی در یک خانواده مریض شد، بیش از رنج مریضداری، رنج دیگری نداشته باشد.» اما این آرمان والا در هرمزگان، این خطه محروم اما غنی، هنوز به واقعیت بدل نشده و بیماران و خانوادههایشان در پیچوخم کمبودها، رنج مضاعف میکشند.هرمزگان با کمبود شدید نیروی انسانی متخصص، تجهیزات تشخیصی و درمانی و زیرساختهای سلامت مواجه است.
بیمارستانهای استان، بهویژه بیمارستان شهید محمدی، با کمبود تختهای آیسییو، دستگاههای امآرآی، آمبولانس و حتی پرسنل پزشکی و پرستاری دستبهگریباناند. بیماران گاه روزها در انتظار یک تخت خالی در بخش مراقبتهای ویژه میمانند؛ انتظاری که گاهی به قیمت جانشان تمام میشود.
برخی دیگر، به دلیل هزینههای سنگین درمان، دارو، یا پدیده ناپسند زیرمیزی، از ادامه درمان بازمیمانند و در سکوت، رنج بیماری را تحمل میکنند یا در بدترین حالت، جان میسپارند. بسیاری از بیماران هرمزگانی نیز مجبورند برای دسترسی به خدمات تخصصی، راهی استانهای دیگر شوند؛ سفری پرهزینه و طاقتفرسا که برای بسیاری از خانوادههای کمبضاعت، عملاً غیرممکن است.
انفجار بندر شهید رجایی، زنگ خطری بود که بار دیگر عمق بحران درمانی در هرمزگان را به نمایش گذاشت. این حادثه نشان داد که زیرساختهای درمانی بندرعباس، بهویژه در غرب شهر که محل استقرار صنایع بزرگ و بنگاههای اقتصادی است، تا چه حد شکننده و ناکافیاند. ساکنان غرب بندرعباس، بهویژه مردمانی که در همسایگی صنایع زندگی میکنند، سالهاست از آلودگیهای زیستمحیطی این صنایع رنج میبرند.
سرطان و بیماریهای مرتبط با این آلودگیها، بلای جان این مردم شده، اما دریغ از یک بیمارستان مجهز و تخصصی که بتواند مرهمی بر زخمهایشان باشد. ضرورت تأسیس یک بیمارستان تخصصی و فوقتخصصی در غرب بندرعباس، با مشارکت صنایع، دیگر نه یک پیشنهاد، بلکه یک فوریت است. این بیمارستان میتواند ضمن خدمترسانی به ساکنان منطقه و پرسنل صنایع، فشار بر مراکز درمانی داخل شهر را نیز کاهش دهد.
علاوه بر این، راهاندازی یک مرکز اورژانس مجهز در غرب بندرعباس، با آمبولانسهای کافی و نیروی انسانی متخصص، ضرورتی غیرقابلانکار است. مشارکت صنایع در تأمین تجهیزات و نیروی انسانی این مرکز میتواند زمان طلایی نجات بیماران و مصدومان را در حوادث کوتاهتر کند، تلفات را کاهش دهد و رضایت مردم را افزایش دهد.
تجربه نشان داده که تأخیر در انتقال بیماران به مراکز درمانی، یکی از عوامل اصلی افزایش مرگومیر در حوادث است. آیا زمان آن نرسیده که صنایع، بهعنوان بخشی از مسئولیت اجتماعی خود، در این حوزه نقشآفرینی کنند؟ کمبود تختهای آیسییو، یکی دیگر از معضلات جدی سیستم سلامت هرمزگان است. بیماران بدحال گاه روزها در انتظار انتقال به این بخش حیاتی میمانند؛ انتظاری که گاه به فاجعه ختم میشود. افزایش فوری تعداد این تختها، با مشارکت دولت، خیرین و صنایع، میتواند جان بسیاری را نجات دهد.
همچنین کمبود دستگاههای تشخیصی مانند امآرآی و سیتیاسکن، جان بیماران را به خطر انداخته است. تأمین این تجهیزات که از ملزومات اولیه یک سیستم سلامت کارآمد است، باید در اولویت برنامهریزیها قرار گیرد.یکی از پیشنهادهای خلاقانه برای تسهیل خدمات اورژانس، آزادسازی تردد خودروهای با پلاک آزاد در سطح استان است.
این اقدام میتواند ورود آمبولانسها به مناطق مختلف را تسریع کند و زمان انتقال بیماران به مراکز درمانی را کاهش دهد. در کنار این، کمبود پزشک، پرستار و سایر کادر درمان، سیستم سلامت استان را بهشدت تحت فشار قرار داده است. استخدام نیروی انسانی موردنیاز توسط دولت و تربیت نیروهای متخصص در دانشگاههای استان، میتواند این کمبود را در میانمدت و بلندمدت جبران کند.
کاهش فشار کاری بر پرسنل فعلی و افزایش کیفیت خدماتدهی، رضایت بیماران و خانوادههایشان را به دنبال خواهد داشت و گامی بلند به سوی عدالت درمانی خواهد بود.دولت، نهادهای انقلابی و صنایع مستقر در هرمزگان، امروز در برابر آزمونی بزرگ قرار دارند. تحقق عدالت درمانی در این استان، نهتنها یک وظیفه حاکمیتی، بلکه یک مسئولیت اخلاقی و انسانی است.
مردم هرمزگان، که با وجود محرومیتها همچنان با صبوری و نجابت روزگار میگذرانند، شایستهاند که از رنج مضاعف بیماری و نبود امکانات درمانی رهایی یابند. صدای آه مردم این دیار، باید به گوش مسئولان برسد. وقت آن است که با همتی جهادی، زیرساختهای درمانی هرمزگان تقویت شود، بیمارستانها و مراکز اورژانس مجهز شوند و نیروی انسانی کافی تأمین گردد تا بیماران این خطه، دیگر مجبور به سفرهای پرهزینه به دیگر استانها نباشند.
هرمزگان، با ظرفیتهای عظیم اقتصادی و انسانیاش، نباید در حسرت عدالت درمانی بماند. دولت و صنایع، با مشارکت خیرین و نهادهای انقلابی، میتوانند این عقبماندگی را جبران کنند. بیایید با عزمی راسخ، کاری کنیم که هیچ خانواده هرمزگانی، جز رنج بیماری، رنج دیگری نکشد. این، نهتنها وعدهای است که باید به مردم داد ، بلکه تعهدی است که باید به آن عمل کرد .
ثبت دیدگاه