دریانیوز// شنبه، روز آغاز بود یا وقت پرواز؟ این پرسش در دل حادثهای تلخ و غمانگیز در بندر شهید رجایی، بندرعباس، طنینانداز میشود.
انفجاری مهیب که نه تنها صدها کارگر و کارمند و… را به کام آتش کشاند، بلکه خانوادههای بیشماری را در غم و اندوه فرو برد. برخی از این عزیزان از استانهای دور آمده بودند، به امید ساختن آیندهای بهتر، و برخی رانندگان تریلر بودند که در مسیر زندگی خود، به این بندر پرهیاهو رسیدند.
صدای انفجار، سکوت ظهر شنبه را شکست و آسمان بندرعباس را به رنگ نارنجی شعلههای آتش درآورد. صدها نفر مجروح شدند، برخی جان خود را از دست دادند و هنوز خانوادههایی هستند که از سرنوشت عزیزانشان بیخبرند. این حادثه، نه تنها جسمها را زخمی کرد، بلکه روحها را نیز در هم شکست. بندر شهید رجایی، که نماد تلاش و کار بود، اکنون به نماد درد و رنج تبدیل شده است.در میان این آشوب، داستانهای انسانی به چشم میآیند.
کارگری که برای خانوادهاش تلاش میکرد، رانندهای که در جادههای طولانی به دنبال رزق و روزی بود و کارمندی که به امید آیندهای روشنتر به این بندر آمده بود. هر یک از این افراد، داستانی دارند که اکنون در میان شعلههای آتش گم شده است.اما آیا این شنبه، روز آغاز است یا وقت پرواز؟ آیا این حادثه میتواند نقطهای برای تغییر باشد؟
آیا میتوان از دل این درد و رنج، امیدی برای آینده ساخت؟ شاید این شنبه، روزی باشد که ما به یاد بیاوریم که زندگی چقدر شکننده است و چقدر باید قدر لحظاتمان را بدانیم. این حادثه، نه تنها یک فاجعه انسانی است، بلکه یک یادآوری است. یادآوری اینکه ایمنی و مسئولیتپذیری چقدر مهم است.
یادآوری اینکه هر فردی که در این بندر کار میکند، یک داستان، یک خانواده و یک آینده دارد. و یادآوری اینکه ما باید برای ساختن جهانی بهتر، تلاش کنیم.شنبه، روز آغاز بود یا وقت پرواز؟ این پرسش، اکنون در دل هر فردی که این حادثه را تجربه کرده است، زنده است. شاید پاسخ این پرسش، در دل امیدی باشد که از میان خاکسترها برمیخیزد.
امید به آیندهای که در آن، چنین حوادثی دیگر رخ ندهد. امید به جهانی که در آن، هر فردی بتواند با آرامش و امنیت، زندگی کند. اما شنبه ای که گذشت، دهها نفر از میان شعله های آتش به آسمان پرواز کردند . شنبه آتشین، شنبه سیاه، شنبه کابوسی گذشت و امروز پنجشنبه به یاد پروازکنندگان انفجارشنبه، حمدوسوره وصلواتی نثار روح شان می کنیم.
ثبت دیدگاه