دریانیوز// هرمزگان، استانی که قطب اقتصادی کشور به شمار می‌رود و محور ترانزیتی حیاتی در جنوب ایران است، سال‌هاست درگیر بحرانی خاموش است؛ بحرانی که نه تنها جان صدها نفر را می‌گیرد، بلکه خانواده‌ها را عزادار و زندگی‌ها را نابود می‌کند.
جاده‌های استان، به ویژه آن‌هایی که نقش ترانزیتی دارند، به هیچ عنوان در وضعیت مناسبی نیستند و مسئولان همچنان سکوت کرده‌اند.در هفته گذشته، در دو فقره تصادف دلخراش در شرق استان و حوزه سیریک، ۹ نفر جان خود را از دست دادند. این اتفاق تلخ، بار دیگر این سوال را به ذهن می‌آورد که چرا چنین فجایعی تکرار می‌شود؟ آیا جان مردم هرمزگان برای مسئولان استان و حتی وزارت راه اهمیتی دارد؟ متأسفانه پاسخ روشن است: خیر!
جاده‌های ما پر از نقاط حادثه‌خیز است، نقاطی که سال‌هاست نیاز به اصلاح دارند اما همچنان بی‌توجه مانده‌اند. حتی نصب علائم راهنمایی و خط‌کشی‌های جاده‌ای در بسیاری از مسیرها به شدت ضعیف و غیر استاندارد است. تصادفات مرگبار، نتیجه مستقیم این وضعیت اسفبار است، اما نکته تأسف‌بارتر این است که هیچ‌گاه میزان تقصیر جاده‌ها در این تصادفات به طور شفاف اعلام نمی‌شود.
همیشه فقط خطای انسانی برجسته می‌شود و قصورات و ضعف‌های جاده‌ای به حاشیه رانده می‌شوند.آیا واقعاً فقط راننده مقصر است؟ وقتی برخی جاده‌ها ناهموار، بدون علائم کافی و استاندارد و حتی فاقد خط کشی مناسب هستند، مسئولیت متولیان جاده‌ها کجا می‌رود؟ آیا هیچ وقت کسی از مدیران و پیمانکاران مربوطه بابت این همه بی‌توجهی و قصور بازخواست شده است؟
جواب این سوالات، از عملکرد چندین دوره مسئولان استان روشن است؛ هیچ خبری از محاکمه و پاسخگویی نیست.وضعیت جاده‌های هرمزگان در بسیاری مناطق فرسنگ‌ها با استانداردهای ایمنی فاصله دارد و اعتبارات دولتی که باید به این بخش تزریق شود، قطره‌چکانی و ناکافی است.
در حالی که صنایع بزرگ استان مانند سازمان بنادر باید سهم خود را در بهبود زیرساخت‌ها ایفا کنند، مشارکت واقعی و ملموسی مشاهده نمی‌شود. نمونه بارز این بی‌توجهی، پروژه تقاطع غیرهمسطح شهید رجایی بندرعباس است که قرار بود با مشارکت صنایع و بخصوص سازمان بنادر اجرا شود، اما بعد از سال‌ها هنوز به دلیل عدم همکاری همین سازمان در بلاتکلیفی کامل است.
ناهمواری و غیر استاندارد بودن جاده‌ها نه تنها رانندگان را خسته و ناراضی کرده، بلکه در مواردی باعث شده بیماران به موقع به مراکز درمانی نرسیده و جان خود را از دست بدهند. این فاجعه انسانی نشان می‌دهد که جاده‌های ما تنها مسیر ترانزیتی نیستند، بلکه راه حیات و سلامت مردم هستند.
وزیر راه و شهرسازی، آیا وقت آن نرسیده که به داد مردم هرمزگان برسید؟ آیا نمی‌بینید که این استان نه تنها در جاده‌ها، بلکه در تامین اعتبارات و توجه مسئولان در مظلوم‌ترین جایگاه است؟ جاده میناب-جاسک در منطقه مکران که بیش از ۲۰۰ کیلومتر طول دارد، باید هرچه سریع‌تر دوبانده و استاندارد شود تا از شمار تصادفات مرگبارش کاسته شود.
مردم هرمزگان جان دارند، خانواده‌هایی که داغدار عزیزانشان می‌شوند، زندگی‌هایی که به خاک سیاه می‌نشینند؛ همه و همه نشان می‌دهد که توجه به جاده‌ها فقط یک ضرورت فنی نیست، بلکه یک مسئله انسانی و اجتماعی است. نباید به دلیل دوری از پایتخت و فاصله از مراکز تصمیم‌گیری، این استان مهم اقتصادی کشور از حقوق ابتدایی خود محروم بماند.
تا کی باید شاهد جان‌باختن مردم عزیزمان در جاده‌هایی باشیم که فاقد حداقل‌های ایمنی هستند؟ تا کی مسئولان باید در برابر این تراژدی خاموش بمانند؟ زمان آن رسیده که وزارت راه و شهرسازی و مسئولان استانی، با تمام توان و جدیت، به بهبود وضعیت جاده‌های هرمزگان ورود کنند و اعتبارات لازم را اختصاص دهند. جان مردم این خطه گنجی است که نباید با بی‌توجهی و سهل‌انگاری به خطر بیفتد.
ثبت دیدگاه