۱۵ سال معلمی با یک باور ماندگار آموزش یعنی ساختن انسان

دریانیوز// در روزهای آرام و معتدل زمستان بندرعباس ، گفت‌وگو با معلمانی که عمر خود را وقف آموزش و پرورش نسل آینده کرده‌اند، فرصتی ارزشمند برای بازخوانی رسالت بزرگ معلمی است. خانم فهیمه امجدراد، با بیش از یک دهه تجربه‌ی تدریس در مدارس دولتی و غیردولتی، هم اکنون معلم پایه ششم دبستان فرهنگیان شهید حسن ذاکری ناحیه یک بندرعباس نمونه‌ای روشن از عشق، صبوری و خلاقیت در مسیر تعلیم و تربیت است. او باور دارد که کلاس درس تنها محل انتقال دانش نیست، بلکه بستری برای پرورش شهروندانی مسئولیت‌پذیر، خلاق و امیدوار به آینده است. این مصاحبه، روایت تجربه‌های شیرین، چالش‌ها و نگاه عمیق او به حرفه‌ی معلمی است؛ روایتی که نشان می‌دهد معلمی نه یک شغل، بلکه عشقی بی‌پایان است. در روزهایی که جامعه بیش از هر زمان دیگری به امید، نوآوری و تربیت نسل توانمند نیاز دارد، سخنان او می‌تواند چراغ راهی برای معلمان جوان و الهام‌بخش خانواده‌ها باشد.
دریا : لطفا خود را کامل معرفی کنید.
«فهیمه امجدراد هستم، یک معلم با ۱۱سال سابقه ی تدریس در مدرسه غیر دولتی دبستان پسرانه ی علوم پزشکی (دبستان دانشگاه ) و ۴ سال در مدارس دولتی. سابقه تدریس در مقطع [ابتدایی]. عشق من به یادگیری و رشد دانش‌آموزان، محرک اصلی من در این مسیر بوده است. من باور دارم که هر کلاس درس، بستری برای پرورش شهروندانی مسئولیت‌پذیر و خلاق است.»
دریا : اولین روز مدرسه را چگونه شروع می کنید؟
«با یک لبخند گرم و انرژی مثبت. قبل از هر چیز، سعی می‌کنم فضایی امن و به‌دور از استرس ایجاد کنم. با معرفی کوتاه خود و شنیدن نام و علایق هر دانش‌آموز، کلاس را با یک گفت‌وگوی صمیمی آغاز می‌کنم تا یخ‌ها بشکند.»
دریا : رفتار شما نسبت به دانش آموزان و نحوه برقراری ارتباط با آن ها چگونه است؟
«من بر پایه احترام متقابل و شنیدن فعال با آنان ارتباط برقرار می‌کنم. سعی می‌کنم یک مربی دلسوز باشم که هم نقطه‌اتکا و هم محرک رشد فردی هر دانش‌آموز است.»
دریا : شما در تدریس خود از چه روش ها و شیوه هایی استفاده می کنید که تفاوت ایجاد می کند؟
«روش من، ترکیبی از آموزش مشارکتی و یادگیری مبتنی بر پروژه است. به جای انتقال محض اطلاعات، دانش‌آموزان را به کشف مفاهیم وادار می‌کنم. استفاده از فناوری و ارتباط درس با موقعیت‌های واقعی زندگی، از دیگر ویژگی‌های کلاس من است.»
دریا : نحوه ایجاد تعادل با دانش آموزان با سطح هوشی متفاوت چگونه است؟
«با تشخیص تفاوت‌های فردی و طرح درس تلفیقی. برای دانش‌آموزان قوی، تکالیف چالش‌برانگیز و برای دانش‌آموزان ضعیف، حمایت و تمرین اضافه در نظر می‌گیرم. کار گروهی را به گونه‌ای مدیریت می‌کنم که هرکس بر اساس توان خود مشارکت و رشد کند.»
دریا : نقش مشارکت والدین در امر تدریس شما چگونه بوده است؟
«والدین، شریک‌های راهبردی من هستند. از طریق جلسات منظم، گزارش‌های دوره‌ای و کانال‌های ارتباطی، آنان را در جریان پیشرفت و چالش‌های فرزندشان قرار می‌دهم و با همفکری، برنامه‌ریزی یکپارچه‌ای برای موفقیت دانش‌آموز انجام می‌دهیم.»
دریا : نقاط قوتی که بیش از هر موردی در خود می بینید؟
«صبر و شکیبایی برای درک نیازهای متفاوت دانش‌آموزان، خلاقیت در روش تدریس و توانایی ایجاد انگیزه و اشتیاق برای یادگیری، از مهم‌ترین نقاط قوت من است.»
دریا : نقاط ضعفی که فکر می کنید بر کارتان تاثیر منفی گذاشته است؟
«گاهی به دلیل تعهد و علاقه فراوان، سخت‌گیری بیش از حد در مورد جزئیات داشته‌ام که متوجه شده‌ام می‌تواند برای برخی دانش‌آموزان سخت باشد. در حال یادگیری این هستم که بین استانداردهای بالا و انعطاف‌پذیری تعادل برقرار کنم.»
دریا: دلایل موفقیت خود را چه می دانید؟
«عشق بی‌قید و شرط به شغل معلمی، پشتکار مداوم برای به‌روزرسانی دانش و روش‌هایم و مهم‌تر از همه، باور به توانایی بی‌نهایت هر دانش‌آموز.»
دریا :در صورتی که دوباره انتخاب شغل می‌کردید، آیا غیر از معلمی شغل دیگری را انتخاب می‌کردید؟
«هرگز. معلمی یک شغل نیست، یک فریضه و عشق است. حتی اگر صدبار دیگر هم فرصت انتخاب داشته باشم، بدون تردید همین مسیر را برمی‌گزینم.»
دریا : به نظر شما یک معلم خوب دارای چه ویژگی هایی است و به چه ظرافت هایی توجه دارد؟
«یک معلم خوب، علاوه بر تسلط علمی، صبور، شنونده و الهام‌بخش است. ظرافت او در این است که حتی زمانی که در حال آموزش است، در حال یادگیری از دانش‌آموزانش می‌باشد و به زبان بدن، احساسات پنهان و استعدادهای نهفته آنان توجه دقیق دارد.»
دریا: به نظر شما دانش آموزان تیزهوش با سایرین دارای چه تفاوت هایی هستند؟
«تفاوت اصلی در سرعت یادگیری، عمق بخشیدن به مفاهیم و نیاز به چالش‌های پیچیده‌تر است. این دانش‌آموزان نیاز دارند که کنجکاوی سیری‌ناپذیرشان دائماً تغذیه فکری شود.»
دریا : در صورت رخ دادن یک اشتباه از سوی دانش آموز، چگونه اورا متوجه رفتار نادرستش می کنید؟
«در خلوت و با حفظ احترام او، اشتباه را به او تذکر می‌دهم. از او می‌پرسم «به نظرت این کار چه نتیجه‌ای داشت؟» و با هم به دنبال راه‌حل می‌گردیم. هدف من تنبیه نیست، بلکه آموزش مسئولیت‌پذیری و اصلاح رفتار است.»
دریا : نحوه تشویق و ایجاد انگیزه در دانش آموزان ضعیف چگونه است؟
«تشویق و قدردانی از کوچک‌ترین پیشرفت‌ها کلید کار من است. برای آنان اهداف کوتاه‌مدت و قابل دستیابی تعریف می‌کنم تا طعم موفقیت را بچشند. به آنان ثابت می‌کنم که باور دارم می‌توانند و من تا آخرین قدم در کنارشان هستم.»
دریا : آیا قبولی همه دانش آموزان در هر دو آزمون را پیش بینی می کردید؟ با شنیدن خبر قبولی تمامی آنها چه احساسی داشتید؟
«با توجه به تلاش و پشتکار بی‌وقفه‌ای که از خود نشان داده بودند، امیدوار بودم، اما قبولی صددرصدی همیشه یک آرزوی قلبی است. با شنیدن این خبر، غرور و شادی عمیقی وجودم را فراگرفت؛ احساسی که قابل وصف نیست. این موفقیت، آنان را ملزم به تلاش بیشتر و من را متعهدتر کرد.»
دریا : تعامل مدیریت مدرسه با معلمین باید چگونه باشد؟
«یک رابطه حمایتی، مبتنی بر اعتماد و مشارکت‌جو. مدیریت باید فضایی ایجاد کند که معلم با آرامش خاطر، نوآوری کند، ایده‌هایش را بیان کند و بداند که در چالش‌ها تنها نیست.»
دریا : در امر آموزش چه مسائلی می تواند مانع پیشرفت تحصیلی دانش آموزان گردد؟
«مشکلات محیط خانوادگی، عدم اعتماد به نفس، روش‌های تدریس یکنواخت و غیرپویا و نبود فضای عاطفی امن در کلاس از مهم‌ترین موانع هستند.»
دریا : برای سایر همکاران چه توصیه ای دارید تا در کار تدریس و ارتباط با دانش آموزان موفق باشند؟
«عاشق معلمی باشید. هر روز چیزی جدید یاد بگیرید. به دانش‌آموزانتان به چشم قله‌های کوتاه‌قد ننگرید، بلکه آنان را دریابید که می‌توانند اقیانوس باشند. صبوری و گوش دادن واقعی را فراموش نکنید.»
دریا : بهترین خاطره ای که از کلاس درس دارید؟
«روزی که یک دانش‌آموز کم‌حرف و به ظاهر ضعیف، با نبوغ خود راه‌حلی جدید برای یک مسئله پیچیده ارائه داد. آن لحظه، شکوفایی استعدادش و نگاه حیرت‌زده همکلاسی‌ها، برای همیشه در خاطرم ماند و به من اثبات کرد که هر دانش‌آموز یک الماس پنهان است.»
دریا :چه اقدامات و برنامه هایی برای اکنون و آینده دارید؟
«اکنون: یادگیری و به کارگیری روش‌های نوین تدریس مبتنی بر هوش مصنوعی.
آینده:تألیف کتابی از تجربیات عملی در کلاس‌داری و هدایت گری معلمان جوان.»
دریا : در چشم شما چه دانش آموزانی همیشه به یاد ماندنی هستند؟
«نه لزوماً آنان که نمره‌های عالی گرفتند، بلکه آنان که با وجود همه سختی‌ها تسلیم نشدند، آنان که پس از سال‌ها برای گفتن یک «سپاسگزارم» سراغم آمدند و آنان که خلاقیت و انسانیتشان مرا به چالش کشید و به من درس زندگی دادند.»
دریا : حرف پایانی
«گاهی به دانش‌آموزانم می‌گفتم: «ترسیدن اشکالی ندارد، اما اجازه نده ترس، رویاهایت را کوچک کند. من همیشه به تو ایمان دارم، حتی زمانی که تو به خودت ایمان نداری.»»