دریانیوز// در دل کوچه‌های پر رمز و راز کوی ملت بندرعباس، جایی نهان و آرام، حسینیه‌ای است که چون نگینی بر تارک دل‌های عاشقان اهل بیت (ع) می‌درخشد؛ حسینیه بیت الاحزان حضرت فاطمه زهرا (س).
این حسینیه، نه تنها یک بنای قدیمی و ساده نیست، بلکه گهواره‌ای است برای سوگواران دلسوخته و دلیلی برای امید و ماندگاری عشق به امام حسین (ع) و اهل بیت عصمت و طهارت(ع) .اما افسوس که این گهواره عشق و ماتم، روزگار سختی می‌بیند.
در هفتمین روز از ماه صفر، بخشی از سقف کاه‌گلی و فرسوده این مکان مقدس به ناگاه فروریخت؛ سقفی که سال‌ها سایبان دلدادگان و محراب اشک‌های آنان بود. سقفی که هر ترک و شکافش، چون زخمی بر پیکر روحانی این حسینیه نشست و دل‌های پر محنت روضه‌خوانان و مومنان را به درد آورد.
روضه‌خوانی که گویی جان دارد
در این فضای غم‌زده، صدای « زیبا روضه‌خوان »، روضه‌خوانی که بیش از چهار دهه است با صدایی آمیخته به اشک و ایمان بر منبر این حسینیه می‌رود، همچنان شنیده می‌شود. او که سال‌ها پیش با همت و عشق جمعی از همسایگان و دلدادگان اهل بیت(ع)، این ساختمان ساده و خاکی را به حسینیه‌ای مقدس تبدیل کرد، حالا با عصا و ویلچر از چند کوچه دورتر، هر شب پا به این مکان مقدس می‌گذارد تا روضه مظلومیت سیدالشهدا (ع) را بخواند و دل‌های بی‌شمار زنان و دختران را به آتش بکشاند.
صدای نوحه‌های او، مانند نسیمی آرام، در فضا می‌پیچد و اشک را به چشمان حاضران جاری می‌کند؛ زنانی پیر، جوان و کودکان معصوم، همه و همه در این خانه سوگ و عشق گرد هم می‌آیند تا یاد و نام امام حسین (ع) را زنده نگه دارند.
آشیانه‌ای که در حال فروپاشی است
اما امروز، آن سقف مهربان که گویی تاریخ هزاران اشک را بر دوش کشیده، در آستانه تخریب کامل است. ترس از این که این
مکان مقدس به خاکستر خاطره‌ها بدل شود، دل هر حاضر در حسینیه را به لرزه درمی‌آورد. هر روز که زیبا روضه‌خوان با قدم‌های لرزان و دلی مالامال از درد و امید، به این مکان می‌آید، بر زخم‌های حسینیه نمک می‌پاشد و از آینده‌ای مبهم سخن می‌گوید.
ندای کمک در میان سکوت مسئولان
بانیان و دست‌اندرکاران حسینیه که سال‌هاست شانه به شانه هم داده‌اند تا این چراغ روشن بماند، پس از حادثه تلخ سقف، به ادارات و نهادهای مختلف روی آورده‌اند. اما دریغ که صدای فریادهایشان در این بوق و کرنای روزگار گم شده است. حمایت‌ها، وعده‌ها و پیگیری‌ها به ناکامی انجامیده و حسینیه همچنان در حسرت بازسازی سقف است.
این دل‌های سوخته اکنون چشم انتظارند تا بارقه‌ای از مهربانی، از سوی خیرین، مسئولان و صنایع به این خانه غم و عشق بتابد و سقف فروریخته‌اش بار دیگر به آسمان دوستی و ایثار بپیوندد.
حسینیه‌ای فراتر از یک بنا؛ نماد امید و فرهنگ
حسینیه بیت الاحزان، تنها یک بنا نیست؛ بلکه قطب فرهنگی و معنوی زنان محله است؛ محلی که نسل‌ها با آن رشد کرده‌اند و کودکانشان را به آنجا آورده‌اند تا با نوحه‌های شورانگیز و معنوی، آشنا شوند و در سایه‌اش دینی زندگی کنند. در روزگاری که آسیب‌های اجتماعی همچون غول بی‌شاخ و دمی در کوچه‌ها جولان می‌دهد، این حسینیه پناهگاهی است برای حفظ هویت دینی و انسانی.قطع شدن نفس این مکان، یعنی قطع شدن رشته‌های امید، ایمان و عشق که میان نسل‌ها پیوسته شده است.
چشم‌به راه یاری
امروز، دل زیبا روضه‌خوان و تمام آنانی که سال‌ها با عشق و ارادت، دست در دست هم این حسینیه را زنده نگه داشته‌اند، آکنده از غم و اشک است.
چشم به راه دست یاری مسئولانی هستند که شاید صدای این نوحه‌های غمناک را بشنوند و به داد این خانه برسند. باشد که سقف این حسینیه، این آشیانه کوچک غم و عشق، بازسازی شود و همچنان چراغ روضه حضرت امام حسین (ع) در آن روشن بماند. باشد که دل‌های سوخته، بار دیگر در این مکان مقدس التیام یابند و نسیم رحمت و امید بر کوچه‌های محله دمیده شود.
ثبت دیدگاه