دریانیوز// فیزیوتراپی به عنوان یکی از شاخه‌های کلیدی توانبخشی و درمان، نقش بسزایی در بهبود کیفیت زندگی بیماران مختلف از جمله سالمندان، افراد دچار آسیب‌های عصبی و عضلانی و مبتلایان به بیماری‌های مزمن ایفا می‌کند.
با این حال، بر اساس آمارهای رسمی، وضعیت نیروی انسانی این رشته در ایران بسیار نامناسب است؛ به طوری که به ازای هر ۱۰ هزار نفر تنها یک فیزیوتراپیست وجود دارد. این آمار نگران‌کننده که از سوی رئیس انجمن علمی فیزیوتراپی اعلام شده، زنگ خطری جدی برای نظام سلامت کشور است و نیازمند توجه و اقدام فوری مسئولان است.
کمبود نیروی متخصص فیزیوتراپی، نخستین و بارزترین پیامد خود را در افزایش صف انتظار بیماران و کاهش کیفیت خدمات توانبخشی نشان می‌دهد. وقتی تعداد فیزیوتراپیست‌ها به حدی پایین باشد که نتوانند پاسخگوی حجم بالای بیماران باشند، درمان‌ها با تاخیر انجام می‌شود و فرصت طلایی برای بازتوانی بیماران به خصوص پس از سکته، جراحی‌های ارتوپدی و آسیب‌های مغزی از دست می‌رود.
این موضوع نه تنها سلامت بیماران را تهدید می‌کند بلکه می‌تواند منجر به هزینه‌های بالاتر درمانی و بار اضافی بر خانواده‌ها و نظام درمانی شود.از سوی دیگر، کمبود فیزیوتراپ در مناطق کمتر توسعه یافته کشور بیشتر به چشم می‌خورد و نابرابری در دسترسی به خدمات درمانی و توانبخشی را تشدید می‌کند.
بسیاری از بیماران ساکن در این مناطق ناچار به مهاجرت به شهرهای بزرگ یا صرف هزینه‌های سنگین برای دریافت خدمات در منزل می‌شوند که این خود یک مشکل اجتماعی و اقتصادی مهم است. در دیدار اخیر اعضای انجمن علمی فیزیوتراپی با رئیس سازمان بهزیستی کشور، بر ضرورت همکاری‌های گسترده‌تر و تعریف مکانیزم‌های موثر تاکید شد.
این همکاری می‌تواند اولین گام عملی برای برون‌رفت از بحران باشد. در این راستا، چند راهکار عملی و قابل اجرا پیشنهاد می‌شود:
۱٫ افزایش ظرفیت آموزش فیزیوتراپی: گسترش پذیرش دانشجو در رشته فیزیوتراپی و ارتقای کیفیت آموزش‌ها از طریق تجهیز دانشگاه‌ها و استفاده از اساتید مجرب می‌تواند کمبود نیروی انسانی را در بلندمدت کاهش دهد.
۲٫ توسعه طرح‌های توانبخشی در منزل: با توجه به کمبود فیزیوتراپ، سازمان بهزیستی و انجمن علمی فیزیوتراپی می‌توانند با همکاری در طرح‌های توانبخشی در منزل، خدمات را به صورت مستقیم به بیماران ارائه دهند و فشار روی مراکز درمانی را کاهش دهند.
۳٫ استفاده از فناوری‌های نوین: بهره‌گیری از فناوری‌های ارتباطی برای ارائه مشاوره‌های مجازی و آموزش بیماران و خانواده‌ها می‌تواند بخش قابل توجهی از نیازهای توانبخشی را پاسخ دهد.
۴٫ ایجاد انگیزه برای کار در مناطق محروم: پرداخت تسهیلات ویژه و افزایش حقوق و مزایا برای فیزیوتراپیست‌هایی که در مناطق کم‌برخوردار فعالیت می‌کنند، می‌تواند توزیع عادلانه نیروی انسانی را بهبود بخشد.
کمبود فیزیوتراپیست در ایران به یک بحران سلامت جدی تبدیل شده است که تاثیر مستقیم بر کیفیت و دسترسی به خدمات توانبخشی دارد. این چالش تنها با همکاری سازمان‌ها و نهادهای تخصصی و سیاست‌گذاری‌های هوشمندانه قابل رفع است.
بهزیستی و انجمن علمی فیزیوتراپی در این مسیر نقش کلیدی دارند و می‌توانند با اجرای طرح‌های مشترک و بهره‌گیری از ظرفیت‌های موجود، گام‌های موثری در جهت ارتقای سلامت و رفاه جامعه بردارند.در نهایت، توجه ویژه به توسعه نیروی انسانی متخصص و استفاده از فناوری‌های نوین، کلید عبور از این بحران و تحقق عدالت در سلامت برای همه اقشار جامعه خواهد بود.
ثبت دیدگاه