دریانیوز//بهوفور دیده میشود که دختران و پسران نوجوان، بیآنکه به سن قانونی رانندگی رسیده باشند یا آموزشهای لازم را دیده باشند، سوار بر موتورسیکلت در کوچهها و خیابانهای شهر تردد میکنند؛ پدیدهای که در سالهای اخیر گستردهتر شده و پیامدهای متعددی در حوزه ایمنی، نظم اجتماعی و فرهنگ عمومی به همراه داشته است، این حضور پررنگ، بهویژه در ساعات عصر و شب، به یکی از دغدغههای مشترک خانوادهها و ساکنان محلهها تبدیل شده است.موتورسیکلت برای بسیاری از نوجوانان تنها یک وسیله رفتوآمد نیست، بلکه ابزاری برای تجربه هیجان، ابراز هویت و کسب استقلال تلقی میشود. در سنی که روحیه ماجراجویی بر احتیاط غلبه دارد، رعایتنکردن قوانین راهنمایی و رانندگی، نداشتن کلاه ایمنی و بیتوجهی به حقوق عابران، احتمال بروز حادثه را افزایش میدهد. آمارها و تجربههای میدانی نشان میدهد بخش قابل توجهی از مصدومان حوادث شهری، نوجوانانی هستند که بدون آمادگی و آگاهی وارد فضای پرخطر ترافیک شدهاند.در کنار بُعد ایمنی، برخی جلوههای فرهنگی این پدیده نیز مورد توجه افکار عمومی قرار گرفته است. از جمله، مشاهده میشود که تعدادی از دختران نوجوان در این ترددها بدون رعایت پوشش متعارف در معابر عمومی حضور دارند.
طرح این موضوع نه از منظر قضاوت، بلکه بهعنوان یک واقعیت اجتماعی قابل مشاهده است که بازتابهایی در فضای محلهها ایجاد کرده و پرسشهایی درباره نقش خانواده، آموزش و الگوهای فرهنگی مطرح میسازد. بدیهی است که نوجوانان در مرحله شکلگیری هویت قرار دارند و رفتارهای آنان بیش از هر چیز، بازتابی از محیط پیرامون و پیامهایی است که از جامعه دریافت میکنند.عادیشدن این وضعیت، یکی از چالشهای اصلی است. وقتی تردد پرخطر نوجوانان با موتورسیکلت یا بیتوجهی به هنجارهای اجتماعی واکنش مؤثری به دنبال ندارد، بهتدریج به رفتاری پذیرفتهشده تبدیل میشود. این عادیسازی، هم احساس مسئولیت فردی را کمرنگ میکند و هم هزینههای اجتماعی آن را در بلندمدت افزایش میدهد؛ از سلب آرامش شهروندان گرفته تا افزایش تنشهای محلی و نگرانی خانوادهها.نقش خانوادهها در این میان تعیینکننده است. گفتگوی مستمر با نوجوانان، نظارت هوشمندانه و فراهمکردن جایگزینهای سالم برای تخلیه هیجان، میتواند بسیاری از رفتارهای پرخطر را تعدیل کند. در عین حال، کمبود فضاهای ورزشی، تفریحی و فرهنگی در برخی محلهها باعث شده خیابان به اصلیترین محل حضور و بروز هیجان نوجوانان تبدیل شود؛ مسئلهای که نیازمند توجه جدی مدیریت شهری است.نهادهای آموزشی، فرهنگی و اجرایی نیز مسئولیت مشترکی دارند. آموزش قوانین راهنمایی و رانندگی، تقویت مهارتهای زندگی، ارتقای سواد رسانهای و کار فرهنگی مستمر، در کنار نظارت قانونمند و غیرهیجانی، میتواند به اصلاح تدریجی این روند کمک کند، پرداختن به این موضوع با نگاهی واقعبینانه و بهدور از ادعاهای تند، زمینه گفتگوی اجتماعی مؤثر را فراهم میسازد.نوجوان امروز، آیندهساز فرداست. توجه به رفتارهای او در خیابانها، نه از سر سختگیری، بلکه از منظر مسئولیتپذیری اجتماعی، ضرورتی انکارناپذیر است؛ ضرورتی که تنها با همراهی خانواده، جامعه و نهادهای مسئول به نتیجه خواهد رسید.
ثبت دیدگاه