دریانیوز//یک روز در درس فارسی و در بخش «فرهنگ بومی»، با دانش‌آموزان درباره ارزش و زیبایی زبان‌ها و گویش‌های محلی صحبت کردیم. برای اینکه این مفهوم برای بچه‌ها ملموس‌تر و جذاب‌تر شود، تصمیم گرفتیم درس را به شکلی خلاقانه و متفاوت اجرا کنیم.از دانش‌آموزان خواستم بخش‌هایی از درس را با زبان یا گویش محلی خانواده خود روخوانی کنند. هدف این بود که آن‌ها حس غرور، هویت و تعلق به ریشه‌های فرهنگی و زبانی خود را تجربه کنند و بدانند هر زبان محلی بخشی از میراث ارزشمند و هویت خانوادگی‌شان است.واکنش بچه‌ها فوق‌العاده بود.
هر کدام با ذوق و شوق ویژه‌ای متن مورد نظر را خواندند و برای دوستانشان توضیح دادند که این واژه‌ها در زبان خانه‌شان چگونه تلفظ می‌شود. فضای کلاس پر از خنده، هیجان و البته حس افتخار بود؛ افتخار به زبان مادری، به گذشته‌های شیرین و به فرهنگی که از نسل‌های پیشین به آن‌ها رسیده است.این فعالیت باعث شد دانش‌آموزان بهتر درک کنند که احترام به فرهنگ بومی و زبان مادری، نه‌تنها نشانه هویت‌مندی و آگاهی فرهنگی است، بلکه می‌تواند به تقویت اعتمادبه‌نفس و احساس ارزشمندی آن‌ها نیز کمک کند.دیدن چشمان براق و لبخندهای پرشوق بچه‌ها هنگام خواندن متن‌ها با زبان محلی، یکی از زیباترین و ماندگارترین لحظات کلاس امروز بود. خوشحالم که توانستیم درس فارسی را به تجربه‌ای متفاوت تبدیل کنیم؛ تجربه‌ای که در کنار یادگیری، عشق و افتخار بچه‌ها به فرهنگ خود را نیز بیشتر کرد.
ثبت دیدگاه