دریانیوز//در شهری که سالها زیر بار کمبودهای درمانی خم شده بود، بهمن ۱۴۰۲ یک نقطه روشن در تقویم سلامت هرمزگان شد؛ روزی که بیمارستان ۱۱۲ تختخوابی کودکان بندرعباس، ساختهشده توسط شرکت نفت بندرعباس در راستای ایفای نقش مسئولیتهای اجتماعیشان ، به دست رئیسجمهور شهید دکتر ابراهیم رئیسی افتتاح شد و امید را دوباره در چشم خانوادههای هرمزگانی نشاند.این بیمارستان فقط یک سازه درمانی نبود؛ تکهای از آرامش بود که بر دل پدران و مادرانی نشست که سالها با اتاقهای شلوغ، صفهای طولانی و نبود امکانات کافی برای درمان فرزندانشان دستوپنجه نرم کرده بودند.این پروژه نمونهای از آن چیزی است که سالها از صنایع استان انتظار میرفت: مسئولیتپذیری اجتماعی واقعی، نه در قالب شعار، که در عمل و زیر سقفی که حالا صدای گریه و لبخند کودکان در آن میپیچد.وقتی یک صنعت میتواند با ساخت چنین بیمارستانی مدت اقامت بیمار، هزینههای درمانی و حتی استرس خانوادهها را کم کند، یعنی نقش اجتماعیاش را فهمیده و به آن پاسخ داده است.اما داستان به همینجا نمیرسد.
امروز در جوار بیمارستان شهید محمدی، سازه عظیم بیمارستان ۲۶۴ تختخوابی بندرعباس با همت شرکت نفت ستاره خلیج فارس رو به آسمان قد میکشد؛ پروژهای که قرار است سال آینده تجهیز و به بهرهبرداری برسد تا بخشی دیگر از نیازهای انباشته درمانی استان را پاسخ دهد.این بیمارستان، اگر با تجهیزات کامل، نیروهای تخصصی، بخشهای تشخیصی مدرن و فضای مناسب آموزشی و خدماتی تکمیل شود، میتواند فشار بیسابقهای را که سالها بر دوش تنها مراکز موجود بوده، کاهش دهد. اما پرسش جدی اینجاست: چرا فقط نفت؟
چرا در استانی که صنایع بزرگ، بنادر عظیم، شرکتهای فولادی و پتروشیمیها و دهها بنگاه اقتصادی کوچک وبزرگ در آن فعالاند، سهم مشارکت اجتماعی باید به نام یک یا دو مجموعه محدود بماند؟ هرمزگان با همه ظرفیتهای اقتصادی خود، هنوز در حوزه سلامت، آموزش، ورزش، فرهنگ و حتی امکانات اولیه رفاهی محرومترین استان کشور است. این تناقض آزاردهنده است: استانی که میلیاردها دلار کالا از مرزهایش جابهجا میشود، اما کودکانش برای یک تخت ICU و درمان های تخصصی مجبورند به شیراز یا یزد وتهران و… بروند.کمبود مراکز درمانی، تجهیزات پیشرفته، امکانات آزمایشگاهی، سیستمهای برودتی استاندارد، فضاهای آموزشی و حتی اماکن ورزشی و فرهنگی در بسیاری از شهرهای کوچک و بزرگ هرمزگان بیداد میکند.
این مشکلات با بودجه دولتی بهتنهایی حل نخواهد شد؛ همانطور که ساخت بیمارستان کودکان بدون همراهی صنعت نفت ممکن نبود.صنایع باید بدانند که نفع حضورشان در هرمزگان تنها در استخراج و درآمد نیست؛ در ساختن آینده مردمی است که میزبانشان هستند.آنها باید سهم بیشتری در ساخت درمانگاهها، مراکز تشخیصی، خانههای بهداشت، خوابگاههای دانشجویی، سالنهای ورزشی، کتابخانهها و فضاهای فرهنگی بر عهده بگیرند. این مشارکت نه لطف است و نه صدقه؛ بخشی از تعهدی است که در قبال این خاک و مردمش دارند.امروز بیمارستان کودکان ۱۱۲ تختخوابی نماد روشن این حقیقت است که وقتی صنایع بخواهند، رنج مردم کمتر میشود.حال نوبت دیگران است.نوبت آن است که بنادر، فولاد، معدن، انرژی و پتروشیمی و…. نیز قدمی بردارند تا رنجهای پنهان هرمزگان در زیر سایه محرومیت، یکییکی کمرنگ شود.این استان سزاوار بیمارستانهای مجهز، مدارس استاندارد و فضاهای ورزشی و فرهنگی در شأن مردمش است.و این مسیر فقط با همراهی صادقانه صنایع به مقصد میرسد.
ثبت دیدگاه