دریانیوز//بارندگیهای چند روز اخیر در هرمزگان، تنها زمین و آسمان را به هم ندوخت؛ پرده از واقعیتی تلخ برداشت که سالهاست زیر لایهای از آسفالت، بتن و گزارشهای صوری پنهان شده بود. تخریب پلها وجادهها، دهان بازکردن و فرونشست خیابان ها، بلوارها و جادهها و فرو ریختن ابنیهای که عمر برخی از آنها حتی به چند سال هم نمیرسد، بیش از آنکه «حادثه طبیعی» باشد، سندی روشن از ضعف در اجرا، نبود نظارت مؤثر و حیفومیل گسترده اعتبارات عمرانی و بیت المال است.در شرق استان، پلی که باید شریان ارتباطی مردم باشد، با عبور کامیون از روی آن فرو میریزد. سؤال ساده اما سنگین است: این پل چگونه و با چه کیفیتی ساخته شده بود؟ چه کسی نقشهها را تأیید کرد؟ چه دستگاهی بر اجرای آن نظارت داشت و چرا پیش از افتتاح، کسی از استحکام آن نپرسید؟ یا پرسید و چشم بست؟
سالهاست هر بار باران میبارد، جادهها میشکنند، پلها میریزند و خانهها ترک برمیدارند. اما پاسخ مسئولان تقریباً ثابت است: «بارندگی بیسابقه بود». گویی در استانی زندگی میکنیم که باران پدیدهای ناشناخته است و مهندسی عمران، علمی وارداتی که هنوز به هرمزگان نرسیده! اگر باران بیسابقه است، چرا در سایر استانها زیرساختها با همین بارندگی پابرجا میمانند؟
واقعیت این است که مشکل، باران نیست؛ مشکل، زدوبندهایی است که بودجهها را پیش از رسیدن به پروژه، لاغر و بیجان میکند. مشکل، پیمانکارانی هستند که با کمترین قیمت برنده میشوند و با کمترین کیفیت تحویل میدهند. مشکل، نظارتهایی است که یا کاغذیاند یا همسفره با مجریان و از همه مهمتر، مشکل، نبود پاسخگویی است.
اعتبارات عمرانی هرمزگان چگونه هزینه میشود؟ چه دستگاههایی ناظر اجرای اصول فنی هستند؟ آیا نظام مهندسی، دستگاههای اجرایی، مشاوران و ناظران مقیم پروژهها واقعاً مستقل و مسئولاند؟ و مهمتر از آن، چه نهادی بر عملکرد همین ناظران نظارت میکند؟ وقتی پروژهای ضعیف اجرا میشود و خسارت آن را مردم میدهند، چه کسی باید پاسخگو باشد؟
مردم هرمزگان نجیباند، صبورند و کمتوقع. اما این نجابت نباید مجوز سوءاستفاده سودجویان و بیمسئولیتی مدیران باشد. هر پل تخریبشده، هر جاده فروریخته، نهتنها اتلاف بیتالمال که تهدید مستقیم جان و معیشت مردم است.سؤال پایانی اما جدی است: آیا تاکنون با مجریان، ناظران یا مدیرانی که پروژههای ضعیف تحویل دادهاند، برخورد قاطع و علنی صورت گرفته است؟ اگر پاسخ منفی است، نباید تعجب کرد که با هر باران، دوباره همین سرمقاله نوشته شود. اینبار اما انتظار میرود دستگاههای نظارتی و قضایی، بهجای تماشای خرابیها، وارد میدان شوند؛ پیش از آنکه اعتماد عمومی، بیش از این فرو بریزد.






ثبت دیدگاه