دریانیوز// در روزگاري که تورم نفس‌گير و هزينه‌هاي سرسام‌آور زندگي، تاب و توان اقشار مختلف را ربوده است، پرستاران نيز از اين فشارها در امان نمانده‌اند.
اين قشر فداکار که در سخت‌ترين شرايط، از بحران کرونا گرفته تا کمبود امکانات بيمارستاني، بي‌هيچ ادعايي در خط مقدم خدمت به مردم ايستاده‌اند، امروز خود نيازمند حمايت و توجه جدي هستند.متأسفانه افزايش افسارگسيخته اجاره‌بها در شهرهاي مختلف به‌ويژه در بندرعباس، نه‌تنها زندگي بسياري از خانواده‌ها را با دشواري روبه‌رو کرده، بلکه به گفته رئيس دانشگاه علوم پزشکي هرمزگان، موجب شده ده‌ها پرستار از ادامه خدمت انصراف دهند.
او مي‌گويد: «در ۳ تا ۴ ماه گذشته، ۴۰ پرستار به دليل حقوق ۲۰ ميليوني و اجاره ۱۵ ميليوني استعفا داده‌اند.» اين آمار به‌روشني نشان مي‌دهد که فشار اقتصادي تا چه حد مي‌تواند نيروي انساني بخش سلامت را از پاي درآورد.هرمزگان اکنون با کمبود ۱۳۸۴ پرستار مواجه است؛ يعني بيش از يک‌سوم نياز واقعي خود را در اختيار ندارد.
اين در حالي است که نه‌تنها جذب نيروهاي جديد کاهش يافته، بلکه رغبت به شرکت در آزمون‌هاي استخدامي نيز به دليل شرايط معيشتي پايين آمده است. پرستاري که بايد با دلگرمي و آرامش رواني، از بيماران مراقبت کند، وقتي در انديشه تأمين اجاره‌خانه و مخارج روزمره باشد، چگونه مي‌تواند رسالت خطير خود را با تمرکز و انگيزه انجام دهد؟
بديهي است که حل اين معضل، تنها از عهده دانشگاه علوم پزشکي برنمي‌آيد. پيشنهاد رئيس دانشگاه مبني بر ساخت ۴۰۰ تا ۵۰۰ واحد مسکوني ويژه پرستاران با حمايت استانداري، نماينده ولي فقيه، نمايندگان مجلس، صنايع و شوراي تأمين، گامي هوشمندانه و ضروري است. اين طرح مي‌تواند در کنار برنامه ايجاد هنرستان‌هاي پرستاري در شهرهاي ميناب، رودان، بندرلنگه، قشم و بندرعباس، به تقويت نيروي انساني اين حوزه در بلندمدت کمک کند.
با اين حال، آنچه بيش از ساخت مسکن يا تأسيس مراکز آموزشي اهميت دارد، نگاه حمايتي و پايدار به جايگاه پرستاران است. پرستاري، حرفه‌اي صرفاً فني نيست؛ حرفه‌اي انساني، حساس و روحي است که اگر انگيزه‌هاي دروني و امنيت شغلي آن تضعيف شود، کل نظام سلامت از تعادل خارج خواهد شد.
امروز وقت آن است که تصميم‌گيران استاني و ملي، از شعار حمايت از پرستاران فراتر روند و با اقدامات عملي، از جمله تأمين مسکن، افزايش حقوق متناسب با هزينه زندگي، پرداخت کارانه‌ها و کاهش فشار کاري، از فرسايش نيروي انساني در اين بخش جلوگيري کنند.پرستاران، ستون‌هاي پنهان نظام سلامت‌اند؛ اگر اين ستون‌ها در زير فشار اجاره‌خانه و معيشت خم شوند، سقف سلامت جامعه فروخواهد ريخت. جامعه‌اي که براي درمان خود نيازمند آرامش آنان است، نبايد اجازه دهد که آنان خود، بيمارِ دغدغه‌هاي اقتصادي شوند.
ثبت دیدگاه