دریانیوز// در روزهایی که گرانی در سفره مردم می‌تازد، خبر دو برابر شدن قیمت نان در استان هرمزگان، استانی که در فقر وفلاکت وبیکاری رکورداراست، موجی از نگرانی و اعتراض در میان اقشار محروم و آسیب‌پذیر ایجاد کرده است.
نان که از ساده‌ترین و ابتدایی‌ترین نیازهای خوراکی مردم به شمار می‌رود، اکنون به کالایی تبدیل شده که تهیه‌اش برای بسیاری دشوار شده؛ به‌ویژه برای خانواده‌هایی که پیش از این نیز با فقر و بیکاری دست‌به‌گریبان بودند.در برخی محلات استان و بندرعباس، گزارش‌هایی رسیده که خانواده‌هایی حتی پیش از این گرانی، توان خرید روزانه نان را نداشتند و ناچار بودند از نانوایی‌ها نان را به صورت نسیه یا قسطی تهیه کنند.
برخی نانوایی‌ها نیز دیوار مهربانی داشتند. برخی از خانواده ها نیز با کمک خیرین، نانی برای سفره شب خود فراهم می‌کردند. حالا که قیمت نان به شکل ناگهانی و دوبرابری افزایش یافته، همین خانواده‌ها بیش از پیش زیر بار فشار معیشتی خم شده‌اند.اما در سوی دیگر این ماجرا، نانوایان قرار دارند؛ قشری زحمت‌کش که هزینه‌هایشان در ماه‌های گذشته به طرز چشمگیری افزایش یافته است. افزایش قیمت آرد آزاد، هزینه‌های انرژی، دستمزد کارگر، تعمیرات تجهیزات و سایر مخارج، آن‌ها را به مرز ورشکستگی کشانده بود.
از این رو، گرچه افزایش قیمت نان برای بسیاری از نانوایان به عنوان راه‌حلی برای بقا تلقی می‌شود، اما بی‌تردید این افزایش قیمت نمی‌تواند تمامی مشکلات آن‌ها را مرتفع سازد. زیرا با افزایش قیمت نان، سایر هزینه‌های جاری نانوایی‌ها نیز روند صعودی پیدا خواهد کرد و مجدداً فشار بر دوش آنان بازخواهد گشت.در این شرایط، مسئولیت دولت دوچندان می‌شود. نمی‌توان تنها با افزایش قیمت نان، از بحران گذر کرد.
باید بسته‌ای جامع از حمایت‌های دولتی برای نانوایی‌ها در نظر گرفته شود: از جمله تسهیلات کم‌بهره یا بلاعوض برای نوسازی تجهیزات و…، معافیت‌های بیمه‌ای، تخصیص یارانه‌های مؤثر به نانوایان خوش‌سابقه و پرداخت کمک‌هزینه‌های مشخص برای حفظ قیمت نان در حد معقول.در عین حال، نباید مردم را فراموش کرد. تامین نان ارزان برای اقشار آسیب‌پذیر باید اولویت اول دولت باشد.
استفاده از سازوکارهای هوشمند برای تخصیص یارانه نان به صورت مستقیم به خانوارهای کم‌درآمد، می‌تواند از افزایش فشار اقتصادی بر آنان جلوگیری کند. اگر نان که نماد برکت و زندگی در سفره مردم است، به کالایی لوکس تبدیل شود، بی‌اعتمادی عمومی و نارضایتی اجتماعی نیز افزایش خواهد یافت.
نان، نان است؛ نه کالایی تجملاتی. دولت باید هم به نانوایان توجه کند و هم به مردمی که چشم به دستان آن‌ها دارند. وقت آن است که سیاست‌گذاری‌ها، واقع‌بینانه، مسئولانه و همدلانه با محرومان و زحمت‌کشان جامعه تنظیم شود.
ثبت دیدگاه