دریانیوز// چهار سال از آغاز طرح نهضت ملی مسکن در کشور گذشته است؛ طرحی که با هدف خانهدار کردن اقشار متوسط و کمدرآمد جامعه کلید خورد و قرار بود مرهمی باشد بر زخمهای بازار پرالتهاب مسکن.
اما امروز، نهتنها این زخم التیام نیافته، بلکه عمیقتر نیز شده است. در بندرعباس، نه یک واحد مسکونی از دل این نهضت بیرون آمده و نه کورسوی امیدی در دل متقاضیان روشن شده است.
در شرایطی که مردم روزبهروز از خرید مسکن ناامیدتر میشوند، هزینههای رهن و اجاره نیز بیوقفه در حال افزایش است. بسیاری از خانوادهها که زمانی در محلات مرکزی یا مناسب شهری زندگی میکردند، حالا ناگزیر به کوچ به مناطق حاشیهای شدهاند؛ مناطقی که خود نیز از جهات مختلف با بحران مواجهاند. حتی آنجا هم، اجارهها به سطحی رسیده که دیگر با توان مالی خانوادههای کارگر و حقوقبگیر همخوانی ندارد.
در این میان، زمزمههایی از احتمال بهبود نسبی شرایط اجاره به گوش میرسد؛ مبنی بر اینکه با اجرای مصوبه شورای عالی امنیت ملی مبنی بر عدم حضور اتباع غیرمجاز در ۱۶ استان کشور، از جمله هرمزگان، احتمال تخلیه بخشی از واحدهای استیجاری وجود دارد.
شاید، فشار بر بازار اجاره کمی کاهش یابد و ضرورت دارد تخلیه اتباع از محلات حاشیه ای و برخی از مناطق که اتباع افغانی سکونت ،تردد و اشتغال دارند، با جدیت بیشتری پیگیری و اجرایی شود تا شاید اندکی از اجاره بها کاسته شود. با این حال، چنین تغییری اگر هم رخ دهد، کوتاهمدت و محدود خواهد بود و راهحل اصلی، همان اجرای جدی و واقعی طرحهای مسکنسازی دولتی است.
طرح نهضت ملی مسکن، بهویژه در شهرهایی مانند بندرعباس، نیازمند تحولی اساسی در نحوه اجراست. وقتی مردم میبینند پس از سالها ثبتنام، هنوز حتی یک واحد هم از ۱۵ هزار واحد تحویل داده نشده است، چگونه میتوانند به وعده خانهدار شدن دل ببندند؟
همین ناامیدی است که باعث شده امتیازهای ثبتنامی خرید و فروش شوند و افراد به دنبال رهایی از طرحی باشند که در عمل، پیشرفتی ندارد. از سوی دیگر، طولانی شدن روند اجرا باعث رشد افسارگسیخته هزینههای ساختوساز شده است. افزایش قیمت مصالح، دستمزدها و خدمات باعث شده تا سهم آورده متقاضیان هم بیشتر شود؛ امری که توان پرداخت آنها را از بین میبرد و پروژهها را به تأخیر بیشتری میکشاند.
این یک دور باطل است که تنها با ورود جدی و تصمیمگیرانه مسئولان استانی و ملی شکسته میشود.ضروری است شورای مسکن استان هرمزگان هرچه سریعتر تدبیری برای پروژه ۱۵ هزار واحدی شمال بلوار شهید رجایی بندرعباس بیندیشد. این پروژه، اگر به سرانجام برسد، میتواند بخشی از اعتماد از دست رفته را بازگرداند و مردم را به آیندهای بهتر امیدوار کند.
سرپناه، یکی از ابتداییترین نیازهای انسانی است. وقتی همین نیاز اولیه به رؤیایی دور از دسترس تبدیل میشود، دیگر چه انتظاری از آرامش اجتماعی و ثبات اقتصادی میتوان داشت؟ دولت باید پاسخگوی وعدههای خود باشد، پیش از آنکه بی اعتمادی کامل، هر گونه امید را در دل مردم خاموش کند.
ثبت دیدگاه