دریانیوز// در سال‌های اخیر، پروژه‌های عظیم احداث آبشیرین‌کن در دریای خلیج فارس و دریای عمان، به منظور تأمین آب صنایع در استان‌های مختلف کشور، به ویژه در مناطق موسوم به فلات قاره، با جدیت پیگیری شده و برخی از این طرح‌ها نیز به مرحله بهره‌برداری رسیده‌اند.
این آب شیرین‌کن‌ها که از فناوری پیشرفته‌ای برای شیرین‌سازی آب شور دریا بهره می‌برند، به عنوان راهکاری استراتژیک برای تأمین آب صنایع در مناطق کم‌آب معرفی شده‌اند. اما نکته‌ای که در این میان مغفول مانده، سهم ناچیز و تقریباً صفر استان هرمزگان در این پروژه‌هاست؛ استانی که خود بیشترین آسیب را از بحران بی‌آبی و خشکی منابع آبی زیرزمینی متحمل شده است.
قرار بود که ۳۰ درصد از آب تولیدی این آب شیرین‌کن‌ها به هرمزگان اختصاص یابد تا بخشی از مشکلات کم‌آبی این استان کاهش یابد. اما متأسفانه این وعده تاکنون محقق نشده و مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان هرمزگان اخیراً با گلایه از عدم تحقق این سهم، خواستار مداخله نمایندگان مجلس و استاندار در این موضوع شده است.
ایشان به درستی پرسیده‌اند چرا سهم هرمزگان از این پروژه‌ها باید فقط «بیل و خاک» باشد و چرا آب شیرین شده به مردم این استان داده نمی‌شود؟
بدون شک احداث آبشیرین‌کن‌ها اثرات زیست‌محیطی خاص خود را دارد که نمی‌توان آنها را نادیده گرفت. ورود پساب به محیط زیست و تأثیرات آن بر اکوسیستم دریایی از مسائل مهمی است که باید به دقت مدیریت شود. با این حال، این واقعیت که استان هرمزگان با بحران بی‌آبی شدید روبرو است و دشت‌ها و سفره‌های زیرزمینی‌اش در حال خشک شدن است، مسئولیت مضاعفی را بر دوش تصمیم‌گیران و مجریان این طرح‌ها قرار می‌دهد.
سؤال مهم این است: چرا متولیان آب شیرین‌کن‌ها حاضر نیستند سهم هرمزگان را به صورت واقعی و ملموس هبه کنند؟ آیا اگر جای استان‌های مقصد و مبداء در این پروژه‌ها جابجا می‌شد، آنان این حق مسلم خود را مطالبه نمی‌کردند؟ آیا عدالت و انصاف حکم نمی‌کند استانی که هزاران کیلومتر آب را برای تأمین نیاز سایر مناطق ارسال می‌کند، حداقل ۳۰ درصد از محصول این آب شیرین شده را به عنوان سهم خود دریافت کند؟
بی‌شک مردم استان هرمزگان، از شهرنشینان گرفته تا روستاییان، حق دارند که از منابع آبی شیرین بهره‌مند شوند و زندگی در این منطقه که روزبه‌روز خشک‌تر می‌شود، آسان‌تر شود. انتقال آب به سایر استان‌ها، اگرچه ضرورتی ملی دارد، اما نباید به قیمت محرومیت کامل خود استان صورت پذیرد.
اکنون زمان آن است که مسئولان استانی و نمایندگان مجلس با وحدت و جدیت پای کار بیایند و مطالبات مردم هرمزگان را به حق و به صورت ملموس پیگیری کنند. این مطالبه نه تنها حق قانونی و طبیعی هرمزگان است، بلکه گامی اساسی در جهت حفظ عدالت منابع آبی کشور به شمار می‌رود.
اگر می‌خواهیم حکمرانی منابع آب در کشور عادلانه و پایدار باشد، باید سهم استان‌های محروم و آسیب‌دیده از پروژه‌های کلان ملی را به رسمیت بشناسیم و عملی کنیم. هرمزگان تشنه است؛ آیا صدای این تشنگی شنیده خواهد شد؟
ثبت دیدگاه