دریانیوز//در حیرتانگیزترین تناقض این روزهای هرمزگان، ماهی درست کنار خانههای مردم است ،اما سهم سفرهشان نیست. مردمی که سالها در کنار دریا بزرگ شدهاند، امروز توان خرید سادهترین آبزیان را هم ندارند. قیمت ماهی و میگو چنان افسارگسیخته بالا رفته که برای بسیاری از خانوادههای کارگری و حتی اقشار متوسط، خرید آن تبدیل به یک آرزو شده است. این در حالی است که صیاد همان ماهی را به کمترین قیمت میفروشد؛ اما تا رسیدن به ست مردم، قیمتها دو تا سهبرابر میشود. چه کسی این فاصله را میبلعد؟ واسطهها و دلالهایی که سالهاست بیهیچ مزاحمتی جیب مردم را خالی میکنند.مسئولان استان نیز تاکنون نتوانستهاند یا شاید نخواستهاند تصمیمی جدی و شجاعانه برای حذف این دلالی سیستماتیک بگیرند.
همه از گرانی ماهی میگویند، اما هیچکس نمیگوید این گرانی از کجا میآید. نتیجه آن شده که در همان شهری که بزرگترین ذخایر ماهیان جنوب صید میشود، بسیاری از خانوادهها ماههاست رنگ ماهی را ندیدهاند. مدیرعامل اتحادیه تعاونیهای صیادی هرمزگان، اسحق تندرو، این حقیقت تلخ را بیپرده بیان میکند: «قیمت ماهی؛ صیاد ارزان میفروشد، مردم گران میخرند.» این جمله شاید خلاصهترین توصیف از بازار بیمار آبزیان در هرمزگان باشد؛ بازاری که در آن صیاد با زحمت، خطر و هزینههای سنگین صید را متحمل میشود، اما سود اصلی در جیب کسانی میرود که نه تور میشناسند، نه موج، نه سختی صید. تندرو با صراحت میگوید:«صیاد ما گران نمیفروشد، واسطهها و دلالها گران میکنند.
اگر استاندار و شهرداری جایگاهی در اختیار شکلهای صیادی قرار دهند، غرفههایی ایجاد میکنیم که ماهی را ۲۰ تا ۳۰ درصد ارزانتر به مردم بدهیم.»این حرف نه شعار است نه درخواست پیچیده؛ یک راهحل روشن و قابل اجراست. اما سالهاست میان کاغذ و جلسه و وعدههای بیپایان معطل مانده است.
تندرو به نکته دردناک دیگری نیز اشاره میکند؛ تقسیم مصرفکنندگان به سه طبقه:
• قشر مرفه که ماهی پاکشده و بستهبندی میخواهد.
• قشر متوسط که برای مهمانی و مصرف خانوادگی ماهی خوب میخرد.
• و قشر کارگر و زحمتکش…
قشری که بهدلیل فشار اقتصادی مجبور است ماهی درجه۴ یا حتی «تهسبدی» بخرد؛ ماهیهایی که عملاً در پایینترین سطح کیفیت قرار دارند.
او حسرتبار میپرسد: «چرا باید فرزندان قشر زحمتکش ما غذای با کیفیت پایین بخورند؟» پرسشی که پاسخ آن نه در دریا، بلکه در رفتار مسئولانی است که سالهاست چشم بر آشفتگی بازار بستهاند. چرا نباید بازار ماهی همانند نان، میوه و کالاهای اساسی دارای سازوکار نظارتی منسجم باشد؟ چرا باید دلالانی که هیچ نقشی در تولید ندارند، تعیینکننده قیمت باشند؟ در شرایطی که معیشت ساحلنشینان زیر فشار تورم خم شده، ارزانسازی واقعی ماهی نه لطف، بلکه وظیفه است. ایجاد غرفههای مستقیمفروشی، حمایت از تعاونیها، حذف واسطههای سودجو و نظارت مستمر، میتواند حق مردم را به سفرهشان بازگرداند.ساحلنشینان هرمزگان حق دارند از دریایی که کنارشان است، بهره ببرند.حق دارند ماهی را با قیمت واقعی بخرند.حق دارند فرزندانشان غذای سالم بخورند، نه ته سبدیهاو این حق، تنها زمانی بازگردانده میشود که دلالها از سفره مردم حذف شوند و مسئولان برای یکبار هم که شده، تصمیمی در شأن مردم ساحلنشین بگیرند.
ثبت دیدگاه