دریانیوز//خودروهای بیپلاک و موسوم به «شوتی» در جادههای استان هرمزگان، به یکی از جدیترین معضلات ایمنی، اجتماعی و حتی اقتصادی تبدیل شدهاند؛ پدیدهای که سالهاست در محورهای اصلی و فرعی استان جریان دارد و با وجود هشدارهای مکرر، همچنان قربانی میگیرد. عبور خودروهایی با سرعتهای سرسامآور، بدون پلاک یا با پلاکهای مخدوش، نهتنها قانون را به چالش کشیده بلکه امنیت جانی شهروندان عادی را نیز بهطور مستقیم تهدید میکند.شوتیها غالباً در مسیرهای پرتردد استان، از جادههای منتهی به بندرعباس گرفته تا محورهای شرقی و غربی هرمزگان، حضوری محسوس دارند. این خودروها که اغلب برای جابهجایی کالای قاچاق یا بارهای غیرمجاز استفاده میشوند، با تغییرات فنی غیراستاندارد، تقویت موتور و حذف تجهیزات ایمنی، به ابزارهایی پرخطر تبدیل شدهاند. رانندگانی که پشت فرمان این خودروها مینشینند، نهتنها به قوانین راهنمایی و رانندگی پایبند نیستند، بلکه جان خود و دیگران را در قمار سرعت و فرار از قانون میگذارند.ابعاد خطر این پدیده زمانی پررنگتر میشود که بدانیم بخش قابل توجهی از تصادفات مرگبار جادهای در هرمزگان، بهطور مستقیم یا غیرمستقیم با خودروهای شوتی در ارتباط است. سبقتهای غیرمجاز، حرکت در شانه خاکی، عبور از خطوط ممتد و بیتوجهی کامل به علائم هشداردهنده، صحنههایی تکراری برای رانندگان عادی این جادههاست. در چنین شرایطی، یک لحظه غفلت کافی است تا خانوادهای داغدار و مسیری به صحنه حادثهای تلخ تبدیل شود.اما مسئله شوتیها تنها یک تخلف رانندگی نیست؛ ریشههای این معضل را باید در لایههای عمیقتر اجتماعی و اقتصادی جستوجو کرد. بیکاری، فقر، نبود فرصتهای شغلی پایدار و جذابیت درآمدهای سریع و پرریسک، برخی جوانان را به سمت این مسیر خطرناک سوق داده است. برای عدهای، شوتیگری نه یک انتخاب، بلکه راهی برای گذران زندگی تلقی میشود؛ هرچند هزینه این «راه» گاه جان انسانهاست.
از سوی دیگر، احساس ضعف در اجرای قانون نیز به تداوم این وضعیت دامن زده است. وقتی خودرویی بدون پلاک، بارها در یک مسیر تردد میکند و برخورد بازدارندهای صورت نمیگیرد، این پیام به جامعه مخابره میشود که قانون قابل دور زدن است. البته باید توجه داشت که برخورد صرفاً قهری و مقطعی، بدون درنظرگرفتن ریشههای اجتماعی مسئله، نهتنها کافی نیست بلکه ممکن است به شکلگیری روشهای پرخطرتر و پیچیدهتر منجر شود.پیامدهای حضور شوتیها، فراتر از تصادف و ناامنی جادهای است. ایجاد رعب و اضطراب برای رانندگان، فرسایش روانی خانوادهها، افزایش هزینههای درمانی و امدادی، و حتی خدشهدارشدن چهره استان بهعنوان یک منطقه مهم تجاری و ترانزیتی، از آثار پنهان اما جدی این پدیده بهشمار میرود. هرمزگان، با موقعیت راهبردی خود، بیش از هر استان دیگری نیازمند جادههایی امن و قانونمند است.مقابله با معضل خودروهای شوتی، نیازمند رویکردی چندجانبه است؛ از تقویت نظارت هوشمند و استفاده از فناوریهای نوین کنترلی گرفته تا ایجاد فرصتهای شغلی جایگزین برای جوانان مناطق درگیر. همزمان، فرهنگسازی، اطلاعرسانی عمومی و مشارکت رسانهها میتواند نقش مؤثری در حساسکردن افکار عمومی نسبت به خطرات این پدیده ایفا کند.شوتیها تنها خودروهای بیپلاک نیستند؛ نشانهای از یک مسئله حلنشدهاند. تا زمانی که این معضل بهصورت ریشهای و مسئولانه دیده نشود، جادههای هرمزگان همچنان شاهد سرعت، قانونگریزی و حادثه خواهند بود و بهای آن را، نه شوتیها، بلکه شهروندان عادی خواهند پرداخت.
ثبت دیدگاه