دریانیوز// ربا برای درمان؛ زخم تازه ای است بر تن محرومان و بیماران مستضعف در استان صنعتی و تجاری و اما فقیر و فلاکت زده هرمزگان. درمان، یکی از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی است؛ اما این روزها، برای بسیاری از مردم استان هرمزگان، همین حق ساده به آرزویی دست‌نیافتنی تبدیل شده است.
فقر، بیکاری، گرانی و حاشیه‌نشینی چنان بر زندگی مردم سایه افکنده که نه‌تنها هزینه درمان، بلکه حتی هزینه رسیدن به یک مرکز درمانی را هم نمی‌توانند تأمین کنند. وقتی چاره‌ای نمی‌ماند، بیمار ناچار می‌شود به آخرین و تلخ‌ترین راه ممکن متوسل شود: گرفتن پول نزول برای درمان. ربا، که در شرع مقدس اسلام به‌عنوان جنگ با خدا معرفی شده، امروز به تنها راه نجات جان برخی از محرومان تبدیل شده است.
مصداق این بحران انسانی، بیماری محروم از یکی از محلات حاشیه‌نشین بندرعباس است که برای سومین بار نیاز به عمل جراحی سرطان دهانه رحم دارد. هزینه عملش با بستری ۳۲میلیون و بدون بستری، ۱۴ میلیون تومان در یزد است . آيا باید برای درمانش پول نزول بگیرد؟
نه خیریه‌ها توان کمک دارند، نه نهادهای حمایتی اینگونه بیماران را در اولویت دیده‌اند و نه صنایع بزرگ استان که تنها خروجی‌شان برای مردم، آلودگی و سرطان است، قدمی برای درمان بیماران برداشته‌اند. این وضعیت فقط یک مورد نیست؛ بلکه قصه تکراری هزاران خانواده در هرمزگان است.
مقام معظم رهبری بارها فرموده‌اند: «ما می‌خواهیم مریض، به غیر از رنج مریضی، رنج دیگری نداشته باشد.» اما در هرمزگان، رنج بیماری در برابر هزینه‌های کمرشکن درمان، تنها بخشی از درد مردم است. نبود پزشک متخصص، نبود امکانات کافی، دوری از مراکز درمانی پیشرفته و بالا رفتن نرخ دارو و خدمات پزشکی، همه‌و‌همه دست به دست هم داده‌اند تا بیمار از مسیر درمان، به مسیر نابودی و ناامیدی برسد.
مسئولان باید پاسخ دهند: چگونه است که در استانی که صنایع عظیم و ثروت‌های طبیعی دارد، مردمش برای درمان، نیازمند وام از افرادی با بهره‌های ربوی شده‌اند؟ چرا ساختار حمایتی به‌گونه‌ای طراحی نشده که بیماران کم‌درآمد، تحت پوشش کامل درمان قرار گیرند؟ چرا باید یک بیمار، شبانه و با پول نزولی راهی بیمارستان شود، درحالی‌که همان شب، چراغ ساختمان‌های میلیاردی صنایع استان روشن است؟
دستگاه‌های متولی، باید به فوریت برای درمان محرومان استان چاره‌اندیشی کنند. وزارت بهداشت، کمیته امداد، بهزیستی، نهادهای انقلابی و صنایع منطقه، همگی باید با برنامه‌ریزی دقیق، سازوکاری فوری برای حمایت از بیماران نیازمند طراحی کنند. در غیر این صورت، هزینه این بی‌توجهی‌ها، نه‌تنها با جان بیماران که با تبعات اجتماعی و اخلاقی آن، سال‌ها بعد پرداخت خواهد شد.
درمان، حق است؛ نه امتیاز و گرفتن پول ربوی برای زنده‌ماندن، زخم عمیقی است که باید هر چه سریع‌تر درمان شود؛ پیش از آنکه بی‌عدالتی، جان‌های بیشتری را بگیرد.
ثبت دیدگاه