دیوارها و سقف‌های لرزان

دریانیوز//هر بار که باران می‌بارد، ترس قد می‌کشد؛ نه فقط در کوچه‌ها و محلات محروم، که در کلاس‌های درس. جایی که قرار است امن‌ترین پناه کودکان باشد، به نقطهدیوار،سقف،لرزان اضطراب بدل شده است. خانه‌ها و مدارس فرسوده‌ای که سقف و دیوارشان هر لحظه ممکن است فرو بریزد، سال‌هاست هشدار می‌دهند؛ اما گوش شنوایی نیست. انگار فرسودگی، عادی شده و خطر، به آمار تقلیل یافته است.بارندگی‌های اخیر، پرده را کنار زد. ده‌ها ملک آسیب دید؛ سقف‌ها نشست، دیوارها ترک برداشت و در برخی نقاط، تخریب رخ داد. خانواده‌هایی که پیش از این هم با حداقل‌ها زندگی می‌کردند، حالا زیر بار خسارت، درمانده‌تر شده‌اند. توان تعمیر ندارند و بیمه‌ای در کار نیست. خانه‌ای که باید پناه باشد، خود تهدید شده؛ و ترس از شب بارانی بعدی، هم‌خانه‌شان است.اما فاجعه فقط در خانه‌ها نیست؛ در مدارس هم است. کلاس‌هایی با دیوارهای نم‌کشیده، سقف‌های ترک‌خورده و سازه‌هایی که عمرشان از استاندارد گذشته است. آیا می‌شود از دانش‌آموزی خواست با خیال آسوده درس بخواند، وقتی بالای سرش سقفی لرزان است؟ آیا می‌شود از معلم انتظار داشت تمرکز بدهد، وقتی هر صدای رعد، یادآور خطر است؟ آموزش وقتی زیر سایه ناایمنی قرار می‌گیرد، از کیفیت می‌افتد؛ و آینده، خسارت می‌بیند.سال‌هاست درباره مدارس فرسوده می‌نویسیم و می‌گوییم؛ اما اقدام‌ها یا قطره‌چکانی است یا گرفتار بروکراسی. نتیجه، تعویق‌های فرساینده و پروژه‌هایی است که از کاغذ جلوتر نمی‌روند. در این میان، محرومان بیشترین آسیب را می‌بینند؛ همان‌هایی که نه توان بازسازی دارند و نه صدایشان به جایی می‌رسد.وقت تعارف گذشته است. بازسازی فوری املاک فرسوده محرومان و مدارس ناایمن، یک انتخاب نیست؛ ضرورت است. دولت باید مسئولیت مستقیم بپذیرد و از وعده عبور کند. خیرین و نهادهای انقلابی باید به میدان بیایند؛ نه مقطعی، که برنامه‌مند و پایدار. صنایع و بنگاه‌های اقتصادی نیز نمی‌توانند پشت دیوارهای سود پنهان شوند؛ ایفای نقش مسئولیت اجتماعی، با چند بنر و مراسم تحقق نمی‌یابد. سهم واقعی آن‌ها، سرمایه‌گذاری در امنیت زندگی و آموزش است؛ در سقف‌هایی که فرو نریزند.راه‌حل روشن است: شناسایی فوری نقاط پرخطر، تخصیص بودجه شفاف، تسهیل مجوزها، مشارکت مردمی و صنعتی و نظارت جدی بر اجرا. مدارس باید در اولویت مطلق باشند؛ خانه‌های محرومان هم‌زمان. هر روز تأخیر، قمار با جان انسان‌هاست.باران بعدی می‌آید؛ این را می‌دانیم. پرسش این است: آیا تا آن روز، سقف‌ها را ایمن کرده‌ایم یا باز هم به خبر بعدی دل خوش کرده‌ایم؟ امنیت آموزش و زندگی، آزمونی است که اگر مردود شویم، هزینه‌اش را نسل‌ها می‌پردازند.