دریانیوز// در هرمزگان، سال‌هاست بیمار بودن فقط یعنی رنجِ جسم. اما حقیقت این است که بیماران ما، به‌ویژه بیماران سرطانی، بیش از درد بیماری، از رنجِ بی‌توجهی و کمبود امکانات درمانی خم می‌شوند. اینجا بیماری فقط یک اسم نیست؛ یک مسیر طولانی و طاقت‌فرساست که بیماران را از تخت بیمارستانی خالی تا صف‌های طولانی MRI، از نبود پزشک متخصص تا کمبود پرستارو از ناتوانی در تأمین دارو تا هزینه‌های کمرشکن درمان، بارها و بارها زخمی می‌کند.
سال‌هاست گفته می‌شود که مردم، به فرموده رهبر معظم انقلاب، «نباید جز رنج بیماری، رنج دیگری داشته باشند»، اما واقعیت در هرمزگان چیز دیگری است. امروز بیماران سرطانی ما هنوز مجبورند برای دریافت درمان‌های ضروری از جمله پرتودرمانی پیشرفته IMRT به استان‌های دیگر سفر کنند؛ سفری که برای بسیاری نه فقط دشوار، بلکه غیرممکن است. این در حالی است که بدلیل فعالیت صنایع و…. سرطان در استان رو به افزایش است و هر روز تأخیر در درمان، به معنای از دست رفتن شانس زندگی بیماران است.
گرچه وعده تامین این دستگاه داده شده است. اما بایستی تسریع شود.مشکل فقط در حوزه درمان سرطان نیست. هرمزگان در بسیاری از شاخص‌های سلامت، از تخت بیمارستانی گرفته تا تجهیزات تشخیصی و درمانی، از نیروی انسانی متخصص تا تأمین دارو، فاصله‌ای نگران‌کننده با استانداردهای ملی دارد. آمارهای رسمی و غیررسمی هر دو بر یک حقیقت تلخ تأکید می‌کنند: شرایط درمان در استان، به‌ویژه برای اقشار کم‌درآمد، روز به روز سخت‌تر شده است.موضوع دیگر بحران نیروی انسانی است و پرستارانی که می‌روند چون نمی‌توانند بمانند.بحران کمبود نیروی انسانی در هرمزگان دیگر پنهان‌کردنی نیست. رئیس دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان اخیراً اعلام کرده است که ۴۰ پرستار از سیستم خارج شده‌اند؛ خروجی که تنها یک دلیل ساده دارد: پرستاری که ۲۰ میلیون حقوق می‌گیرد و باید ۱۵ میلیون اجاره‌خانه بدهد، نمی‌تواند در سیستم بماند.
این یک محاسبه ساده است؛ اما نتیجه آن فاجعه‌بار.پرستاران هرمزگان سال‌هاست زیر سنگین‌ترین فشار کاری ممکن ایستاده‌اند؛ آن هم در استانی که کمبود پرستار در آن بحرانی توصیف می‌شود. در شرایطی که استاندارد کشوری سرانه پرستار رعایت نمی‌شود و بسیاری از بخش‌ها با حداقل نیرو می‌چرخد، انتظار کیفیت خدمات درمانی، انتظاری غیرواقعی است.برای جبران این وضعیت، حداقل دو هزار پرستار جدید باید جذب شود؛ آن هم نه در آینده‌ای دور، بلکه همین امروز. زیرا سه بیمارستان جدید در سال آینده به بهره‌برداری می‌رسد و بدون پرستار، هر تختی فقط یک عدد است؛ نه یک امکان درمانی.کمبود پزشک متخصص در استان موضوع تازه‌ای نیست، اما ریشه‌های آن همچنان پابرجاست. پزشکان برای ماندن در هرمزگان، نیازمند حداقل‌هایی هستند: مسکن مناسب، امنیت شغلی، حمایت رفاهی و امکانات درمانی کافی. هرمزگان همچنان در بسیاری از شاخص‌ها با کمبودهای جدی روبه‌روست.
کمبود آمبولانس، زخمی عمیق‌تر است؛ زخمی که گاه با جان انسان‌ها بسته می‌شود. بارها گزارش شده که بیماران و مصدومان به دلیل دیر رسیدن یا نرسیدن آمبولانس، جان خود را از دست داده‌اند که چند روز قبل هم خانواده ای در قلعه قاضی بندرعباس بدلیل دیررسیدن آمبولانس عزیزشان را ازدست دادند. این مرگی نیست که سرنوشت رقم بزند؛ مرگی است که کمبودها رقم می‌زنند.اگرچه گام‌هایی برای تأمین تجهیزات و اجرای «نهضت سلامت» برداشته شده، اما سرعت آن با نیازهای واقعی استان همخوانی ندارد. در حوزه سلامت، تأخیر همیشه مساوی است با جان‌هایی که از دست می‌روند.هرمزگان امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند عزم جدی ملی و استانی برای حل مشکلات درمانی است. دستگاه پرتودرمانی پیشرفته IMRT فقط یک دستگاه نیست؛ نماد حق حیات مردم است.
همان‌طور که افزایش پرستار و پزشک، صرفاً یک عدد نیست؛ نماد احترام به کرامت بیماران و کارکنان سلامت است.سرمایه‌گذاری در سلامت، هزینه نیست؛ بازگشت اعتماد مردم و افزایش کیفیت زندگی است. اگر قرار است بیمار هرمزگانی برای MRI یا شیمی‌درمانی یا یک جراحی ساده مجبور شود صدها کیلومتر سفر کند، ما هنوز به عدالت درمانی نرسیده‌ایم.هرمزگان می‌تواند استانی باشد که بیمارانش فقط با بیماری بجنگند، نه با بی‌توجهی. اما برای رسیدن به این نقطه، باید تجهیزات نوین وارد شود، نیروی انسانی متخصص تامین وحفظ شود، زیرساخت‌های رفاهی فراهم شود و تصمیم‌های شجاعانه گرفته شود.
مردم این استان، با تمام سختی‌های اقتصادی، اقلیمی و اجتماعی، شایسته نظام سلامت پرقدرت و مهربان هستند. وقت آن رسیده است که سلامت را نه یک شعار، بلکه یک اولویت واقعی بدانیم؛ اولویتی که جان انسان‌ها را نجات می‌دهد. اگر بناست رنجی باشد، همان رنج بیماری کافی‌ست؛ دیگر رنج‌ها برازنده مردم هرمزگان نیست.صنایع و بنگاه های اقتصادی بایستی در راستای ایفای نقش مسئولیت اجتماعی شان، بیشتر یاریگر حوزه سلامت و بهداشت و درمان استان باشند تا کمبودی در حوزه تجهیزات درمانی و تشخیصی و همچنین رفاهیات و مسکن کادر بهداشت ودرمان استان نداشته باشیم.
ثبت دیدگاه