دریانیوز// از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، نوار غزه به خطرناک‌ترین نقطه جهان برای روزنامه‌نگاران و فعالان رسانه‌ای تبدیل شده است.
در حالی که سازمان‌هایی چون یونسکو تلاش‌هایی را برای ارتقای ایمنی کارکنان رسانه انجام می‌دهند، دفتر حقوق بشر سازمان ملل متحد و سایر نهادهای بین‌المللی، از الگوی کشتار مکرر و سیستماتیک خبرنگاران توسط نیروهای اسرائیلی می گویند .
بر اساس آمار تأییدشده تا کنون، ۲۳۲ خبرنگار، عکاس و فعال رسانه‌ای توسط ارتش منحوس اسراییل در راه انجام وظیفه خبری در غزه به شهادت رسیده‌اند.
این جنایت‌ها، نه تنها نقض فاحش قوانین بین‌المللی است، بلکه تلاشی آشکار برای خاموش کردن صدای حقیقت و جلوگیری از مستندسازی جنایات جنگی محسوب می‌شود. این گزارش به بررسی ابعاد مختلف این جنایت سازمان‌یافته علیه بشریت و آزادی رسانه ها می‌پردازد.
جنایت علیه رسانه؛ آمار و شواهد تکان‌دهنده
دفتر حقوق بشر سازمان ملل متحد با انتشار بیانیه‌ای، از افزایش بی‌سابقه تلفات در میان اهالی رسانه در غزه ابراز انزجار کرده است. آمار شهادت ۲۳۲ خبرنگار فلسطینی، شامل ۱۹۷ مرد و ۳۵ زن، بالاترین آمار کشته‌شدگان خبرنگار در هر درگیری مسلحانه‌ای در تاریخ معاصر است.
این آمار نشان می‌دهد که خبرنگاران در غزه به جای اینکه به عنوان غیرنظامیان تحت حمایت قوانین بین‌المللی قرار بگیرند، به‌صورت عامدانه هدف آتش قرار می‌گیرند._ قتل در بیمارستان‌ها، تکرار یک جنایت: حملات به بیمارستان‌ها که خبرنگاران در آن به دنبال پناهگاه و درمان بودند، به یک الگوی نگران‌کننده تبدیل شده است.
حمله به بیمارستان الاهلی که منجر به شهادت چهار خبرنگار شد، سومین نمونه از این جنایات است. پیش از این، در مجتمع پزشکی ناصر و بیمارستان العوده نیز خبرنگاران به همین شیوه کشته شده بودند. این حملات، نشان‌دهنده بی‌اعتنایی کامل نیروهای اسرائیلی به قوانین بین‌المللی است که بیمارستان‌ها را مناطق حفاظت‌شده اعلام کرده است.
قصد پنهان‌سازی حقیقت: دفتر حقوق بشر سازمان ملل تأکید دارد که هدف قرار دادن آشکار خبرنگاران فلسطینی، در کنار ممانعت عامدانه از ورود خبرنگاران خارجی به غزه ، تلاشی هماهنگ برای محدود کردن جریان اطلاعات است. اسرائیل با این اقدامات قصد دارد تا پوشش رسانه‌ای جنایات و اقدامات ضدبشری‌اش را به حداقل برساند و جهان را از مشاهده واقعیت فاجعه انسانی در غزه محروم کند.
فروپاشی سیستم بهداشت و درمان؛ جنایتی دیگر علیه غیرنظامیان
علاوه بر کشتار خبرنگاران، دفتر حقوق بشر سازمان ملل هشدار داده است که الگوی عملیات نظامی اسرائیل باعث فروپاشی کامل سیستم بهداشتی غزه شده است. در شمال غزه، سه بیمارستان اصلی، از جمله تنها مرکز دیالیز منطقه، به کلی تخریب و از کار افتاده‌اند.
وضعیت بحرانی در جنوب غزه: وضعیت در جنوب نیز تفاوتی ندارد. عملیات نظامی گسترده در خان یونس، مانع از دسترسی بیماران به بیمارستان‌ها شده و پیشروی نیروهای زمینی به سمت مجتمع پزشکی ناصر، بزرگترین بیمارستان جنوب، خطر از کار افتادن آن را افزایش می‌دهد. این حملات مکرر و گسترده بر روی بیمارستان‌ها که از حمایت ویژه‌ای برخوردارند، نشان‌دهنده بی‌اعتنایی نگران‌کننده به جان غیرنظامیان و رنج آنان از سوی جانیان صهیونیست است .
واکنش‌های بین‌المللی و مطالبه پاسخگویی
سازمان‌های بین‌المللی متعددی به این وضعیت واکنش نشان داده‌اند. سازمان گزارشگران بدون مرز، وضعیت فلسطین را «فاجعه‌بار» توصیف کرده و با اشاره به سقوط ۱۱ پله‌ای اسرائیل در شاخص جهانی آزادی مطبوعات، آن را به دلیل سرکوب رسانه‌ها محکوم کرده است.
این سازمان همچنین تأکید دارد که فلسطین با رتبه ۱۶۳، یکی از خطرناک‌ترین کشورها برای خبرنگاران باقی مانده است. مقامات فلسطینی و نهادهای حقوق بشر، اسرائیل را متهم به هدف قرار دادن عمدی و سیستماتیک خبرنگاران می‌کنند و از جامعه جهانی می‌خواهند که اسرائیل را پاسخگو کرده و عاملان این جنایات را به دادگاه‌های بین‌المللی بکشانند.
تخریب بیش از ۸۷ نهاد رسانه‌ای توسط ارتش اسرائیل نیز گواه دیگری بر این جنایت سیستماتیک است که کار و فعالیت خبرنگاران محلی را مختل کرده است.
* روایت ترور سامر ابودقه،نمونه ای کشتار سیستماتیک
قتل سامر ابودقه، عکاس شبکه الجزیره، نمونه‌ای از کشتار سیستماتیک خبرنگاران است. او در حین پوشش خبری بمباران مدرسه فرحانه در خان‌یونس، با شلیک موشک از یک پهپاد اسرائیلی به شهادت رسید. در همین حمله، وائل الدحدوح، خبرنگار الجزیره، نیز مجروح شد.
پس از زخمی شدن ابودقه، ارتش اسرائیل عمداً از رسیدن تیم‌های امدادی به او جلوگیری کرد. او برای حدود شش ساعت در خون خود غوطه‌ور بود تا اینکه به شهادت رسید. در این حادثه، سه نفر از نیروهای دفاع مدنی که تلاش می‌کردند او را نجات دهند، نیز به شهادت رسیدند.این رویداد، واکنش گسترده‌ای از سوی دولت‌ها و نهادهای بین‌المللی به دنبال داشت. شبکه الجزیره اسرائیل را «مسئول کامل این جنایت شنیع» دانست و از جامعه بین‌المللی خواست برای پاسخگو کردن اسرائیل وارد عمل شوند.
داستان های استقامت و فداکاری
وائل الدحدوح، مدیر دفتر الجزیره در غزه، به نماد استقامت خبرنگاران فلسطینی تبدیل شده است. او با وجود از دست دادن همسر، سه فرزند و نوه‌اش در حمله هوایی اسرائیل و همچنین زخمی شدن خودش و شهادت پسر دیگرش «حمزه» در حمله‌ای دیگر، همچنان به پوشش خبری ادامه داد.
او پس از شهادت اعضای خانواده‌اش، با جمله معروف «معلش (اشکالی ندارد)، دنیا را تحت تأثیر قرار داد. داستان‌های دردناک دیگری نیز وجود دارد، مانند محمد ابودحروج که با خطر قطع پای خود روبرو شد، یا سامی شحاده، عکاس خبری که در حین پوشش خبری آوارگی مردم، با شلیک مستقیم گلوله اسرائیلی پای خود را از دست داد.
این خبرنگاران با فداکاری‌های بی‌مانند خود، از جمله با از دست دادن اعضای بدن و خانواده‌هایشان، بهای گزافی را برای انتقال حقیقت پرداختند.کشتار سیستماتیک خبرنگاران و فروپاشی نظام درمانی در غزه، جنایتی سازمان‌یافته علیه بشریت و آزادی رسانه هاست. هدف قرار دادن عمدی روزنامه‌نگاران، نقض آشکار قوانین بین‌المللی و جنایت جنگی محسوب می‌شود.
در مواجهه با این فاجعه انسانی، جامعه جهانی وظیفه دارد تا با اقدامات جدی و عملی، به این جنایات پایان دهد.نیروهای اسرائیلی تاکنون نشان داده اند که در جنایات مستمر و مکرر علیه مردم بی دفاع و بی‌پناه غزه هیچ خط قرمزی نمی شناسند و به اشکال گوناگون تلاش می کنند بر رنج و مصائب مردم بیفزایند.
هدف قراردادن خبرنگاران و کشتن آنها نیز در راستای قطع صدای مظلومیت مردمی است که علاوه بر رنج بی غذایی و تحمیل گرسنگی در محاصره شقی ترین نیروهای نظامی دنیا هستند که برای کشتار و جنایت حدو مرزی ندارد .
اگرچه می بایست عاملان کشتار خبرنگاران و تخریب سیستم درمانی در دادگاه‌های بین‌المللی مورد پیگرد قانونی قراربگیرند و سازمان‌های بین‌المللی و دولت‌ها با اعمال فشار سیاسی و تحریم‌های هدفمند، اسرائیل را وادار به توقف جنایات جنگی کنند اما متاسفانه نهادهای تحت نفوذ دشمنان آزادی از هرگونه اقدام قاطع دراین زمینه ممانعت می کنند .
حمایت از خبرنگاران و رسانه‌های مستقل، به‌ویژه خبرنگاران محلی در غزه و دفاع از جریان آزاد اطلاعات راه مؤثری برای تحریک وجدان بشری در جامعه جهانی است .اگر خبرنگاران آزاد می توانستند از وضعیت فاجعه بار غزه خبرو گزارش و محتوای مختلف تهیه کنند آنگاه شاید این جنایات مدام با سکوت کمتری از سوی جامعه جهانی روبرو می شد. سکوتی که برابر با همدستی با صهیونیست درنده خوست .
ثبت دیدگاه