دریانیوز// استان هرمزگان به‌واسطه موقعیت جغرافیایی، ظرفیت‌های بندری، اقتصادی و گردشگری، از اهمیت ویژه‌ای در نقشه راه‌های کشور برخوردار است.
اما زیرساخت‌های جاده‌ای این استان، به‌ویژه در مناطق کمتر برخوردار و روستایی، با چالش‌های جدی روبه‌روست. جاده‌هایی که نه‌تنها ایمن نیستند، بلکه در مواردی به تهدیدی جدی برای جان شهروندان تبدیل شده‌اند.
از جمله مسیرهایی که نیاز فوری به بازسازی، تعریض و استانداردسازی دارد، می‌توان به محورهای «جلابی به بندرعباس» و «حسنلنگی به شمیل» اشاره کرد که هم‌اکنون بخشی از مهم‌ترین دغدغه‌های مردم منطقه و کاربران جاده‌ای هستند.
جاده جلابی به بندرعباس؛ مسیری که رانندگان را وادار به سبقت از ناامنی می‌کند
جاده جلابی به بندرعباس در بسیاری از نقاط فاقد زیرساخت مناسب است. سطح آسفالت در برخی بخش‌ها فرسوده و ناهموار شده و رانندگان برای عبور از این بخش‌ها ناگزیرند از لاین سبقت استفاده کنند؛ موضوعی که خطر بروز تصادفات را چندبرابر می‌کند. به‌ویژه در ساعاتی از شب یا زمان‌های پرتردد، این وضعیت می‌تواند منجر به برخوردهای جبران‌ناپذیری شود.
با توجه به اهمیت این مسیر برای اتصال روستاهای اطراف به مرکز استان، لازم است متولیان مربوطه نسبت به ترمیم فوری این نقاط اقدام کند. استفاده از آسفالت استاندارد، نصب علائم هشداردهنده در بخش‌های پرخطر و ایجاد شانه راه در برخی نقاط از جمله اقداماتی است که باید در اولویت قرار گیرد.
جاده حسنلنگی به شمیل؛ مسیر نیمه‌تمامی که جان مردم را تهدید می‌کند
یکی دیگر از مسیرهایی که سال‌هاست وعده بهبود آن داده شده، ولی همچنان در وضعیتی اسفبار قرار دارد، جاده حسنلنگی به شمیل است. اگرچه در سال‌های گذشته بخشی از عملیات تعریض این مسیر انجام شده، اما هنوز در بسیاری از بخش‌ها، جاده فاقد شانه راه، جدول‌گذاری و حتی علائم استاندارد است.
در برخی نقاط مانند محدوده‌های سهرابی و رودخانه سرخنگی و…، وضعیت به‌مراتب بحرانی‌تر است. این بخش‌ها همچنان خاکی، سنگلاخی و بدون آسفالت باقی مانده‌اند و عبور خودروها، به‌ویژه در فصول بارندگی، با دشواری بسیار و احتمال بالای حوادث همراه است. کامیون‌ها، وانت‌بارها، خودروهای شخصی و موتورسیکلت‌هایی که روزانه در این مسیر تردد می‌کنند، هر لحظه در معرض خطر هستند.
سرعت‌گیرهایی که خود عامل حادثه‌اند
یکی دیگر از معضلات جدی در جاده حسنلنگی به شمیل، مربوط به سرعت‌گیرهای غیراستاندارد است که بدون هیچ‌گونه علامت هشداردهنده در مسیر نصب شده‌اند. این سرعت‌گیرها که در نقاطی مانند علی‌آباد، حتی از فاصله نزدیک هم به سختی قابل‌تشخیص هستند، بارها موجب پرت شدن خودروها و موتورسیکلت‌ها و وقوع حوادث تلخ شده‌اند.
روزنامه‌ها و رسانه‌های محلی، از جمله روزنامه «دریا» در سال ۱۴۰۱، گزارش‌هایی دقیق و مشروح درباره این موضوع منتشر کرده‌اند. با این حال، متأسفانه هنوز هیچ‌گونه اقدام موثری برای اصلاح این وضعیت صورت نگرفته و شرایط به همان صورت باقی مانده است.
در طول روز، نبود رنگ‌آمیزی و علائم هشداردهنده، تشخیص سرعت‌گیرها را دشوار می‌کند و در شب، نبود چراغ چشمک‌زن، تابلوهای هشدار و روشنایی، احتمال تصادف را چندبرابر افزایش می‌دهد.
برخی از ساکنین محلی می گویند که در واکنش به بی‌توجهی مسئولان، اقدام به آتش زدن لاستیک در نزدیکی سرعت‌گیرها کرده‌اند تا رانندگان دیگر را از وجود آن‌ها مطلع سازند. این مسئله به‌خوبی بیانگر میزان نارضایتی مردم و خطر بالای موجود در این جاده است.
هدف سرعت‌گیرها؛ جلوگیری از سرعت خودروهای شوتی، آسیب برای مردم عادی
گفته می‌شود که دلیل اصلی نصب این سرعت‌گیرها، کنترل حرکت خودروهای شوتی و سوخت‌بر بوده است. اما نکته اینجاست که این راهکار نه‌تنها نتوانسته مانع فعالیت این خودروها شود، بلکه بیشترین آسیب را به مردم عادی وارد کرده است؛ به‌ویژه آن دسته از رانندگانی که با جاده آشنایی ندارند و بدون آمادگی از روی این سرعت‌گیرها عبور می‌کنند.
اگر هدف، کاهش سرعت وسایل نقلیه پرخطر است، راهکارهایی چون دوربین‌های ثبت تخلف، پاسگاه‌های سیار و نظارت میدانی قطعاً اثرگذارتر و کم‌هزینه‌تر خواهند بود. راهکارهای سلبی نباید به بهای جان و مال مردم عادی تمام شود.
ضرورت اقدام فوری؛ مطالبه‌ای همگانی
با توجه به شرایط فعلی، ضروری است مسئولان استانی و کشوری، از جمله وزارت راه و شهرسازی، سازمان راهداری و اداره کل حمل‌ونقل جاده‌ای هرمزگان، به‌سرعت وارد عمل شوند. استانداردسازی کامل این مسیرها، ترمیم و آسفالت نقاط تخریب‌شده، تعریض جاده و اصلاح شانه راه، نصب علائم هشداردهنده و ایمن‌سازی کامل سرعت‌گیرها، خط کشی و… بایستی در کوتاه‌ترین زمان ممکن عملیاتی شود
همچنین لازم است در تدوین بودجه‌های عمرانی سال جاری اعتبارات مناسبی برای تکمیل و بهسازی این مسیرها در نظر گرفته شود. مسئولان محلی و نمایندگان مجلس نیز باید این موضوع را در سطح ملی پیگیری کنند.
جاده‌ها، سرمایه‌های ملی‌اند؛ حفظ آن‌ها یعنی حفظ جان مردم
هر جاده‌ای، پیوندی است میان انسان‌ها، اقتصاد و توسعه. اما وقتی این جاده‌ها ناایمن و نیمه‌تمام باشند، این پیوندها به زنجیره‌ای از رنج، تصادف، هزینه‌های درمان و از دست رفتن جان عزیزان بدل می‌شود. استان هرمزگان، با همه ظرفیت‌های اقتصادی، شایسته جاده‌هایی استاندارد، ایمن و کارآمد است. امید است که مسئولان، پیش از آنکه حادثه‌ای دیگر رخ دهد، به این فریادهای خاموش پاسخ دهند.
ثبت دیدگاه