دریانیوز// هفته نیروی انتظامی، زمان خوبی‌ست برای قدردانی از مردانی که با لباس سبز، شب و روز نمی‌شناسند؛ کسانی که در گرمای جنوب، سرمای کوهستان، شلوغی شهر و سکوت مرز، بی‌وقفه ایستاده‌اند تا ما آسوده زندگی کنیم.
به گزارش دریا؛ سبزپوشانی که امنیت را به‌عنوان یک وظیفه اداری نمی دانند و جان و دل زندگی می‌کنند. آن‌ها در خط مقدم نظم اجتماعی، در برابر ناهنجاری‌ها، تهدیدها، بی‌قانونی‌ها و گاهی بی‌مهری‌ها ایستاده‌اند تا جامعه‌ای امن، آرام و قانون‌مند برای همه ما فراهم شود.
در استان هرمزگان، که یکی از حساس‌ترین استان‌های مرزی کشور است، مأموران انتظامی با تمام توان درگیر تأمین امنیت‌اند. از مقابله با قاچاق سوخت و کالا گرفته تا برخورد با جرائم سازمان‌یافته، حفظ نظم در بنادر، کنترل مرزهای آبی و زمینی، و تأمین آرامش در شهرها و روستاها همه با ایستادگی و فداکاری این سبزپوشان ممکن شده است.
این استان تا امروز، شهیدان زیادی را در راه حفظ امنیت تقدیم کرده؛ مردانی که جان‌شان را سپر آرامش مردم کردند. تجلیل از آن‌ها، تجلیل از روح ایثار و تعهدی‌ست که بی‌وقفه در جریان است.
نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران، با گستره‌ای از مأموریت‌هااز پلیس راه و راهور تا پلیس پیشگیری، مبارزه با مواد مخدر، پلیس فتا، مرزبانی و یگان ویژه و … در همه جای کشور حضور دارد. این حضور فقط فیزیکی نیست؛ حضورشان در ذهن و دل مردم هم هست.
امنیت، آرامش، اعتماد عمومی و احساس ایمنی، همه از ثمرات تلاش شبانه‌روزی این سبزپوشان است. اما در کنار این تلاش‌ها، یک پرسش مهم وجود دارد: آیا زندگی این حافظان امنیت، به اندازه مأموریت‌شان امن و آرام است؟
در بسیاری از نقاط کشور، مأموران انتظامی با کمترین امکانات در سخت‌ترین شرایط اقلیمی و اجتماعی، وظایف سنگینی را بر دوش دارند. از مرزهای شرقی و غربی گرفته تا کلان‌شهرها، از مناطق محروم تا مراکز صنعتی، مأموران انتظامی با جان‌فشانی، نظم را حفظ می‌کنند. اما آیا معیشت آن‌ها هم در شأن این ایثار است؟ آیا حقوق، رفاه، مسکن، درمان و امنیت شغلی‌شان متناسب با مسئولیتی است که بر دوش دارند؟
تأمین معیشت نیروهای انتظامی، یک وظیفه ملی‌ست. اگر امنیت برای همه ما مهم است، پس باید زندگی کسانی که آن را تأمین می‌کنند هم برای‌مان مهم باشد. آن‌ها که جانانه ایستاده‌اند، سزاوارند که زندگی‌شان هم با عزت و آرامش همراه باشد. حقوق مناسب، امکانات درمانی، مسکن قابل‌قبول، بیمه‌های کارآمد، آموزش‌های تخصصی و …حداقل چیزهایی‌ست که باید برای این حافظان امنیت فراهم شود. نمی‌شود از مأموری انتظار داشت در دل بحران‌ها آرامش را حفظ کند، در حالی که دغدغه اجاره خانه، درمان فرزند یا تأمین مایحتاج زندگی، ذهنش را مشغول کرده باشد.
در هفته نیروی انتظامی، باید فراتر از تشکرهای نمادین و بنرهای تبلیغاتی حرکت کنیم. تجلیل واقعی از سبزپوشان، یعنی اصلاح ساختارهای حمایتی، ارتقای سطح معیشت و بهبود کیفیت زندگی آن‌ها. باید صدای‌شان را شنید، نیازهای‌شان را شناخت و برای رفع آن‌ها برنامه‌ریزی کرد. این نیروها، ستون‌های اجتماعی‌اند. اگر امنیت را دوست داریم، باید زندگی آن‌ها را هم امن کنیم.
در کنار مسئولان، مردم هم نقش مهمی در حمایت از نیروهای انتظامی دارند. احترام، همراهی، همکاری و اعتماد عمومی، سرمایه‌هایی هستند که مأموران انتظامی را در انجام وظایف‌شان توانمندتر می‌کنند. وقتی مردم با پلیس همرا تر باشند، پلیس هم با مردم صبورتر و مؤثرتر خواهد بود. این رابطه دوطرفه، پایه‌گذار جامعه‌ای قانون‌مند، امن و انسانی است.
در این میان، نباید از چهره‌های مردمی که در کنار نیروهای انتظامی ایستاده‌اند، غافل شد. کسانی مثل آقا مجتبی در بندرعباس، که بی‌ادعا، بی‌لباس رسمی و بی‌حقوق، سال‌هاست در چهارراه‌های پرتردد شهر ایستاده و با لبخند و صبوری، به نظم خیابان‌ها جان بخشیده‌اند. این افراد، نماد مشارکت مردمی در امنیت شهری‌اند و تجلیل از آن‌ها، یعنی احترام به روح همدلی و مسئولیت‌پذیری اجتماعی.
هفته نیروی انتظامی، باید مناسبتی باشد برای بازنگری در نگاه‌مان به امنیت و حافظان آن. باید از سطح شعار عبور کنیم و به عمق واقعیت‌ها برسیم. باید بدانیم که امنیت، نتیجه تلاش شبانه‌روزی انسان‌هایی‌ست که گاهی در سکوت، گاهی در بحران، گاهی در دل خطر، ایستاده‌اند تا ما آرام باشیم. این ایستادگی، باید با حمایت، احترام و رفاه پاسخ داده شود.
در پایان، از همه مسئولان، نهادهای تصمیم‌گیر، رسانه‌ها و مردم دعوت می شود. در این هفته، فقط تشکر نکنند، تصمیم بگیرند، اقدام کنند و تغییر ایجاد کنند. امنیت، اگر برای همه است، پس باید زندگی حافظانش هم برای همه ما مهم باشد. سبزپوشان نیروی انتظامی، حافظان قانون و آرامش‌اند. بیایید زندگی‌شان را امن‌تر کنیم.
ثبت دیدگاه