دریانیوز// موضوع کمبود پرستار در کشور و به‌ویژه در استان هرمزگان به مرز بحران رسیده است؛ بحرانی که اگر چاره‌جویی عاجل نشود، پیامدهای جبران‌ناپذیری در حوزه سلامت جامعه به بار خواهد آورد.
بر اساس اعلام رسمی دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان در سال گذشته، این استان با کمبود بیش از ۵۰۰ پرستار مواجه می باشد؛ رقمی که با بازنشستگی و مهاجرت نیروهای شاغل و…، به‌سرعت در حال افزایش است.
این کمبود نه‌تنها فشار مضاعفی بر پرستاران حاضر وارد می‌کند، بلکه کیفیت خدمات درمانی ارائه‌شده به بیماران را نیز به شدت تحت تأثیر قرار داده و رضایت عمومی را کاهش می‌دهد.مرتضی سپهریان، عضو شورای عالی سازمان نظام پرستاری، با تأکید بر این بحران هشداردهنده، می‌گوید: «تعرفه خدمات پرستاری پایین و رفاهیات ناچیز است و قانون مشاغل سخت به درستی اجرا نمی‌شود.»
واقعیتی تلخ که نشان می‌دهد پرستاری در ایران، علی‌رغم نقش حیاتی و جایگاه حساس خود، هنوز آن‌گونه که شایسته است، دیده نمی‌شود و مورد حمایت قرار نمی‌گیرد. سپهریان خواستار بازنگری بنیادین در نگرش دولت و نهادهای تصمیم‌گیر نسبت به جامعه پرستاری شده و تصریح می‌کند که پرستاری باید به عنوان یک شغل حاکمیتی در نظر گرفته شود؛ شغلی که مستقیماً به ارتقای سلامت و بهداشت عمومی کشور مرتبط است و تأمین و نگهداشت نیروی انسانی کافی در آن، لازمه حفظ اقتدار نظام سلامت است.
متأسفانه نسبت پرستار به تخت بیمارستانی در کشور بسیار پایین‌تر از استانداردهای جهانی است. استانداردی که رقم آن ۱.۸ پرستار به ازای هر تخت است، در بسیاری نقاط ایران به کمتر از ۹ دهم ودر برخی شهرها هم به ۶دهم رسیده است.
این فاصله معنادار نشان‌دهنده عمق بحران است و بر ضرورت اتخاذ سیاست‌های فوری و کارآمد برای جبران این کسری تأکید دارد.حقوق و مزایای ناکافی، عدم اجرای صحیح قانون مشاغل سخت، کمبود امکانات رفاهی و فشارهای روانی و جسمانی طاقت‌فرسا باعث شده‌اند تا شغل پرستاری جذابیت خود را از دست بدهد و نیروهای با تجربه نیز در پی فرصت‌های بهتر مهاجرت کنند.
مبلغی کمتر از ۴۰ هزار تومان برای هر ساعت خدمات پرستاری، گویای نادیده گرفته شدن ارزش واقعی این حرفه است. مقاومت بیمه‌ها در پرداخت تعرفه‌های منصفانه مزید بر علت شده و مانع بهبود شرایط شده است.در شرایطی که جمعیت سالمند و بیماران نیازمند خدمات تخصصی رو به افزایش است و تخت‌های بیمارستانی بیشتری به چرخه درمان افزوده می‌شود، کمبود پرستار تهدیدی جدی برای پایداری نظام سلامت محسوب می‌شود.
این وضعیت به‌ویژه در استان‌های محرومی مانند هرمزگان که دسترسی به خدمات درمانی محدودتر است، به شکل فوق‌بحرانی درآمده و نیازمند توجه فوری و جامع است.اکنون زمان آن رسیده است که مسئولان دولتی و تصمیم‌گیرندگان کلان کشور، با اتخاذ تدابیر اساسی، نه تنها بر جذب نیروی جدید ،بلکه بر حفظ و ارتقای شرایط کاری پرستاران تمرکز کنند. پرستاری باید به عنوان رکن کلیدی و حاکمیتی نظام سلامت به رسمیت شناخته شود و خدمات آن با ارزش واقعی‌اش به جامعه عرضه گردد.
در غیر این صورت، هزینه این بی‌توجهی را بیمارانی خواهند پرداخت که حق دریافت خدمات درمانی شایسته و انسانی را دارند و جامعه‌ای که از سلامت آن، امنیت و توسعه پایدار نشأت می‌گیرد.پاسداری از پرستاران یعنی پاسداری از سلامت ملی؛ بیایید دست در دست هم برای عبور از این بحران قدم برداریم و آینده‌ای روشن برای نظام سلامت و مردم عزیز کشورمان بسازیم.
ثبت دیدگاه