دریانیوز// بندرعباس، شهری با ظرفیت‌های بی‌نظیر اقتصادی و فرهنگی، امروز با چالشی عمیق و خاموش دست‌وپنجه نرم می‌کند: محلات حاشیه‌ای و بافت فرسوده‌ای که نیمی از این شهر را در برگرفته‌اند.
این مناطق، با خانه‌هایی که در آستانه فروریختن هستند، نه‌تنها چهره شهر را مخدوش کرده‌اند، بلکه جان و زندگی ساکنان را به مخاطره انداخته‌اند. زلزله‌ای کوچک یا بارندگی شدید می‌تواند فاجعه‌ای انسانی به بار آورد و ساکنان این مناطق را زیر آوار مدفون کند.
این تهدید، واقعی و قریب‌الوقوع است و پیش از آنکه حوادثی مرگبار و غیرقابل جبران رخ دهد، باید چاره‌ای اندیشیده شود. بافت فرسوده بندرعباس، که بخش اعظمی از شهر را تشکیل می‌دهد، از خانه‌هایی تشکیل شده که بسیاری از آن‌ها عمری طولانی و ساختاری شکننده دارند. این خانه‌ها، که اغلب متعلق به اقشار محروم و کم‌درآمد جامعه هستند، نه‌تنها از نظر ایمنی در وضعیت بحرانی قرار دارند، بلکه ساکنان آن‌ها توانایی مالی برای بازسازی یا نوسازی ندارند.
این محرومیت اقتصادی، چرخه‌ای معیوب ایجاد کرده که در آن فقر و ناامنی ساختمانی به یکدیگر دامن می‌زنند. بدون حمایت‌های دولتی ونهادهای انقلابی و خیرین و مشارکت صنایع در راستای ایفای نقش مسئولیت‌های اجتماعی شان و برنامه‌ریزی‌های کلان برای بازسازی ونوسازی املاک فرسوده، این چرخه شکسته نخواهد شد.
یکی از معضلات اصلی این محلات، کوچه‌های تنگ و تاریک آن‌هاست. این معابر باریک، که حتی در شرایط عادی امکان تردد خودرو یا موتورسیکلت را به‌سختی فراهم می‌کنند، در مواقع بحران به تله‌ای مرگبار تبدیل می‌شوند. خودروهای امدادی مانند آمبولانس یا ماشین‌های آتش‌نشانی به هیچ‌وجه نمی‌توانند از این کوچه‌ها عبور کنند.
در صورت بروز حادثه‌ای مانند آتش‌سوزی یا زلزله، این محدودیت جغرافیایی، امدادرسانی را عملاً غیرممکن می‌کند و جان انسان‌ها را بیش از پیش به خطر می‌اندازد. برای مقابله با این بحران، نیاز به یک برنامه جامع و فوری است. دولت و نهادهای محلی باید با تخصیص بودجه‌های ویژه، تسهیلات کم‌بهره و طرح‌های تشویقی، امکان بازسازی و نوسازی این مناطق را فراهم کنند. طرح‌های بازآفرینی شهری، که در برخی شهرهای دیگر تجربه شده‌اند، می‌توانند الگویی مناسب باشند.
این طرح‌ها باید با مشارکت خود ساکنان و با در نظر گرفتن نیازهای فرهنگی و اجتماعی آن‌ها اجرا شوند تا حس تعلق به محله حفظ شود. علاوه بر این، تعریض و بازگشایی کوچه‌ها و معابر و بهبود زیرساخت‌های شهری مانند روشنایی و سیستم فاضلاب، باید در اولویت قرار گیرد تا حداقل امکان دسترسی امدادی در مواقع بحران فراهم شود.
علاوه بر اقدامات عمرانی، حمایت‌های اجتماعی نیز ضروری است. ارائه کمک‌هزینه‌های مسکن، آموزش‌های فنی برای بازسازی و ایجاد فرصت‌های شغلی برای ساکنان این مناطق، می‌تواند به کاهش فقر و توانمندسازی مردم کمک کند. بندرعباس، به‌عنوان یکی از دروازه‌های اقتصادی ایران، شایسته شهری ایمن و پایدار است.
بی‌توجهی به این بحران، نه‌تنها زندگی هزاران نفر را به خطر می‌اندازد، بلکه آینده توسعه این شهر را نیز تهدید می‌کند. زمان آن رسیده که با عزمی راسخ، این زخم کهنه شهر را درمان کنیم، پیش از آنکه فاجعه‌ای جبران‌ناپذیر رخ دهد.
ثبت دیدگاه