دریانیوز// روز شنبه ششم اردیبهشت ۱۴۰۴، انفجار مهیبی در بندر شهید رجایی بندرعباس رخ داد که نه‌تنها قلب این شهر بندری را لرزاند، بلکه غمی عمیق در دل ملت ایران نشاند.
این حادثه تلخ، با دهها کشته و مفقودی و ۱۷۰۰ مصدوم ، یکی از دردناک‌ترین فجایع سال‌های اخیر کشور را رقم زد. خانواده‌های بسیاری در سوگ عزیزان خود نشسته‌اند و مصدومان، در شرایطی دشوار، با درد و رنج دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این سرمقاله تلاش دارد تا ضمن همدردی با داغدیدگان، به بررسی ابعاد این فاجعه و ضرورت اقدامات فوری برای حمایت از آسیب‌دیدگان بپردازد.
بندر شهید رجایی، به‌عنوان بزرگ‌ترین بندر تجاری ایران و شاهراه اقتصادی کشور، نقشی حیاتی در تجارت دریایی دارد. انفجار در این بندر نه‌تنها خسارات مادی هنگفتی به بار آورد، بلکه جان و سلامت هزاران نفر را تحت تأثیر قرار داد. گزارش‌ها حاکی از آن است که بسیاری از مصدومان، به‌ویژه افرادی که دچار سوختگی شدید یا مشکلات تنفسی شده‌اند، همچنان در شرایط بحرانی به سر می‌برند.
نکته تأسف‌بار این است که برخی از مصدومان، به دلیل کمبود ظرفیت درمانی یا ازخودگذشتگی برای در دسترس قرار گرفتن خدمات برای دیگران، از ثبت در آمار رسمی جا مانده‌اند و به‌صورت شخصی به درمان خود اقدام کرده‌اند. این افراد، که شاید تعدادشان کم نباشد، اکنون بیش از هر زمان دیگری به حمایت‌های مالی و درمانی نیاز دارند.
یکی از چالش‌های اصلی پس از این فاجعه، قطعی برق در مناطق حادثه‌دیده است که شرایط را برای مصدومان، به‌ویژه بیماران سوختگی و افرادی با مشکلات ریوی، به مراتب وخیم‌تر کرده است. دستگاه‌های تنفسی و تجهیزات پزشکی در بخش‌های مراقبت ویژه و منازل به برق وابسته‌اند و هرگونه اختلال در تأمین انرژی می‌تواند جان بیماران را به خطر بیندازد.
گزارش‌های نگران‌کننده‌ای از وضعیت موجود به گوش می‌رسد که نشان می‌دهد قطعی برق، روند درمان را مختل کرده و خطر مرگ برخی بیماران را افزایش داده است. این موضوع ضرورت اقدام فوری برای تأمین برق پایدار در استان و جلوگیری از قطعی برق را بیش از پیش برجسته می‌کند.از سوی دیگر، ابعاد انسانی این فاجعه نباید نادیده گرفته شود.
خانواده‌هایی که عزیزان خود را از دست داده‌اند، در کنار غم از دست دادن، با مشکلات اقتصادی و روانی ناشی از این حادثه مواجه‌اند. بسیاری از این خانواده‌ها نان‌آور خود را از دست داده‌اند و نیاز به حمایت‌های مالی و مشاوره‌ای دارند تا بتوانند از این بحران عبور کنند. همچنین، کارگران بندر که معیشت‌شان به فعالیت این بندر وابسته است، اکنون با بیکاری و ناامنی شغلی روبه‌رو شده‌اند. این مسائل، ضرورت تدوین برنامه‌های جامع برای بازسازی زندگی آسیب‌دیدگان را نشان می‌دهد.
در کنار این چالش‌ها، پرسش‌های بی‌پاسخ درباره علل انفجار همچنان افکار عمومی را به خود مشغول کرده است. گزارش‌های اولیه از قصور در رعایت اصول ایمنی و احتمال وجود مواد شیمیایی خطرناک در محل حادثه حکایت دارند. کمیته بررسی علل انفجار اعلام کرده که تخلفاتی نظیر «اظهار خلاف واقع» در ثبت محموله‌ها وجود داشته است.
این موضوع، اعتماد عمومی را خدشه‌دار کرده و ضرورت شفافیت در اطلاع‌رسانی و برخورد قاطع با مقصران را دوچندان می‌کند. افکار عمومی حق دارد بداند چه عواملی به این فاجعه منجر شده و چه اقداماتی برای جلوگیری از تکرار آن در حال انجام است. برای پاسخ به این بحران، اقدامات فوری و بلندمدت ضروری است. در کوتاه‌مدت، تأمین برق پایدار برای بیمارستان‌ها و مراکز درمانی و منازل مردم باید در اولویت قرار گیرد.
اعزام تیم‌های پزشکی تخصصی، به‌ویژه برای درمان سوختگی و بیماری‌های تنفسی و تأمین تجهیزات پزشکی مورد نیاز می‌تواند جان بسیاری از مصدومان را نجات دهد. همچنین، ایجاد صندوق حمایت مالی برای خانواده‌های قربانیان و مصدومان، به‌ویژه افرادی که به‌صورت شخصی درمان شده‌اند، گامی مؤثر در کاهش آلام آن‌هاست.در بلندمدت، بازسازی بندر و ایجاد فرصت‌های شغلی برای کارگران آسیب‌دیده، همراه با تدوین استانداردهای سخت‌گیرانه‌تر برای ایمنی بنادر، از ضروریات است.
علاوه بر این، ارائه خدمات روان‌درمانی به خانواده‌های داغدیده و مصدومان می‌تواند به کاهش اثرات روانی این فاجعه کمک کند. شفافیت در اعلام نتایج تحقیقات و مجازات مقصران نیز نه‌تنها اعتماد عمومی را بازسازی می‌کند، بلکه مانع از تکرار چنین حوادثی در آینده خواهد شد.فاجعه بندر شهید رجایی، زخمی عمیق بر پیکره ملت ایران است.
اما این زخم می‌تواند با همدلی، اقدام مسئولانه و برنامه‌ریزی دقیق التیام یابد. امروز، بیش از هر زمان، وظیفه ماست که در کنار داغدیدگان و مصدومان باشیم و با حمایت همه‌جانبه، مرهمی بر دردهایشان بگذاریم.این حادثه تلخ باید نقطه عطفی باشد برای بازنگری در مدیریت بحران و ایمنی زیرساخت‌های حیاتی کشور، تا دیگر شاهد چنین روزهای سیاهی نباشیم.
این حادثه کمبود آمبولانس، خودروی آتش‌نشانی، بیمارستان تخصصی و فوق تخصصی، بیمارستان سوختگی ، تجهیزات درمانی، کمبود پزشک و پرستار و… را بیشتر از گذشته نشان داد که برای رفع این کمبودها بایستی اقدامی اساسی صورت پذیرد.
ثبت دیدگاه