دریانیوز//درحالیکه سیاست فرزندآوری در چند سال اخیر و بخصوص در دولت سیزدهم مورد توجه قرار گرفته و تشویق هایی در حوزه های مختلف توسط دولتمردان اعطاء می شود، اما متاسفانه مشکلات مستاجران بچه دار نسبت به گذشته افزایش یافته است و این موضوع سیاست فرزندآوری را در کشور با تهدید مواجه کرده است و متولیان مربوطه بایستی تدابیر لازم را در این حوزه اتخاذ کنند.
از یک طرف افزایش قیمت مسکن و اجاره بها و عدم اجرای طرح نهضت ملی مسکن در بندرعباس باعث بروز و افزایش مشکلات برای افراد فاقد مسکن و مستاجر شده و بسیاری از خانواده ها حتی برای اجاره ملک با مشکل مواجهند و برخی بصورت اشتراکی اقدام به اجاره خانه می کنند وبرخی مجبور شده اند به سمت روستاها بروند و از آن طرف مستاجرانی که فرزند دارند وبخصوص مستاجرانی که دو و سه فرزند و یا فرزندان بیشتری دارند، کمتر صاحبخانه ای حاضر است خانه اش را به آنها اجاره دهد.
اگرچه یکی از برنامه های راهبردی دولت سیزدهم برای رفع مشکل مسکن مردم، اجرای طرح نهضت ملی مسکن بود؛ اما در بندرعباس در حالی این طرح همچنان در وعده و وعیدها بایگانی شده و بنظر می رسد برخی ها اجرای این طرح ملی را متوقف کرده اند که بسیاری از مردم بدلیل قیمت های حبابی مسکن و رهن واجاره، حتی برای اجاره مسکن توانایی ندارند و درمانده شده اند و اگر طرح نهضت ملی مسکن در بندرعباس در سال ۱۴۰۰ وارد فاز اجرا شده بود وامسال تحویل واحدهای مسکونی آغاز شده بود، بطور حتم بحران مسکن در این شهر بندری و مهاجرپذیر وجود نداشت.
اما بدلیل ضعف مدیریت در حوزه مسکن و نفوذهایی که باعث توقف طرح به بهانه الحاق اراضی موردنیاز به شهر بندرعباس شده است، مردم را به خانه دار شدن ناامید کردند و این مشکل برای افراد دارای فرزند بیشتر است و نمی توانند خانه اجاره کنند و جوانان در آستانه ازدواج نیز برای آغاز زندگی مشترک و تامین مسکن با چالش جدی مواجهند.
انتظار می رود مسئولانی که سیاست های جوانی جمعیت و فرزندآوری را دنبال می کنند، به این بخش مغفول مانده نیز توجه کنند و بدانند بسیاری از صاحبخانه ها حاضر نیستند خانه شان را به خانواده های فرزنددار و یا چند فرزندی اجاره دهند ویا اجاره بیشتری مطالبه می کنند و این موضوع باعث شده است مستاجران علاوه بر یافتن منزل برای اجاره، نگران فرزندآوری هم باشند؛ زیرا اگر فرزندان بیشتری داشته باشند، یافتن خانه هم برایشان سخت تر است.
از طرفی دیگر وعده های دولت برای خانواده هایی که سه فرزند و بیشتر دارند و امتیازاتی که برای این خانواده ها درنظر گرفته شده است، در شهری مانند بندرعباس به سهولت عملیاتی نمی شود؛ همانطوری که امتیاز پرستاران نیز در سال گذشته عملیاتی نشد و پرستاران نتوانستند از امتیازی که ادعا می شد، به آنها داده شده است، بهره مند شوند و بایستی مانند افراد عادی شرایط مساوی داشتند تا بتوانند در این طرح ثبت نام کنند و در واقع هیچگونه امتیاز خاصی به این قشر داده نشد که این موضوع هم بارها اعلام وبه متولیان مربوطه نیز منعکس شد.
پرستاران نیز نباید فرم ج شان قرمز شده بود ویا ملکی داشته باشند و… که این شرایط برای سایر اقشار عادی نیز وجود دارد و امتیاز خاصی برای این سپیدپوشان ایثارگر قائل نشده اند. درحال حاضر نیز انتظار می رود تا حد امکان با الحاق اراضی مورد نیاز اجرای طرح نهضت ملی مسکن در بندرعباس، این طرح در این شهر بصورت ویلایی و یک طبقه سازی برای متقاضیان واجدشرایط اجرا شود تا مردم بتوانند ارزان‌تر و در زمان زودتر واحدهای مسکونی شان را بسازند و بطور حتم داشتن خانه ویلایی و حیاط دار و راحت، بر سیاست فرزندآوری اثر مثبت دارد.
از طرفی برای پرستاران و کادر بهداشت درمان که از زمان شیوع کرونا جانفشانی کردند، امتیازات واقعی و ویژه ای اعطاء گردد. از طرفی دیگر محدودیت های ثبت نام برای کسانی که تاکنون از مسکن و تسهیلات دولتی استفاده نکرده اند، برداشته شود تا آنها نیز بتوانند برای یک بار در طول عمرشان از امتیاز مسکن دولتی بهره مند شوند.
بطور حتم با افزایش تولید مسکن و رفع محدودیت ها و محرومیت ها، خانواده ها به فرزندآوری بیش از پیش روی خوش نشان می دهند و اگر که دولت اعلام کند برای خانواده های دو و سه فرزندی، امتیازات ویژه تری در حوزه مسکن قائل می باشند و این امتیازات و وعده ها را در عمل نشان دهند، بطور حتم مردم از سیاست فرزندآوری دولت استقبال بیشتری می کنند. اما زمانی که خانه نداشته باشند و صاحبخانه ها نیز به راحتی حاضر نباشند به این خانواده ها خانه اجاره دهند، چطور می توان انتظار داشت که خانواده ها تمایلی به داشتن چند فرزند داشته باشند؟
ثبت دیدگاه